Het niet zo lekker in je vel-topic

Persoonlijk
#756

Ja ik probeer wel elke dag van te voren invulling te geven. Zoals boodschapje, wandeling, serie etc. Ben ook wel wat meer bezig nu met creatieve dingen. En ik probeer ook niet te laat op te staan en een beetje op tijd te slapen. Sommige dagen lukt het goed maar zoals vandaag ben ik zo down en gewoon nergens zin in. Kan me dan ook nergens toe zetten. Misschien is het ook ‘normaal’ dat ik me nu zo even voel en moet ik dan toegeven aan dat rotgevoel.

Maarja als ik me dan rot voel dan voel ik me ook rot over van alles en ga ik helemaal in de put zitten en kom er lastig uit

Maar dank je voor je reactie! Lief

2 likes
#757

Ja klopt ook, zo’n dagen horen er helaas ook bij. Maja heb je niks aan als je een shitdag hebt. Hopelijk heb je morgen weer een betere dag!

1 like
#758

Herkenbaar hoor. Te weinig afleiding en leuke dingen in de planning, het werkt echt niet voor mij. Ik probeer mijzelf af te leiden, door te gamen, door muziek te luisteren en door series te kijken. Maar het blijft uitkijken naar het moment dat we echt weer dingen mogen.

2 likes
#759

Als ik zulke dagen heb heb ik een beetje houvast aan het feit dat 's nachts de emoties in je hersenen resetten en je dus zomaar vrolijk wakker zou kunnen worden. Dus wie weet, elke dag weer een nieuwe kans. En zo niet, dan is het even kut, dat mag er ook zijn. Knuffel voor jou!

2 likes
#760

Lief dat je het vraagt, ik had even nodig om te antwoorden. Merk dat ik in mijn hoofd een grote chaos ben en mezelf de afgelopen tijd veel heb bezig gehouden on maar niet te hoeven denken. Als ik het wel toe laat raak ik erg angstig en paniekerig. Heb 3 fijne gesprekken met de POHer gehad, ze wil me graag doorverwijzen naar gespecialiseerde zorg wat ik ook wel een goed idee vind en een fijne (logische) stap. Ik wil graag aan lang weggestoptte issues werken maar merk dat er nu een deurtje in mijn hoofd is open gegaan en dat ik veel emoties en gedachtes heel lastig vind. Een beetje warrig verhaal, sorry. Ik hoop snel verder geholpen te worden

#761

Pff mijn moeder kwam net ‘gezellig’ even langs. Ben weer even de grond in geboord. Zou me het liefst nu bezatten en heel de middag wegkwijnen op mijn balkon, maar ik heb gelukkig het afgelopen jaar geleerd dat ik meer waard ben. Dus ik ga zo even gezond lunchen en lekker wandelen buiten. Maar het doet wel zeer ):

3 likes
#762

Wel heel knap van je dat je zo goed met die rot emotie omgaat. Je even kut voelen mag he! Geniet van het zonnetje straks

#763

Zo knap dat je je herpakt! Je bent inderdaad veel meer waard dan dat.

#764

Lief, dankjulliewel :heart:

#765

Knap dat je dit toch aangaat. Inderdaad zwaar, want dan komt er ineens veel naar boven, dat gebeurt nu eigenlijk al, wat je het liefst weg wil stoppen. Heel moeilijk en ook herkenbaar, fijn dat je zo serieus wordt genomen. Veel sterkte de komende tijd!!

1 like
#767

Soms vind ik het zo lastig dat ik zo rustig/verlegen/introvert ben. Mijn vriend vraagt of ik morgen mee ga naar een verjaardag van een vriend van hem. Ik heb een aantal vrienden wel een aantal keer gezien maar volgens mij komen er best wel mensen. Die elkaar al jaren lang kennen en ik ben niet zo sociaal dus dan val ik buiten de boot. Dan voel ik me ongemakkelijk en voel me alleen al kut bij het idee dat ik daar ben omdat ik me dan kut ga voelen over hoe ik ben.

Maar aan de andere kant wil ik mezelf er ook graag overheen zetten en ook zijn vrienden beter leren kennen. Alleen het maakt me gewoon verdrietig dat ik vaak in situaties wordt gezien als de ‘stille’. Terwijl er is een periode geweest dat ik het accepteerde maar de laatste tijd helemaal niet. Bij mijn nieuwe werk maak ik me er best wel druk om, de kinderen van mijn vriend zeiden de afgelopen weken ook opeens een paar keer dat ik zo stil ben. Zijn tante moet ook altijd wel benoemen dat ik zo stil ben.

5 likes
#768

@Vloeistof
Heb niet echt tips voor je, maar herken het erg. Als het dan ook nog eens benoemd wordt, wordt het vaak nog erger omdat er dan zo de focus op gelegd wordt.

Ik voel me de laatste week heel gespannen. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik me met alle maatregelen best wel goed voelde. Ik had veel rust in mijn hoofd. Nu alles weer een beetje op gang komt, zorgt dat gelijk weer voor een gevoel van druk, dat ik weer van alles moet en er weer allerlei verplichtingen op me af komen, angst dat ik het niet aan kan etc. Slaap er ook slecht van. Voel me ook schuldig dat ik dit ervaar, omdat ik blij zou moeten zijn voor… geen idee, de maatschappij? de economie?

1 like
#770

Ik meld me ook hier. Ervaar redelijk wat stress tijdens de zwangerschap en kan gewoon niet genieten van deze tijd helaas. Heb vandaag echt veel op bed gelegen.

Het vieze weer, het thuiswerken, de sleur van de dagen en het hele covid gedoe. Veel dingen waar ik zo naar uit heb gekeken kunnen nu gewoon even niet en daar baal ik zo erg van. De tijd kruipt voorbij.
Denk dat ik volgende week naar de dierentuin ga met mijn gezin, dan heb ik iets om naar uit te kijken en eindelijk even wat anders om te doen.

#772

Digitale knuffel! Herken je gevoel wel, af en toe komt er dan zo’n rotgevoel over je heen wat je niet zo kan afschudden.
Ik zou best wel een koffietje willen drinken met je als je wat gezelschap wil :slight_smile:

#773

Oh ik herken dat gevoel ook @Doperwt. Hoop dat je je gauw weer beter voelt!

#774

Even hier, heeft iemand (via pb) een aanrader voor een fijne psycholoog in Amsterdam? Man/vrouw maakt me niet uit maar ik zoek specifiek iemand om het over familie issues/jeugd/verwerking/grenzen te hebben.

#775

Ahwww. Hoop dat je je inmiddels iets beter voelt. Herken het gevoel heel erg, vooral vrienden die ergens anders wonen! Knuffel voor jou.

#780

Ik herken het wel. Vaak denk ik teveel na tijdens het gesprek waardoor ik mezelf verbeter of nog een grapje erin gooi. En dan wordt het zo ongemakkelijk.
Achteraf ga je dan terugdenken aan het gesprek en kan het zo’n rotgevoel geven.

Wat ik de laatste tijd doe is heel bewust luisteren naar wat de ander zegt en als anderen aan het woord zijn hoef je ook niet altijd wat te zeggen… Dan maar een keer een stilte.

#781

Poeh ja heel herkenbaar. 1 op 1 ben ik nog wel te doen maar ook al heel ongemakkelijk maar vooral in groepen lijk ik echt contactgestoord. Dacht ook dat dat met het ouder worden wel minder zou worden maar lijkt eerder erger. En dat gevoel van nergens echt bij horen herken ik ook ja… alsof je overal maar een beetje bij hangt. Ik kan op zich wel bedenken dat mensen mij aardig vinden en het prima is als ik erbij ben maar dat het ook geen reet uitmaakt als ik er niet ben, best wel pijnlijk.

#783

Herken het ook heel erg! Zit met een hele spontane collega op kantoor en vaak richten mensen zich dan toch tot haar omdat zij veel makkelijker praat, wat mijn eigenwaarde weer omlaag haalt haha. en hierdoor vermijd ik ook al maanden de borrels, ben gewoon zo niet op mijn gemak in groepen. Stom

1 like