Perfectionisme

Ik vind dit echt een heel prettig topic om door te lezen. Bij mij speelt het duidelijk een grote rol in mijn leven tegen de achtergrond van faalangst hebben. Daarom heb ik altijd knetterhard gestudeerd, op het gestoorde af (wel mooie studieresultaten altijd maar ja was er dan toch altijd van overtuigd dat ik de volgende keer ECHT door de mand zou vallen), heel veel moeite gestoken in vriendschappen en relaties zonder me af te vragen wat ik eruit wilde halen (want als ik niet altijd mijn allerbeste zelf zou zijn zouden mensen snel klaar met me zijn) en merk dat ik het nu ook doortrek naar mijn uiterlijk. Mijn relatie is vorig jaar echt wel op een vervelende manier uitgegaan (kwam achter heel vergaande contacten van mijn ex op internet en als gevolg daarvan ook irl, liever niet quoten dit trouwens) en daar heeft mijn zelfvertrouwen op dat vlak echt wel een enorme deuk van opgelopen.

Nu ja, ik worstel er dus wel enorm mee. Kan het heel goed linken aan bepaalde ervaringen en ook meer algemene karaktertrekken die ik wel binnen mijn familie zie bijvoorbeeld. En denk dat het idee van de maakbare wereld waar we in leven ook wel een rol speelt in het feit dat veel mensen zich voelen alsof ze aan heel hoge standaarden moeten voldoen en daarvoor zelf verantwoordelijk zijn (= hard voor moeten werken en als het dan nog niet lukt, gewoon nog wat harder werken). Ik vind het wel ook gewoon lastig om los te laten, omdat ik ook de dingen zie die het me gebracht heeft qua studie en werk. Maar wel een ongezonde grondhouding natuurlijk en de post van twonights was in dat opzicht wel ontnuchterend.

3 likes

Ja maar een groot ego zoals @grace het noemt is niet hetzelfde als veel zelfvertrouwen hebben of zelfzeker zijn. In tegendeel zelfs. Ik ben ook geen psycholoog maar de perfectionisten die ik rond mij zie streven er volgens mij naar om hun ego te strelen door onrealistische standaarden na te streven ten koste van hun eigen geluk.
Een groot ego hebben in deze context staat helemaal niet gelijk aan arrogant zijn. Misschien is het meer dat heel perfectionistische mensen meer belang hechten aan hun ego of er veel gevoeliger voor zijn

4 likes

Ik moest hier ook nog even over denken, dat ‘ego’. iedereen heeft er natuurlijk een en het is per definitie kwetsbaar, bedoelde ik eerder, en wat @MrFahrenheit hierboven zegt ook, dat het wel gevoeliger bij de een is dan de ander, dat is in deze context meer wat bedoeld wordt denk ik, in tegenstelling tot iets als streberigheid.

2 likes

Ik ben wel perfectionistisch, maar kan ook weer echt schijt hebben aan dingen. Of ze juist gigantisch uitstellen omdat ik ergens (onbewust?) lijk te weten dat als ik er aan begin ik er niet zomaar mee klaar ben omdat het dan nooit goed genoeg is. Heb ook wel dat als ik weet dat ik iets niet helemaal goed kan doen ik het dan liever niet doe. Heb het zelfs met sporten, vooraf bedenk ik dan welke spiergroepen ik wil trainen en welke oefeningen ik dan ga doen, maar als dan telkens 1 ding bezet is of ik zo gesloopt ben dat ik de laatste oefening skip (ja zo onverschillig ben ik op dat moment) dan baal ik daar later echt heel erg van. Dan was de hele work out waardeloos en had ik net zo goed niet kunnen sporten. Maar doordat ik dus ook heel erg kan uitstellen, onverschillig kan zijn vind ik mezelf eigenlijk geen echte perfectionist. Ben bij een psycholoog geweest omdat ik een burn out heb gehad, dat kwam vooral doordat niet alles zo goed liep als ik zou willen, en zij zei toen ‘je vindt eigenlijk dat je geen perfectionist bent want je vindt dat je faalt in je perfectionisme’. Dat was voor mij wel een beetje een eye opener.

Maaar lang verhaal haha, ik ben nu weer aan het werk en merk dat ik wel echt veel vaker denk ‘jo boeiee’ en dat het dan ook écht zo voelt. Komt denk ik ook wel door het werk wat ik doe, ongeveer niets loopt zoals je plant of wil of verwacht dus de enige keus die je hebt is om daar mee te leren dealen en je mind set te veranderen of overspannen raken.

Ik heb even de zoekfunctie gebruikt omdat ik ook een topic aan wou maken hierover. Maar met name over dat ik momenteel ontzettend last van mijn drang naar perfectie heb.
Ik volg een opleiding naast mijn werk en moet hiervoor elke week best wat lezen (hoofdstukken uit boeken, artikelen). Ik doe dit nu al ongeveer 9 weken trouw, en vat het ook samen. Het breekt me alleen ontzettend op maar ik voel me zo buitenproportioneel falen en schuldig als ik het niet doe. Ik heb er gewoon echt last van want het is helemaal niet nodig om het zo perfectionistisch te doen (het wordt niet echt getoetst ofzo). De stof voor de volgende keer gaat over iets waar ik in mijn werkveld niet mee te maken heb, niet mee te maken krijg en waar ik totaal 0 interesse en affiniteit voor heb. Ik moet mezelf echt door de stof worstelen, en ben begonnen met lezen en samenvatten, maar blokkeer nu gewoon een beetje. Mijn interesse ligt er totaal niet dus ergens wil ik het niet, maar voel me zooooo schuldig en rot als ik het niet doe (want dan ‘mis ik een les’ in mijn aantekeningen/samenvatting). Iemand die dit herkent en misschien tips heeft hoe ik kan leren het allemaal een beetje los te laten? Ben echt een beetje bang dat dit een beetje op gaat breken.

1 like

ik heb net een foto verwijderd, gedraaid en opnieuw geupload omdat ik het zo toch mooier vond omdat die eronder ook zo gedraaid was. fml. het is maar voor een forum.

3 likes