Ik moet dit even van me af typen. De laatste weken heb ik veel downs/rotdagen. Het komt daar allemaal kleine dingen die zich op stapelen. Maar ik uit het niet. Ik praat er niet met vriendinnen over, ik praat er niet met mijn ouders over, ik praat er niet met mijn vriend over.
Maar ik heb hier wel eens eerder gepost dat mijn vriend dichtbij staat en dat ik dan bij hem tot een uitbarsting kom. Nu is dat de afgelopen weekenden een paar keer gebeurd. Ook als we op stap waren om iets leuks te doen. Omdat ik dan gewoon moe ben, vaak drink ik wat wijntjes en dan moet/komt het er gewoon uit. Maar het zorgt er wel voor dat die uitjes met hem een beetje verpest zijn. Hij is hartstikke lief voor me en heeft engelengeduld maarja ik heb dan gewoon nergens meer zin in.
Vandaag heb ik ook een beetje een baal dag. Ik heb hoofdpijn, ik voel me alleen en ik heb het gevoel dat iedereen leuke dingen aan het doen is en ik weet niet zo goed wat ik moet doen.
Mijn vriend is in de stad met een vriend en ik haak vanavond later aan. Maar ik weet het niet. Ik heb het gevoel dat ik weer op huilen sta :(. En het is zo dubbel want ik heb geen zin om thuis te zitten en ik wil wel naar buiten maar ik heb ook geen zin om wat te doen.
Nu denk ik erover om het maar af te zeggen maar dat wil ik eigenlijk ook niet.
Edit: en ergens denk ik: “Jezus vloeistof, relativeer. Genie even van je rust, dat je niks hoeft. Ga je straks leuk aankleden, opmaken en heb een leuke avond.”