Maar het constant aangeven dat je bewust bent van je privilege is toch niet te doen? En dit is toch gewoon hun realiteit? Ik snap dat het eigenlijk een bizarre situatie is (zoveel geld, zoveel vrije tijd, zoveel vangnet) maar dat is wel de maatschappij waarin we leven en het leven dat zij hebben. En voor hen is dit dus wel de enige manier waarop zij dit leven ‘kunnen’ leiden. Slaat toch nergens op dat ze zouden moeten zeggen ‘Ja wij gaan op vakantie en we nemen Vita en Joey mee, want anders kunnen we echt niet lekker vakantie vieren, omdat we de hele tijd aan moeten staan voor de kinderen, jaaa we weten wel dat het bizar is hoor dat we nu al op vakantie kunnen terwijl we net een huis hebben gekocht en dat er heel veel mensen zijn die dit niet kunnen en daarom zijn we super dankbaar dat wij wel in deze mogelijkheid zitten en we weten hoe geprivilegieerd dit is.’
Wat een onzin. Ik vind ook dat het nergens op slaat dat deze mensen zoveel geld hebben, dat we moeten zorgen voor meer (kansen)gelijkheid en dat het kapitalisme hysterisch verschrikkelijk is geëvolueerd in een paar decennia tijd, maar om dat op deze afgunstige manier te uiten naar twee individuen, daar snap ik niks van
dankbaar ze is en hoeveel privilege ze wel niet heeft, dan zou me dat waarschijnlijk nog erger irriteren, dan komt t ook zo over als een humble brag constant.
voor middelmatigheid heb ik mn eigen leven wel 
ik vind het juist leuk/interessant om te zien hoe een ander zn leven leidt. Zou er ook doodmoe van worden als ze 100x zouden benoemen hoe dankbaar ze wel niet zijn en hoe ver hun leven af staat van de realiteit. Voor hen is dit de realiteit dus waarom zouden ze zich de hele tijd moeten indekken omdat andere mensen dat leven niet hebben?
