Ik ben sinds een paar maanden aan het werk bij een bedrijf in de duurzame energie. Ik had echt niet verwacht dat iedereen daar veganist zou zijn en de verwarming nooit aan zou hebben maar soms valt het me echt tegen hoe weinig mijn collega’s met duurzaamheid bezig zijn. Ik snap gewoon echt niet hoe je de hele dag aan het werk kunt zijn om de wereld een stukje duurzamer te maken en vervolgens wel regelmatig verre vliegreizen te maken en vaak vlees te eten? Alle kleine beetjes helpen uiteraard en ik ben ook zeker niet perfect maar verbaas me er soms echt over dat collega’s het gewoon niets kan schelen. Ik ben gelukkig niet de enige die er zo over denkt en er wordt zeker ook wel over gediscussieerd maar ik heb soms echt moeite om hier niet boos over te worden.
Ik heb zojuist mijn Facebook verwijderd omdat ik herkenbaar op een foto stond van een pro zwarte Pieter en diegene bezig was met een naming en shaming actie. Ik vrees op dit moment echt voor m’n veiligheid en ik vind het bizar want dit zijn de meest legale acties die ik ooit heb gedaan 
(er was een meeting over kozp en er was een infiltrant van de pro pieters aanwezig en die heeft foto’s gemaakt). De foto’s zijn ook gedeeld met bedreigingen erbij. Ik vind het zo eng. (ik ben nog niet openlijk herkend maar dat zal een kwestie van tijd zijn)
Ah nee wat eng Kan je Facebook niet vragen om de foto te verwijderen?
Ja gedaan en wat vriendinnen ook gevraagd te rapporteren met als melding geweld maar ik vertrouw fb daar niet in
Ah shit wat rot Echt bizar dat dit gebeurt.
Heb je al je andere social media goed afgeschermd? (wellicht overbodig maar ik was ooit m’n linkedin vergeten, toen kreeg ik daar rotzooi…) Mocht je willen dat ik het ook rapporteer of iets dergelijks mag je me altijd pb’en!
@Chuckie goede toevoeging van LinkedIn! Heb 'm afgeschermd. @FISSA iemand was het tegengekomen en die sxreenshot is naar een vriend gestuurd die 'm weer ook naar mij stuurde. Woensdagavond is de foto door de originele poster offline gehaald dus dat is prettig :).
Ik struggle de laatste tijd heel erg met mijn activisme. Als ik realistisch nadenk vind ik mezelf echt heel goed bezig. Ik ga vaak de straat op, ik voer lokale acties, ik spreek me op diverse niveaus uit, ik draag bij aan Facebook pagina’s als beheerder, ik draag bij met een bestuursfunctie en in een groot percentage vd gesprekken wijs ik mensen ook terecht of verbeter hen, en ik ga er bijna altijd open over in gesprek en inspireer anderen graag.
Maarrr nu dus de keerzijde. Er wordt vaak gezegd ja als je dit belangrijk vind deel je dit, post je erover, beheerst het je insta etc. En dat is dus iets waar ik gewoon helemaal geen zin in heb, en dan zie ik anderen wel sxreenshots delen en denk ik waarom neem ik die moeite niet. En dat is gewoon echt luiheid/geen zin hebben. Terwijl ik dus wel geloof/merk dat het werkt (vanuit de paar x dat ik het wel doe) en dan voel ik me echt falen. Als ik mensen dus op insta een oproep zie plaatsen over deel dit want belangrijk en ik doe dat niet dan merk ik dat ik mezelf gewoon minder serieus neem als activist, want ik neem die moeite niet eens en dan ga ik alle andere dingen die ik doe ook omlaag praten onder het mom van ja zo vaak en zoveel is dat ook niet wat ik wel doe (want ik zou nog veel meer actie kunnen voeren en dat doe ik ook niet, ik kies er bv voor om de zondag de 17e thuis te zijn ipv naar kozp den Bosch te gaan) nouja daar loop ik dus heel erg tegenaan
Ah jeetje ik schrik hiervan. Voel je je veiliger inmiddels?
Ja ik voel me wel beter maar vind de intocht wel echt spannend (en niet goed spannend)
Mensen, er is iets geknapt in me. Ik KAN ER NIET MEER TEGEN. Vriend en ik hebben huis gekocht, moet in geklust worden maar ik word echt helemaal leip dat mensen die dichtbij ons staan aan mijn vriend vragen hoe het met ZIJN huis gaat en hoeveel HIJ nog moet klussen. Ik sta gvd meer te klussen dan hij, hij werkt alleen maar. M’n verfkwast, schroevendraaier of whatever wordt letterlijk door m’n schoonvader uit m’n handen gerukt en ik word dan gesommeerd koffie te gaan maken of de vloer latexvrij te maken met een sopje. Als ik zeg dat ik de deuren eruit wil laten of de trap nog niet tapijtvrij wil maken tot de nieuwe vloerbedekking er is, word er gewoon COMPLEET over me heen gewalst. Ik kom niet uit een ei???
Echt, leven we in de 17e eeuw ofzo?
Ik kan echt even niet meer tegen alle (witte) mensen die ik ken en waar ik bevriend mee ben die zich niet uitspreken tegen Zwarte piet, dit weekend niks gedaan hebben, hun familie niet aanspreken, whatever. Ja fijn dat je zelf ook inziet dat zwarte piet racisme is maar op deze manier gaan we het niet winnen??? Ook veel witte feministische insta-accounts uit Nederland die er niet/nauwelijks aandacht aan besteden. Natuurlijk heeft ieder z’n manier om zich uit te spreken, of goeie redenen om dat op bepaalde manieren niet te doen, maar sommige mensen staan wel zo dichtbij me dat ik denk, je hebt eigenlijk geen excuus om nu stil te blijven. Vind het echt even lastig om hiermee om te gaan tegenover m’n peers.
Ik herken het! Het gemak van veel witte mensen omtrent deze onderwerpen. Ik sprak mijn zus dit weekend over zwarte piet en haar reactie was ‘ja, ik zie zelf niet echt een probleem maar als het andere mensen kwetst dan vind ik het het prima dat zwarte piet afgeschaft wordt’. Enerzijds is het ‘goed’ dat ze in ziet dat mensen kwetst en ‘openstaat’ om zwarte piet af te schaffen, maar anderzijds het gemak om alle racistische aspecten te negeren en een beetje een argument geeft van ‘sorry dat je je gekwetst voelt’. Ik gaf toen oa aan dat het ten eerste een enorm privilege is om je er niet in te hoeven verdiepen en er met zo’n gemak over te kunnen spreken, toen vertelde ik wat context over de hele discussie en de gebeurtenissen omtrent geweld/haat naar KOZP/gebrek aan politie bescherming - en stuurde haar wat links(ze zat b.v. in de trein en zag een man verkleed als zwarte piet en zei grappend dat ze ‘bang was voor geweld in de trein’ , maar dus geweld vanuit mensen de anti zwarte piet zijn). Maar toen gaf ze aan ‘ja desalnietteplus, ik hoef het niet te weten en ik ga ook niets opzoeken’. Ik werd toen zo pissed. Waarop ik van haar een betoog kreeg over hoe ik constructief in deze discussies moest staan en niet mijn mening op moest dwingen/boos worden.
Maar man, ik weet het echt niet. Enerzijds denk ik ja ok ik kan inderdaad wat constructiever discussiëren, maar wil ik dat??? Wil ik begrip opbrengen voor mensen die zich er niet in willen verdiepen, te lui zijn om er ene fuck om te geven en 0 reflectie hebben op hun eigen (racistische) denkbeelden? En dan denk ik wtf boos zijn en boos kunnen worden in deze discussie is eigenlijk ook een privilege en dan weet ik het echt niet meer en ben ik vooral boos en verdrietig.
Sorry dat ik je post zo overneem, maar ik begrijp je.
Ja ik ben in sommige vrienden ook echt teleurgesteld, die dan niets hebben gedaan dit weekend… En vooral de witte, able-bodied mensen van mijn leeftijd. Ik snap echt dat er redenen zijn waarom je niet naar zo’n protest kan gaan, maar ik heb zooooveel gemakzucht en onverschilligheid gehoord ook, bah. Ik weet ook gewoon niet meer hoe ik dan wel het gesprek aan moet gaan, terwijl ik dat ehct wel belangrijk vind en graag wil. Onverschilligheid vind ik misschien nog wel lastiger om mee te dealen dan mensen die het gewoon met je oneens zijn. Wat een nare reactie van je zus ook, alsof zij constructief in de discussie staat door geen informatie te willen.
Heb dit pas bij familie gehad, totdat ik uit frustratie maar begon te huilen. Ze zagen toen in ieder geval dat het menens was.
En echt 75% van m’n vrienden en familie is neutraal of pro 
Wellicht dat het al besproken is in dit topic (ga het zo nogmaals doornemen denk ik).
Maar hoe gaan jullie om met onderwerpen zoals racisme/koloniaal verleden/white privilege/zwarte piet wanneer je het bespreekt met mensen die een andere mening hebben?
Ik merk dat ik steeds meer moeite heb met mensen onverschillige/luie mensen en daar ook slecht op ga ipv constructief het gesprek aan te gaan. Hoe doen jullie dit, tips?
Ik word door mijn collega’s zelfs uitgelachen omdat eigenlijk niet wil vliegen vanwege het milieu. Dat ik daarom met de trein naar Londen ga vinden ze al helemaal belachelijk.
Laat ze lekker lachen. Goed bezig.
Ik vond dit wel een heel goed artikel over consumentenactivisme en waarom we dat niet moeten zien als dé oplossing voor de klimaatcrisis: https://www.vn.nl/pleidooi-tegen-consumentenactivisme/
Gatver wat eng! Hoe gaat het nu met je?
Goed artikel en iets waar ik me al langer van bewust ben. Enige wat ik na het lezen denk is wel: wat kan ik in godsnaam doen? Ik maak me oprecht zoveel zorgen om het klimaat, ben me bewust van alle lobby’s en de politiek die niet meewerkt, maar wat ik dan wel kan doen heb ik geen idee van.
Edit: heb overigens wel zin dit artikel naar types als Nina Pierson door te sturen.
Waarom? Het artikel gaat toch juist over dat je individuen niet zou moeten aanspreken op hun gedrag maar het probleem bij de overheid/grote vervuilende maatschappijen (daar valt SLA niet bepaald onder) moet aankaarten? En zij vliegt volgens mij niet vaak de wereld over voor congressen? Maar los daarvan dus, als je duurzame influencers gaat aanspreken op of hun duurzame of juist niet duurzame gedrag wel/geen zin heeft ben je volgens mij eigenlijk hetzelfde aan het doen als wanneer je ‘gewone’ mensen aanspreekt. Maar misschien doel je op iets heel anders