Ik heb hetzelfde en merk aan mezelf dat ik columnisten (die alleen columnist zijn) eigenlijk in de meeste gevallen niet meer leuk vind. Er zijn wel nog columns die ik graag lees, maar die gaan dan echt ergens over. Daarin wordt dan op een hele scherpe manier een probleem aangekaart. Die columns verwoorden vaak precies hoe ik ook over iets denk (of had kunnen denken als ik meer over het onderwerp had geweten) of laten me juist over iets nadenken.
Het type columns dat Witteman schrijft gaan voor mij te weinig over de inhoud. Het gaat meer om het zeiken om niets, waarin iets vaak alledaags in een ander daglicht wordt gezet. Het is een beetje het dagboek van de zeikerd of de dromer, die toevallig leuk of grappig kan schrijven. Vond ik vroeger echt heel leuk, al was het wel afhankelijk van de columnist. En nu rol ik al snel met mijn ogen bij dit soort columns.
Verwacht ook dat dit de populariteit van dit type columns is afgenomen, maar dat mensen nu wel meer naar podcasts wordt geluisterd waarin hetzelfde trucje wordt uitgevoerd. Het vinden van van alles over niet zo diepgaande dingen, waarbij het meer om de manier waarop dan wat er gezegd wordt gaat.