Ik kon er al niet goed de vinger op leggen wat ik nou het enorme verschil vind tussen hem en Valerio, maar dat is het idd. Ik vond dat kalme van Valerio ook altijd heel prettig. Al doet Tim het zeker wel goed, maar anders. Even wennen denk ik
Dat riep mijn vriend ook steeds: knuffel haar, ze heeft dat zo hard nodig nu.
Ik vond Valerio prettiger, misschien ook wel omdat hij wat minder zichtbaar is buiten het programma dan Tim is. Tim doet het goed maar de stijl van Valerio past wat beter vind ik.
Ik vind het eigenlijk juist mooi dat Tim ook zijn gevoelens een beetje laat merken.
Laat zien dat hij ook maar een mens is.
Hoewel ik het ook nog steeds een beetje wennen vind, gezien we Valerio gewend zijn.
Ja echt hè…ik kan me er echt zo niet in verplaatsen ook. Niet dat ik het wil of hoef te weten, maar hoe doe je dit in godsnaam? Hoe blijf je zo sterk?
Tranen met tuiten. Wat een ontzettend lief, krachtig en bijzonder mens is Fabienne.
Toen ik de trompet, van de volgende aflevering, zag kon ik weer niet stoppen met huilen. Jeetje mina. Wat is het allemaal oneerlijk zeg.
Pfffff…
En dan te bedenken dat dit soort beelden straks het enige is wat zij nog weet van hoe haar moeder met haar omging, tegen haar praatte etc Moet er weer van huilen en ga even bij mijn kinderen kijken
Omg ik heb ook gehuild net hoor, wat is die Fabiënne een topwijf! Mijn kleine ‘problemen’ stellen absoluut niets voor vergeleken met dit.
En Lotte volgende week Ik vind het zo heftig voor haar kleine dochtertjes en haar man. Die arme Pieter…
Hebben jullie niet dat je een soort van bang wordt als je naar over mijn lijk kijkt? Ik kijk ook altijd, maar juist omdat het nu mensen van mijn eigen leeftijd zijn jaagt het me ook een soort van angst aan omdat ik me besef dat het iedereen kan overkomen. Niet dat ik daar nu dagelijks mee bezig ben, dan heb je ook geen leuk leven, maar ik merk wel dat ik het daardoor nog moeilijker vind om te kijken.
Het gekke is dat als ik er dan over nadenk dat het mijn vriend of andere dierbaren zou overkomen, dat het me ineens ‘minder’ erg lijkt als het mij zou overkomen omdat ik het echt niet aan zou kunnen om mijn vriend te missen of pijn te zien hebben.
Misschien ben ik de enige met die gedachten hoor, of klinkt het een beetje egoïstisch heb juist heel veel respect voor de deelnemers omdat ik me afvraag of ik in hun plaats zo moedig en sterk zou zijn.
Ik heb het zo, dat door (o a over mijn lijk) ik zo bewust bezig ben met leven en genieten en bucket list afwerken, ongemerkt toch ook heel bewust bezig ben met de dood. Best naar.
Ik heb dat dit seizoen ook voor het eerst. Als ik naar oml kijk en mensen zie met een soortgelijk levenspad, vind ik het ineens zo confronterend dat het zo kwetsbaar is. Bij Lotte bijvoorbeeld. Als ik kijk hoe ik mezelf en mijn vriend over een aantal jaar zie is het een gelukkig gezinnetje met 1 a 2 jonge kindjes. Vind het ineens confronterend om te zien hoe broos dat eigenlijk is en hoe weinig je het eigen lot in handen hebt. Herinnert me er ook aan dat ik echt meer met de dag moet gaan leven en in het nu moet genieten.
Als ik zie hoe luchtig, hoe besprekend, hoe genietend en met hoeveel kracht zij met hun naderende einde omgaan en hoe ze nog proberen van de dagen te genieten denk ik echt: hoe die je dat? Ook hoe doe je dat als partner en achterblijvende? Zo bewonderenswaardig
Ben er dit keer wel meer mee bezig als andere seizoenen. Maar dat komt ook omdat ik zelf ouder word en me beter kan verplaatsen in deze mensen.
Sowieso ligt kanker bij ons nogal gevoelig. Verklaart denk ik ook mijn tranen tijdens de aflevering steeds.
Doet me wel beseffen dat het leven erg gejaagd gaat, en dan je echt stil moet proberen te staan bij wat je hebt en inderdaad meer in het moment te leven.
Nu de aflevering terug gekeken, maar jeetje weer tranen over m’n wangen. Wat is dit toch een ontzettend mooi maar confronterend programma. Echt een programma om goed voor te zitten, en zo echt ook…
Ja. Ik ben ook zo’n “egoïst”. Ik zeg altijd tegen mijn man, dat ik eerder dood mag gaan. Omdat ik niet zou weten hoe ik het verdriet om hem moet dealen anders, het gemis, en het aan de kinderen moet overbrengen… Brr…
Zag deze mooie video net voorbijkomen https://www.bnnvara.nl/overmijnlijk/videos/530223 Echt, wat een bewonderenswaardige sterke vrouw, die Lotte!
Ach, Lotte . Ik zit nu al te janken
Nou, echt he! Hoop dat Y straks wakker wordt, dan mag ze lekker tussen ons in slapen…
Ik hoop zo dat ik dat noooit mee hoef te maken
Zo gehuild bij deze aflevering, vond het weer een heel mooi seizoen
Heftige aflevering weer. Ook meteen de laatste. Rust zacht Lotte, Mirjam en Fabienne.
Ben benieuwd hoe het zal gaan met Alex en Jeroen. Af en toe maar even op de site kijken hoe het met hen gaat.