Dit is zeker niet raar, vroeger hoorden we altijd iedereen zeggen dat je na je studie eindelijk kon doen wat je echt wilde maar dit valt voor bijna iedereen vaak vies tegen. Je moet wennen aan een 9-5 werkweek, uitzoeken of je eerste baan wel bij je past, etc etc. Het belangrijkste is dat je doet wat je leuk vindt, het helpt niet om 40 uur in de week een baan te hebben die bij je studie past maar waar je ongelukkig van wordt. Ik ken best veel mensen die na het werken op kantoor zich hebben laten omscholen tot verpleegkundige of leraar omdat ze geen kantoormensen bleken te zijn. Dit is niet raar, en je bent zeker niet nutteloos.
3 likes
Wat klinkt dit rot. Deels enigszins herkenbaar. Wat voor mij enorm geholpen heeft is om in de pauze op werk naar buiten te gaan. Dan is je hoofd even leeg. Je ziet even daglicht en je hebt een beetje beweging. Is zoiets voor jou te doen?
Daarnaast heb ik een noicecancelling koptelefoon gekocht. Om beter te kunnen focussen.
Misschien heb je er iets aan. Veel succes bij je nieuwe baan. Hopelijk ga je het naar je zin hebben
Ik weet het niet zo goed, in ieder geval wel gedeeltelijk, denk ik. Bedankt voor de tip! Wat doe je met zo’n lamp? Zet je die gewoon aan in je huis, of moet je er echt voor gaan zitten?
Lieve reactie, dankjewel! Dat is inderdaad een goed idee. Op mijn huidige/oude werk kom ik vaak niet toe aan pauze, maar ik ga proberen om daar vanaf volgende week wel tijd voor te maken 
En mijn noisecancelling koptelefoon is inderdaad mijn beste vriend!
1 like
Ik zit er 's ochtends voor tijdens het ontbijt. Je hoeft er niet per se in te kijken, dus ondertussen nieuws kijken ofzo.
Van @Toeptoep ook goede tips!
1 like
Ik zou je het wandelen echt aanraden. Het breekt voor mij ook enorm mijn werkdag.
Ik heb bij mijn vorige werkgever ook 9/10 pauzes overgeslagen en ben daar nu echt mee gestopt. Ik zak enorm in als dat niet doe. Nu ben ik na 20-25 minuten buiten weer even fris en helder.
Nu hopen dat het niet te veel regent komende tijd😉
7 likes
Helemaal mee eens! Buiten zijn is sowieso goed, juist ook als je je somber bent. Af en toe even een rondje slenteren
1 like
Ook dat. Ik merk dat het mij helpt om uit een sombere bui wat op te klaren. Zeker als de zon schijnt.
Na een week ben ik eindelijk weer even up sinds gisteravond.
Mijn ouders pushten me te komen eten en ik had echt geen zin maar toen ging mijn moeder allerlei foto’s sturen van wat ze had gebakken voor me.
En ik kon even mijn ei kwijt en daarna ben ik nog even weg geweest.
Dikke ruzie met mijn schoonzusje gehad, maar goed kunnen praten met mijn vriend en vanavond samen gegeten en wat tv gekeken.
Maar… ik ben er dan toch altijd weer mee bezig, hoe lang duurt dit, voor ik weer dagen mijn bed niet uit wil omdat ik liever lig te huilen met de dekens over me heen.
Hopelijk word ik morgen oke wakker!
Ik ben dus na 3,5 week overspannen thuis weer begonnen op jet werk en heb echt het gevoel dat ik direct vergeten ben. Ben al drie dagen ’s ochtends aan het werk. Mijn naaste collega’s hebben het mega druk, maar die hebben ook al mijn taken overgenomen (Eeuwig dankbaar). Dus niemand heeft tijd om met mij te bedenken wat ik zou kunnen doen, want ze zijn al drie dagen niet op kantoor. Dus ik ben al drie dagen de hele ochtend de mail aan het bijwerken omdat dat het enige is wat ik kan bedenken.
Ik was gister jarig en ben door niemand (op 1 collega waarmee ik bevriend ben) gefeliciteerd (we trakteren altijd en dan zorgen je naaste collega’s voor een cadeau, maar die zijn er allemaal niet). Dus ik wilde nog trakteren maar dan moet ik “joe ik was jarig zeggen en dat vind ik zo ongemakkelijk. Bleh. Heb direct weer zin om thuis in mn cocon te kruipen.
En het ergste is: dit was precies waar ik bang voor was toen iedereen zei: pak nou je rust en ik zoiets had van: ja maar dan ben ik straks non existent.
1 like
Probeer je op jezelf te focussen en niet op anderen. Ze bedoelen het waarschijnlijk helemaal niet vervelend en zijn druk. Dat geeft jou de mogelijkheid om rustig te beginnen zonder dat mensen meteen aan je beginnen te trekken. Zie het als een pluspunt. Voor je het weet, loop je zelf ook weer te rennen.
1 like
Je hebt helemaal gelijk hoor. Rationeel gezien weet ik ook echt dat het niet om mij persoonlijk gaat en ik ben blij dat er niemand vragend naast mn bureau staat. Had ergens gewoon een iets warmer welkom gehoopt. Voelde vooral zo alleen.
Oh jakkes wat een rot gevoel. Dat is niet fijn terugkomen.
Is het een idee om iets in de agenda van je collega’s te plannen als ze er weer zijn? Soort bijpraat momentje?
1 like
Dit heb ik net inderdaad voorgesteld! Hopp dat ze ergens deze week nog kunnen.
1 like
Oh top. Goed bezig! Als het deze week niet lukt, dan vast begin volgende week wel:)
1 like
En vergeet niet te trakteren. Voelen ze zich vast schuldig 
2 likes
Het gaat al maanden helemaal niet goed met mij. Ik heb het idee dat ik de controle verlies en dat kan Ik echt niet handelen. Structuur, regels, weten waar ik aan toe ben zijn ontzettend belangrijk voor mij. Ik kan ineens helemaal stressen om het avondeten bijv. Dat ik weer moet verzinnen wat er gekookt moet worden. Ik krijg het dan ook helemaal heet als ik eraan denk. De kleinste en onbenulligste dingen worden gigantisch in mijn hoofd. Het stomme is dat ik het tegelijkertijd ook besef dat ik dingen opblaas in mijn hoofd, maar ik kan die gedachtes niet uitzetten. Heb vorige week voor het eerst uitgesproken hoe ik me voelde en contact gezocht met de coach van werk. Vandaag zo’n fijn gesprek gehad met hem. Morgen gaan we samen in gesprek met mijn leidinggevende om een plan op te stellen, maar ik word iig doorverwezen naar een psycholoog. Fijn dat er iets gedaan gaat worden, maar tegelijkertijd vind ik het zo zo eng.
Heb dit bericht al 100x opnieuw getypt en gewijzigd en weet niet of ik het wel ga posten. Want weet niet zo goed wat ik ermee wil.
3 likes
Wat goed dat je deze stap gezet hebt! Dat is echt heel knap. Ik hoop dat je je snel weer wat fijner gaat voelen.
Het lijkt vaak gemakkelijk om bepaalde gedachtes uit te zetten. Maar dat is soms echt niet zo eenvoudig als het lijkt. Wat je schrijft is voor mij deels wel herkenbaar. Mijn vriend zegt vaak ook “niks aan de hand, gaat goed” en dat wéét ik dan ook. Maar ik kan die gedachtes dan niet uitzetten. Dus ik snap wel dat je tegen dat soort dingen aanloopt.
Wees trots op jezelf dat je deze stap gezet hebt. Veel succes morgen
1 like
Ik voel me de laatste weken zo ontzettend kut op werk. Elke avond kijk ik op tegen de volgende dag en ik heb het gewoon minder naar mijn zin. Ik vind het werk nog ontzettend leuk maar eigenlijk mijn collega’s niet. Ik voel me buiten de boot vallen en ik ben het vaak niet eens met dingen terwijl zij het er allemaal wel mee eens zijn. Ook heb ik het gevoel dat ik niet mezelf kan zijn. Terwijl soms hebben we het ook wel leuk en denk ik ook dat ik het mezelf allemaal te veel te persoonlijk aantrek. Maar ik kan het niet loslaten. En misschien moet ik er met hun over praten maar dat durf ik niet ofzo.
Ik ben alleen maar met werk bezig in mijn hoofd, continu, de hele dag door.
1 like
Wat naar. Met tegenzin naar je werk gaan is best zwaar weet ik nog. Ik ben uit eindelijk een andere baan gaan zoeken. Is dat voor jou een optie?
Misschien wel een grote stap meteen. Kun je iemand van je collega’s in vertrouwen nemen, dat je je niet happy voelt. Wie weet ben je niet de enige?
Ik heb een andere baan aangeboden gekregen dus ik kan hier eigenlijk zo weg als ik wil. Maar ik vind het heel moeilijk omdat ik het eerst gewoon erg naar mijn zin had en ik heb ook een vast contract. Maar ja ik dacht er ook aan om met mijn leidinggevende te praten maar dan stel ik dat weer uit