Ik vind het momenteel echt heel moeilijk om ‘het nieuws’ van me af te zetten omdat ik alleen maar in nog ergere doemscenario’s kan denken voor de toekomst. Peter R. de Vries, het water, andere zichtbare gevolgen van klimaatverandering elders ter wereld, toekomst van de Nederlandse media en oh ja we zitten ook nog met corona.
Het is zo confronterend dat dit een wereld is waarin ik eigenlijk niet zou willen leven, waar ik ook geen verbetering verwacht en waar ik ook geen kinderen op zou willen zetten om die reden. Ik zou me nu eigenlijk moeten focussen op een belangrijk studieproject, maar dat lukt niet. Waarom juist nu dit allemaal me zo hard raakt weet ik niet, maar het komt echt hard binnen. Kan even echt niks positiefs meer zien.
Disclaimer: Het is niet mijn bedoeling om het nieuws nu volledig op mezelf te betrekken, hoewel ik dat natuurlijk wel deels met dit berichtje doe. Mijn kleine algemene leed is natuurlijk niet te vergelijken met iedereen die op de een of andere manier écht lijdt aan wat er gebeurt. Ik wilde het toch hier posten omdat ik het even kwijt moet en ik denk dat misschien meer mensen zich zo voelen. Edit: ik voel me gewoon machteloos en moedeloos, dat is wat ik even kwijt wilde.