^ Mijn hoofd na dit inzicht #herkenbaar
Ik herken bijna alles wat je zegt enorm, en vooral deze vind ik erg treffend. Als ik met vriendinnen afspreek die ik niet heel vaak zie weet ik gewoon dat er altijd op een zeker moment de vraag gaat komen āof ik nog een beetje aan het daten ben.ā Tegenwoordig zeg ik maar gewoon dat ik het nu even te druk heb om te daten en het prima naar mijn zin heb in mijn eentje, en er niet naar op zoek ben. Dat is deels waar: ik heb over het algemeen een leuk leven en heb het naar mijn zin, maar ik ben zeker wel op zoek naar iemand om dat mee te delen. Het daten gaat een beetje in periodes maar het speelt altijd wel een grote rol (ik denk dat ik tinder nooit langer dan een maand verwijderd heb gehad de afgelopen 5 jaar). Ik vind het ook stom om daar dan over te liegen, maar ik doe liever dat, dan dat ik keer op keer moet vertellen over al die dates die op niks uit lopen en dito afwijzingen. Ik vind het al pijnlijk genoeg voor mezelf en trek al die meelijwekkende blikken en āje vind heus wel iemandā echt niet.
Andersom zijn er ook veel mensen die zeggen dat āje er niet naar op zoek moet gaan, en dat een relatie ook echt niet alles is en je ook zo heel veel liefde kan halen uit vrienden en familie! Je hebt echt geen relatie nodig om liefde te ervaren!ā. Ja zal best, maar de mensen die dat het hardste roepen zijn ook vaak de mensen die altijd wel een relatie hebben. Als het echt zo onnodig is, waarom heeft iedereen en zijn moeder dan relaties en draait de hele maatschappij er om? Ik ben het er zeker mee eens dat ik veel liefde en voldoening uit de mensen om mij heen kan halen, maar soms is het gewoon niet genoeg. Ik hoef ook helemaal niet de ware liefde van mijn leven morgen tegen te komen, maar gewoon Ć©Ć©n keertje iemand bij wie jij op nummer 1 staat, iemand die voor jou gaat, is dat nou echt teveel gevraagd? Wat je zegt inderdaad: ik vind mezelf niet zielig, maar ik vind het wel heel jammer (en soms is het heel verleidelijk om me af te gaan vragen wat er dan in godsnaam mis met me is, ben ik dan echt zo unloveable?)
Ik zie ook nu al op tegen het kerstdiner dat we gaan doen met het gezin + aanhang. Wat dus neerkomt op vier stelletjes, en ik. Echt zin in om me de hele avond een sneu geval en het vijfde wiel aan de wagen te voelen, not.
DIT. Ik heb amper leuke, single mannen in mijn omgeving. Ik date wel wat via Tinder maar ik wil gewoon zoān liefdesverhaal dat ik iemand tegenkom in de supermarkt, geld tekort had en dat hij me 3 euro voorschoot. Ofzo
Echt in alles wat jij schrijft herken ik mij. Hartje voor herkenning dus!
@hatsemeflats ben ook wel benieuwd naar hoe dat gaat als dominee. Heb even gegoogled naar de exacte betekenis omdat ik besefte dat ik maar vaag wist wat de functie precies inhield. Behalve dat een dominee mensen trouwt, haha. Met wat voor opleiding word je dat? Ben je zelf ook actief in de kerk? Ik begrijp dat je dan toch voor een protestantse kerk predict e.d. maar zijn jullie dan een soort priesters? (Om een beetje on topic te blijven): moet je toekomstige relatie aan bepaalde eisen voldoen?
@Penny_Lane haha, wat voor relaties heb jij gehad dat je steeds verlangt naar het single zijn? Partners die een te groot gedeelte van het bed innemen of steeds al het eten opeten ofzo, lolš Denk dat meer mensen het uiteindelijk toch fijner vinden om met iemand te zijn dan zonder en er daarom vanuit gaan dat iedereen dat wil. Ben ook nog nooit iemand tegengekomen die absoluut geen partner wilde en gewoon een toekomst alleen voor zich zag. Latrelaties vind ik ook wel een voorbeeld van veel zelfstandigheid willen maar toch ook een beetje behoefte aan een partner in je leven.
@Twijfelaar wat doet dat besef met je? Hoeft niet per se super grote impact te hebben, maar vind je er wat van of lukt het je om het snel naast je neer te leggen?
@Dombo echt he, je gaat echt denken dat er iets mis is. Er is ook maar weinig goeds dat niet-single mensen erover kunnen zeggen, hahaha. Hopelijk valt het kerstdiner mee en gedraagt men zich niet al te klef. En anders stort jij je gewoon op het eten en de drankš
Ik studeer theologie en ik ben inderdaad actief in een kerk. Er zijn niet bepaalde eisen, maar omdat je als predikant wel een bepaalde zichtbare rol hebt, is het handig daar wel rekening mee te houden. Mensen letten op je, op hoe je leeft en of je niet hypocriet bent (logisch!). Dus iemand zou in mijn geval gelovig moeten zijn wel. En omdat de kerk ook een sociale context is waar er ook altijd wel iets wordt verwacht van de partners van dominees (de vrouwen doen vaak kinderwerk), is dat ook goed om te weten. Juist dat hele publieke maakt daten wel moeilijker, en iemand moet de rol van āpartner vanā wel zien zitten. En je kan natuurlijk niet daten in de kerk waar je werkt.
Hoezo kan je niet daten in de kerk waar je werkt? Ik zou denken dat dat juist een voordeel is: iemand die zowel jou als je geloof kent en er zelf ook wat mee heeft, want kerkganger. Maar misschien zie ik wat over het hoofd!
Ik ben 24, heb ook nog nooit een relatie gehad (wel vaak aan het daten, op zān langst een half jaar) en ik vind dat ook wel stom. Het lijkt gewoon nooit te kloppen? Zeker nu mān vrienden ook al gaan samenwonen en zo. Maar het scheelt wel dat ik nog genoeg single vrienden heb. Vind single zijn ook wel leuk maar zou nu wel graag een stabiele relatie willen.
Een zure oude vrouw kun je ook worden als je in een relatie zit, genoeg voorbeelden. Denk dat je pas zuur wordt als je niet doet wat je eigenlijk wilt. Vind het ook eigenlijk een beetje een seksistisch clichƩ, dat een alleenstaande vrouw zuur zou zijn/worden. Echt onzin
Mijn zusje heeft een tijdje in een verpleegtehuis gewerkt en die beweerde juist dat de vrolijkste en leukste mensen daar de mensen waren die nooit getrouwd waren, haha.
Waarom zou dit niet mogen? Ik weet natuurlijk niet hoe het in jouw kerk zit, maar veel moderne geestelijken staan toch wel gewoon open voor een huwelijk buiten de kerk tegenwoordig? Zo lang je maar zelf niet predikt tegen anderen dat ze per se binnen de kerk moeten trouwen, want dat zou inderdaad wel hypocriet zijn. Of is dat anders bij jou? Niet aanvallend bedoeld dit trouwens, gewoon interesse.
Maar zijn dit dan de mensen die bewust nooit getrouwd zijn? Ik denk dat als je wel graag een relatie had willen hebben maar het nooit hebt gehad dat dat het dan wel moeilijk is om niet heel zuur te worden. Ik merk dat nu soms al (en ik ben pas 25 ). Ben het wel eens met @Janniebeton, ik denk dat je vooral zuur wordt als je doet wat je niet wilt. Het jammere is alleen dat je in het geval van de liefde soms weinig te willen hebt en ook afhankelijk bent van andere mensen, het is soms geen bewuste keuze die je zelf maakt. Dat vind ik misschien ook het lastige er aan.
Ik had een ongetrouwde oudtante, haar hele leven celibatair geweest omdat ze non was, kreeg ze op haar 94e dikke verkering met een medebewoner.
Was zo lief man, echt handjes vast de hele dag. Samen een dagje strand (met begeleiding want ze waren beiden dement af) en elkaar patatjes voeren. Echt alsof ze voor het eerst in de pubertijd kwamen (min de hormonen Thank God)
Ik weet er het fijne niet van.
Ik denk wel (zelf) dat je ook in de liefde meer te willen hebt dan je zelf denkt. Je kunt voorkomen dat je verliefd word als je jezelf er niet voor openstelt (story of my life) en tegelijkertijd kun je ook wel verliefd worden als je gewoon heel graag wilt. Je kunt een verliefdheid laten verwelken of couperen door afstand van iemand te nemen (zoals bijvoorbeeld mensen met een crush in een relatie) en je kunt door heel intensief met iemand omgaan juist sneller gevoelens van affectie ontwikkelen. Ik bedoel, iedereen kent wel diegene die niet alleen kan zijn en van de ene in de andere relatie doorgaat en dat je denkt omg waarom vind jij gelijk een ander en vind ik nooit iemand? Denk dat het echt minder iets is wat je overkomt, dan de meeste mensen voor doen komen.
Wil hiermee allerminst zeggen dat iedereen die ongewenst single is daarvoor gekozen heeft trouwens, want dat denk ik ook helemaal niet. Maar denk wel dat het niet zo is dat je helemaal geen invloed erop kan uitoefenen en dat het je allemaal alleen maar overkomt.
Zaterdag ging ik naar een festival en ik voelde me zo lelijk en ongewild. Hoeveel ik ook aan mezelf werk: ik blijf waarde hechten aan mannelijke aandacht.
Like want herkenbaarā¦ Ben nu bezig in het boek van Mayra Louise en dat geeft me wel wat inzichten maar heb ook wel wat issues met gewicht en hoe ik eruit zieā¦ Maar baal er gewoon van dat ik die bevestiging van buitenaf nodig lijk te hebbenā¦
Dat boek staat op mijn wish list!
Gewicht is bij mij ook een hele grote factor. Ik heb al sinds de puberteit overgewicht, de laatste 2 jaar obesitas denk ik, en dan vraag ik me gelijk af: ben ik de liefde misgelopen hierdoor? Gaat iemand mij wel zo accepteren? Afvallen lukt mij telkens ook niet, omdat ik het niet voor mezelf doe eerlijk gezegd.
Maar ken je dan helemaal geen mensen met obesitas die een relatie hebben? Want ik ken er genoeg en genoeg slanke meiden die er nooit 1 gehad hebben.
Het zou wel makkelijk zijn als uiterlijk gewoon de grootste factor was, dan had iedereen heir in iedergeval een idee wat ze moesten doen om iemand te vinden
Natuurlijk heeft uiterlijk een kleine invloed op, maar uiteindelijk hangt het vinden van een partner van zooooooo veel meer af dan je gewicht en heb je zelfs sommige van die factoren niet zelf in de hand
Ik ken ze wel, maar ik zie 't niet gebeuren voor mezelf, hoe krom dat misschien ook is. En ik ken inderdaad ook slanke meiden die al hun hele leven single zijn.
Haha ja echt he! En de kans dat afvallen mij opeens genoeg zelfliefde geeft is ook erg klein, maar jaā¦ Wishful thinking.
Ik snap je hoor! Ik denk dat ook altijd. Maar er zijn genoeg jongens die mij leuk vinden. Ik vind hun alleen niet leuk genoeg maar ik kom echt wel een keer iemand tegen waarmee dat wel zo is en anders niet! In mn eentje ben ik ook gelukkig
Precies dat is wel een beetje waar het boek over gaat. Ben je opeens beter leuker of liever als je slank bent. Nee, waarschijnlijk niet. En over zelfbeeld etc. Ben nu op vakantie en merk wel dat ik wat dingetjes onthoudt erdoor. Zoals op het strand lopen vind ik lastig want niet slank genoeg en wordt ook niet bruin van de zon. Maar iedereen op het strand is vooral met zichzelf bezig. De vrouw die naast mij ligt vind mss haar benen te dik of haar borsten te klein ik zeg maar wat. Denk ik later nog aan haar benen bijv, nee. Waarom zouden andere mensen dat wel bij mij hebben.
En idd ik heb ook dat ik graag een leuke vriend zou willen maar dat komt vanzelf wel.
Ik gruwel van de uitspraak āik mag er zijnā maar het is wel zo.