Voor het eerst in 16 maanden nadat ik Zoë uit het asiel van de angsthaasjes afdeling heb geadopteerd ligt ze op m’n schoot 
Lekker samen Big Bang Theory kijken haha. Gelukkig ben ik net gaan plassen dus kan voorlopig blijven liggen ik
50 likes
Yay voor angsthaasjes Dat zijn de beste!
2 likes
Hoi lieve mensen,
Ik ben nieuw in dit topic. Ik heb vandaag mijn lieve kat moeten laten inslapen. Ze werd plotseling erg ziek en ging hard achteruit. Maar eigenlijk is mijn vraag aan jullie (en ik hoop dat ik hier goed zit): Hoe zijn jullie om gegaan met het verlies van een huisdier? Ze was 12 jaar bij me en ik voel me zo verdrietig. Ik voel een enorme leegte. Misschien heeft iemand tips, al gaat iedereen er anders mee om natuurlijk.
5 likes
Heel veel sterkte Ik kan je helaas niet helpen (nog nooit een huisdier verloren), maar leef met je mee.
2 likes
Heel veel sterkte
Ik heb eerlijk gezegd geen tips, want ik kan nog steeds heel verdrietig worden als ik denk aan de huisdieren die ik gehad heb die er niet meer zijn. Sommige mensen zullen het gek vinden omdat het een dier is, maar het is alsnog een rouwproces en net als alle rouwprocessen, is dat vooral in het begin heel zwaar en krijgt het steeds meer een plekje. Die leegte die je nu voelt is in ieder geval heel herkenbaar en dat verdriet mag er ook gewoon zijn.
4 likes
Ah dat is al heel lief! Voor mij is dit ook de eerste keer. Ik heb haar 12 jaar geleden uit het asiel gehaald. Het was een bang katje met wat medische problemen. ik dacht: Die kiest nooit iemand…ik neem haar. En we hebben het fantastisch gehad samen. Al heb ik ook vaak op dr gemoppert 
Maar ik troost me met de gedachte dat ik haar een beter leven heb kunnen geven. Het idee dat ik morgen opsta en ze dan niet achter m’n slaapkamerdeur op me zit te wachten maakt me zo verdrietig. Ik hoop dat jullie allemaal nog heel lang van jullie diertjes mogen genieten. Geef ze maar een extra dikke knuffel vanavond
12 likes
Veel sterkte ik heb het alleen meegemaakt met de poezen van mijn ouders, die ik in mijn jeugd dagelijks meemaakte maar later minder frequent omdat ik toen uit huis was. Toch raakte me dat ook heel erg. Ik praat met mijn familie nog vaak over ze en dan halen we mooie herinneringen op van de gekke dingen die ze deden en dat is dan soort van fijn, soort bitterzoet. Maar is wel iets wat denk ik met vlagen beter/moeilijker gaat
1 like
Ik vind het altijd wel fijn om oude foto’s te bekijken en inderdaad herinneringen op te halen met mijn familie (die het huisdier dan ook kende). Ja, en gewoon janken eigenlijk… 
Het blijft rot. Heel veel sterkte ermee!
1 like
Heel veel sterkte
Wees extra lief voor je zelf en neem de tijd. Het slijt langzaam. Al denk je aan het begin dat het niet makkelijk en minder wordt. Dat wordt het gelukkig wel. Ik wordt af en toe nog wel overvallen en moet dan weer huilen en ik krijg tranen in mijn ogen als ik foto’s voorbij zie komen. Maar denk dan ook aan de leuke en mooie momenten. Het verdriet is voor mij net zo heftig als een dierbare verliezen. Weet dat je verdriet er mag zijn en af en toe flink janken lucht af en toe op.
1 like
Zoals je over haar praat ben ik er zeker van dat ze 12 prachtige jaren bij je heeft gehad je verdriet mag er zijn, je bent je kameraadje kwijt geraakt en ik hoop dat je je kan troosten met de gedachte dat je haar een mooi en fijn leven hebt kunnen bezorgen
3 likes
Het doer me al heel goed om het hier te kunnen delen en dat er zulke lieve reactie op komen en jullie het herkennen. Geeft echt troost. Dank jullie wel daarvoor!
7 likes
Heel veel sterkte! Het is echt een rouwproces waar je doorheen gaat, vind ik.
Mijn moeder is november 2020 overleden, en mijn katten december 2020 en juli 2021, maar toen de katten overleden deed dat net zoveel pijn als dat mijn moeder overleed. Sterker nog, het verdriet over mijn moeder werd erdoor versterkt De eerste maanden deed het ook echt pijn om foto’s van mijn katten te zien. En de stilte in huis was echt oorverdovend. Vond het verschrikkelijk.
Heb nu weer 2 kitttens, niet om de plaatsen van mijn overleden katten in te nemen, maar puur om weer leven in huis te hebben, en ik word ook gelukkig van ze. Ze hebben ook zo’n totaal ander karakter dan mijn vorige katten dat het ook echt niet als “vervanging van” voelt.
7 likes
Jeetje dan heb jij het wel voor je kiezen gehad. Zo verdrietig. Maar mooi om te lezen dat je wel een weg hebt gevonden om er mee om te gaan. Heel knap. Foto’s vind ik ook nog moeilijk. Ik heb nog een kat. Daar haal ik nu veel troost uit. Zij en de overleden kat waren geen vriendjes. Ze verdroegen elkaar maar daar is alles mee gezegd. Ik merk niet aan haar dat ze die andere mist. Dat voelt ergens ook wel een beetje wrang. Ze vindt het volgens mij wel fijn dat ze nu het rijk alleen is. Ik neem haar dat gevoelsmatig een beetje kwalijk. Voelt heel dubbel…want het is natuurlijk super gek om een kat zoiets kwalijk te nemen en ik ben ook echt blij dat ik haar nog heb. Maar die andere was echt mijn katje…en de 1 zien zonder de ander voelt toch raar.
Snap ik hoor, dat dat heel wrang voelt. Anderzijds is het misschien wel fijn, dat zij de overleden kat niet mist.
Mijn katten waren wel dikke vriendjes, en toen de ene kat overleed is de andere heel snel achteruit gegaan en ook behoorlijk ziek geworden. Denk ook echt dat het verdriet van hem er debet aan is geweest.
Probeer ook echt van haar te genieten, hoe dubbel het ook voelt omdat zij het fijn vindt alleen te zijn. Is ze al oud? Hopelijk gaat ze nog even mee!
Ja dat zou inderdaad nog veel zieliger zijn. Voor haar is het goed dat ze geen gemis voelt. Zo had ik het in al mijn verdriet nog niet eens bekeken. Wat erg 
De kat die gister is overleden was 12,5 jaar. Deze is 13. Hoop dat ze nog lang bij me mag blijven inderdaad.
1 like
Ik hoop het ook voor je! Mijn oudste kat is 16 geworden, maar had al 10 jaar diabetes en had het de laatste 3 jaar ook aan haar alvleesklier.
Dus jouw kat zou in principe nog heel wat jaartjes mee moeten gaan 
(ervan uitgaande dat ze gezond is…)
2 likes
Bij haar laatste bezoek aan de dierenarts bleek wel dat haar hartklep een beetje lekt. Maar verder is ze gezond. Hoewel ik natuurlijk wel merk dat ze ouder wordt. Die andere was trouwens ook kerngezond. Maar van het ene op het andere moment kreeg ze een tia (vermoeden we) en ging het heel hard achteruit. Ik was er gelukkig snel bij omdat ik direct de verandering in gedrag merkte. Dus ze heeft niet lang hoeven lijden.
Ik ben trouwens zo ongelooflijk dankbaar dat ik al bijna 2 jaar thuis werk en dus nog heel veel bij haar ben geweest. Zag dat jullie eerder hele lieve pootfoto’s hebben gedeeld. Hierbij die van mij
38 likes
Een tijdje geleden heb ik over mijn 2 katten gepost en dat één van hen, Elwood, erg ziek was. Ik kan eindelijk vertellen dat hij officieel beter is! Hij is inmiddels 6 weken niet meer ziek geweest en is gecastreerd. 2 maanden terug dacht ik nog dat ik hem zou verliezen. Ik denk dat hij wel een tik heeft gehad van alles; Ik heb het idee dat hij weinig (nou ja, eigenlijk niks) begrijpt en hij kan zichzelf niet goed opvangen als hij springt (hij komt meestal niet op zijn pootjes terecht maar bijvoorbeeld op zijn rug). Daarom zal Elwood een binnenkat blijven.
Nog meer nieuws: Jake en Elwood krijgen er in januari een broertje bij genaamd Fender!
Ik wilde heel graag 3 katten hebben, maar ik wilde eerst dat Elwood beter werd. Fender groeit op in een sociaal gezin en komt bij ons wonen als hij gevaccineerd en gechipt is. Ik vind het wel spannend, aangezien Jake en Elwood niet zo sociaal zijn… Alle tips zijn welkom!
Jake en Elwood (voorste is Elwood)
Kleine Fender!
51 likes
Ik heb terug gelezen! wat fijn dat hij weer beter is! en OMG Fender:smiling_face_with_three_hearts:
1 like