Dit. Van dichtbij gezien hoe mensen kunnen veranderen en elkaar het licht in de ogen niet meer gunnen na een scheiding of het overlijden van iemand. Ik hoop natuurlijk dat het tussen vriend en mij altijd goed blijft gaan maar ik vertrouw niemand op zn blauwe ogen.
Wij hebben een samenlevingscontract met overlevingsclausule om dit soort ongein te voorkomen.
Het is dat we samen een huis hebben gekocht, daarvoor hadden we ook niks geregeld
Bij de Hema valt het wel mee, je kunt er dan geen bijzondere bepalingen in laten opnemen, maar dan heb je in ieder geval de basis afgedekt.
Stomme rant
Het komt natuurlijk omdat het mijn werk is maar ik vind het altijd een beetje vervelend als mensen zeggen dat het ‘zo duur’ is. Er zit echt veel werk in en de notaris staat bijna overal voor in, moet super veel weten om notaris te zijn (10 jaar studie en dan kun je het worden), etc.
Nou ja ik zeg het verkeerd: het is natuurlijk wel duur, maar het is niet zo dat zo’n papiertje uit de printer komt rollen.
Ik kan natuurlijk ook lastig in andermans portemonnee kijken maar als ik moest kiezen tussen op vakantie gaan of een testament nemen zou ik voor een testament gaan.
(Dit is geen rant naar jou hoor want bijna iedereen vindt dit. Ik denk alleen dat als mensen hier een dag zouden meelopen dat ze het nog steeds duur zouden vinden maar niet meer ‘te’ duur.)
De HEMA notaris is trouwens een prima oplossing als je de basis wilt regelen, maar die gaat niet met je meedenken over fiscale voordelen bijv. Je krijgt gewoon waar je voor betaalt en geen ‘extra service’. Imo is dat een prima oplossing voor mensen die het gewoon geregeld willen hebben.
Sinds we vorige maand samen een huis hebben gekocht, hebben we een samenlevingscontract. Daarvoor hebben we bijna 5 jaar samengewoond in een huurhuis, zonder contract. ivm een hypotheek vonden wij het fijn om toch dingen op papier te zetten, niet alleen voor het geval we uit elkaar zouden gaan maar ook bijv, in geval van overlijden van een van ons, wat er dan met de restschuld van de hypotheek gebeurd.
Toen we huurden zag ik er geen voordeel in, enige voordeel zou zijn als een van jullie hele dure inrichting al heft gekocht, dan kun je in een contract laten zetten dat die hoe dan ook van diegene blijven.
Wat een eikels die ouders. Ik denk eigenlijk dat dat wel vaker voorkomt, bijv ook in situaties waarin er een scheiding en nieuwe relatie is en de overgang van een naar twee niet zo netjes is geweest etc. Dat mensen de ‘nieuwe man/vrouw’ niet moeten.
Mijn vriend en ik hebben niks te jatten en onze ouders vinden onze relatie prima en iedereen gaat goed met elkaar om, maar ik zou ook niet voor ze instaan als ze kapot van het verdriet zijn omdat ze net een kind zijn verloren. Het lijkt me sterk dat de ander niet op de begrafenis mag komen hahaha, maar onenigheid over spullen met sentimentele waarde kan ik me wel iets bij indenken. Ik heb het zelf zien gebeuren tussen de partner van mijn doodzieke schoonvader en mijn vriend en zijn zus . Ongelofelijk hoe mensen kunnen zijn, zeker in tijden van verdriet. Dat heeft ons wel aan het denken gezet over dat we eea op papier moeten zetten.
Ik ga binnenkort samenwonen en in het begin hebben we nog niets vastgelegd. Het is een huurhuis, dus dan vind ik dat ook iets minder noodzakelijk. Onze eigendommen zijn niet gedeeld. Uiteindelijk zullen we het wel regelen, maar het heeft niet meteen de hoogste prioriteit. Bij een huis kopen, zou ik wel direct alles vast laten leggen. Ook vanwege de situaties die hierboven beschreven worden. Geld kan het slechtste in mensen naar boven halen, dan is het fijn als alles op papier staat. Ik heb al wel een testament, maar daar staat mijn vriend nog niet in, die stamt van voor zijn tijd.