Ik heb zelf paar jaar geleden de diagnose PCOS gehad en voor mij werden er toen wel een paar dingen duidelijk. Ik heb dus meer haargroei dan normaal op buik, borst en kin, mijn haar lijkt elk jaar dunner te worden en kan gigantisch uitvallen en ik heb altijd al een wat dikkere buik gehad en overgewicht. Ik ben toen der tijd naar de dokter gegaan ivm uitblijven van menstruatie. Ik was gestopt met de pil omdat ik wilde weten wat dat met mijn lijf zou doen. Eigenlijk wilde hij me toen nog niet eens doorsturen naar een gynaecoloog, maar daar heb ik toen zelf op gestaan. Ik wilde gewoon weten wat er ‘‘mis’’ was. Inmiddels zit ik wel weer aan de pil, mede omdat ik nog geen kinderen wil, maar ook omdat ik gek werd van de onregelmatige cyclus.
Ik heb altijd gedacht dat dit het was voor mij qua symptomen, maar als ik hier dingen lees over heftige emoties, depressieve gevoelens etc. herken ik dat enorm. Ik heb die emoties altijd gewijd aan mijn ADHD, maar nooit aan hormonen gedacht. Zou dus ook nog zomaar daar mee te maken kunnen hebben.
Ik herken ook wel wat er gezegd over het niet vrouwlijk voelen. Ik voel me nooit op en toe vrouw. Ik schaam me voor de haren op mijn buik, voel me nooit echt sexy door die dikke buik.
Heb er eigenlijk nooit zo bij stil gestaan. Het was voor mij altijd beetje van ik heb PCOS, maar heb daar nooit dingen aan gehangen van hoe ik me voel enzo. In dat opzicht opent dit topic wel echt even mijn ogen.
Wat ik zelf nog wel goed weet uit de periode dat ik de diagnose kreeg, dat ik voor mijn gevoel weinig informatie mee kreeg. De gynaecoloog zei: Je hebt PCOS, kom maar terug als je kinderen wilt. En toen ik de huisarts vroeg om een diëtist die me kon helpen met voeding bij PCOS werd daar ook raar over gedaan, zo van elke diëtist kan je daar bij helpen. Uiteindelijk dus maar naar een ‘‘reguliere’’ diëtist gegaan, maar nooit het gevoel gehad dat echt wat voor me deed.
Wat hier al gezegd werd, er ligt te veel focus op die kinderwens. Er zou veel meer focus moeten komen op de ‘‘kwaal’’ zelf denk ik. Iets gaat er niet goed in je lijf, daar zouden ze je veel beter bij moeten begeleiden.
Merk nu ik ouder word en die kinderwens steeds meer door mijn hoofd gaat, ik toch steeds meer zorgen maak over die PCOS. Wil heel graag wat doen, maar weet dus niet goed was. Ik heb in de tijd veel op internet gelezen, maar daar zag ik op een gegeven moment door de bomen het bos niet meer. Toch maar weer eens gaan verdiepen.
Edit: Zie nu pas hoe lang deze post geworden is, excuus