Deze comic is al vaker voorbij gekomen maar hij is zo goed in het uitleggen waarom in sommige huishoudens de mentale verantwoording voor een huis bij 1 persoon ligt.
Ik vond de Marie Kondo serie ook wel een eyeopener met hoe die verdeling zit, zeker bij het 2e gezin in die serie. Daar werd het gezin goed duidelijk gemaakt dat een leefbaar huis de verantwoordelijkheid is van iedereen die er woont. Dit artikel gaat er dieper op in:
En dit artikel:
Edit:
Ik denk dat een oplossing voor dit probleem is om dit soort dingen samen te bespreken en hoe je tegen bepaalde dingen aankijkt en de verschillen daar in. Zelf ben ik bijv. heel rommelig maar wil ik bepaalde dingen altijd schoon hebben zoals mijn bureau of de eettafel. De eettafel omdat het eerste is wat je ziet als je binnenkomt en dan schaam ik me als het volgestouwde chaos is en mijn bureau omdat ik me niet kan focussen. Mijn vriend vindt dat soort dingen helemaal niet belangrijk maar vindt het wel belangrijk dat hij altijd genoeg schone shirts, handdoeken en sokken heeft. We passen de huishoudelijke verdeling erop aan ( hij doet de was) maar helpen elkaar er ook mee. Als hij het druk heeft en ik moet wat dingetjes in het huishouden doen dan doe ik eerst even een was en als hij een keer moet opruimen begint hij bij de eettafel omdat we weten dat dat de ander zich daar beter bij voelt.