Ik ben gewoon een beetje verliefd op Pieter, Jeroen en Esmee. Wat een kwetsbaarheid en kracht. Hoe Pieter praat over ‘zijn’ Lotte, dan val je toch als een blok voor hem of ben ik de enige? Oh en Fabienne, wat een positieve houding. Ik ben niet ziek en sta minder positief in het leven. De vraag is dan of je je daar schuldig om moet voelen. Ik weet het niet. Maar tranen weer tijdens de aflevering. Bizar en oneerlijk dat het bij Mirjam zo snel klaar was ineens.
Pff ik dronk per ongeluk mn eerste 2 glazen wijn na dry january voordat ik de laatste aflevering ging kijken, wat een verdriet.
Zo heftig hoe vergelijkbaar al deze levens zijn met die van mezelf en van mensen om me heen en hoe snel dingen dus kunnen veranderen.
Ik had me voorgenomen niet te kijken dit seizoen omdat ik er gewoon niet van slaap, maar ben nu toch alles gaan kijken. Ondanks dat het keihard binnenkomt zet het me ook echt met beide benen op de grond (want waar maak ik me soms druk over zeg). Vooral het verhaal van Lotte raakt me, ik ben ook 31 en heb 2 kinderen en de gedachte dat ik ze niet zou kunnen zien opgroeien… jezus
Jeetje die familie van Jeroen heeft het ook te verduren. Vader overleden, diens zus, andere zus haar zoon en dochter, hij binnenkort… wat een ellende in 1 familie, ontzettend sneu.
Net de aflevering terug gekeken, heb me toch een potje zitten janken. Heftig
Godsamme.
Pfff
Mijn hemel. Lang geleden dat ik zo heb lopen huilen.
Wat een ontzettend dapper en wijs meisje was Fabienne.
Volgende week wordt ook weer een heftige aflevering zo te zien.
Oh er is een topic voor. Ik heb zo waanzinnig veel respect voor Fabiënne. Tot aan het laatste moment van haar leven zo positief blijven. Oneindige bewondering voor haar.
Jeetje Fabienne
Agoss die Fabienne. Zo’n ellendig moeilijk en pijnlijk einde gun je dr toch niet.
Oh dit vind ik zo lief van je!
Ik heb echt nog nooit zo hard gehuild bij iets op tv. Doet me beseffen dat het leven, hoe kut soms ook, ook zo mooi kan zijn.
Heb zoveel bewondering voor de oml’ers en hun naasten.
Die beelden van de dochters van Lotte, aan het graf van hun moeder
Ik probeer me voor te stellen hoe het zou zijn dat ik als moeder afscheid zou moeten nemen van mijn kinderen, dat je weet dat je allerliefste bezit zonder jou verder moet en je ze nooit meer zult zien. Dat je nooit zult weten hoe ze opgroeien. Zo onmenselijk en hartverscheurend.
Ik ben zelf ook 31 en heb 2 kinderen in ongeveer dezelfde leeftijd. De gedachte dat ze mij gewoon vergeten als mij nu iets zou gebeuren…jezus… En idd de gedachte dat ik ze niet zal zien opgroeien, daar geen onderdeel meer van ben, pff. Ik weet dat Lotte is overleden maar hoe stom het ook klinkt, toen ik de preview van volgende week zag dacht ik nee nee nee niet nu al! Alsof je ergens nog hoopt dat het alsnog niet waar is allemaal.
Ja ik vind het ook zo heftig. Maar ook dat het zooo snel kan gaan. Zoals bij Fabienne, ze leek zich nog zo goed te voelen en opeens gaat het dan zo snel en bij Mirjam. En wat Jeroen ook zegt: “Ik voel me goed, maar daarboven groeit iets.” Het is echt een soort tikkende tijdbom.
Ik vind Tim het wel erg goed doen
Ik vind Tim het ook goed doet. Het enige waar ik soms aan twijfel is het feit dat het met grote regelmaat ook gaat om zijn gevoel. Eigenlijk iedere keer wel.
En ergens vind ik dat wel goed, maar soms erger ik me er ook aan.
Pfff toch altijd zo heftig en confronterend om te kijken. Ik heb zelf 3 jaar geleden, dus rond dezelfde tijd als Fabienne, ook een sarcoom gehad. Zij achter haar oog, ik achter m’n oor. Ik krijg gewoon een schuldgevoel als ik er naar kijk. Dat ik ‘t wel heb gered en zij niet…
Ik zie met name tussen Jeroen en Tim ook wel een vriendschap omdat ze zo hetzelfde zijn, ik vind het mooi dat Tim niet bang is ook zijn kwetsbaarheid te laten zien. Bij het stukje met Fabienne dacht ik ook steeds ‘kom op geef haar nog een extra knuffel’.
Heb echt zo hard gehuild, niet te doen. Ook bij de dans tussen Alex en z’n vrouw, zulke lieve mensen ook. En zn vrouw vind ik zo’n lief, warm persoon. Zelfde als Jeroen en Esmee. En heftig om te zien dat er nog een gesprek komt tussen de man van Mirjam en Tim, zo heftig als je alleen achter blijft.
En Fabienne en Lotte, niet te doen hoor. Bizar mooi programma maar ook zo confronterend #vierhetleven.