Dat je afscheid kan nemen is inderdaad wel fijn, en logisch dat je veel moet huilen. Ik moet zelf al bijna huilen als ik het lees, het is gewoon heel verdrietig om je maatje kwijt te raken.
Edit: gelukkig heb je steun aan je andere kat. Mijn andere kat kwam me op die avond ineens een poncho brengen, die had hij blijkbaar gevonden ergens boven in een kledingkast?! Ik wist niet eens dat ik hem had. Hij had nooit eerder spullen gebracht, maar hij was dus ook een beetje in de war (of wou mij troosten). Later kwam hij ook nog met een muts en een tasje.