Ik zou voor je eigen sanity hem inderdaad blokkeren op WhatsApp als hij geen normale dingen kan sturen.
Zoals Pabbles idd zegt, kies voor je eigen welzijn en blokkeer die handel. Je bent echt geen slecht mens als je dat doet en al helemaal niet als er vervelende dingen gezegd worden. Geen zorgen maken om wat hij denkt of wat zijn moeder denkt. Jij gaat voor.
Als je hem gelijk blokken te drastisch vindt, kun je misschien eerst waarschuwen? Dan zeg je dat je zijn berichten van de laatste tijd als vervelend hebt ervaren, en dat je de komende tijd danwel Ć¼berhaupt geen contact meer wil. En dat je hem zult blokken als hij dat niet kan respecteren.
@VelvetTeddy Ik ben het eens met @Freya. Dit is geen ok gedrag van hem natuurlijk, en ik snap dat het jou raakt en kwetst. Een relatie verbreken is al moeilijk genoeg, je voelt je vaak al slecht, dus het is niet leuk als iemand dan naar reageert.
Maar anderzijds begrijp ik hem ergens ook. Op momenten dat ik gedumpt ben deed ik soms ook echt ārareā dingen, omdat mān ego zo gekwetst had, omdat ik de ander pijn wilde doen zoals hij mij pijn had gedaan, omdat de emoties me inneens teveel waren. Ik ben ook wel eens heel snel op Tinder gegaan, omdat ik me zo slecht voelde over mezelf en ik op zoek was naar snelle bevestiging. Misschien is hij wel bang dat jij al lang en breed verliefd bent op een anders en lukt het hem gewoon niet om daar op een āgoedeā manier mee om te gaan.
Chique? Nee, absoluut niet. Moet jij dat dan maar accepteren? Nee, ook niet. Als hij jou blijft lastigvallen zou ik inderdaad ook het contact verbreken. Maar opzich kan een beetje compassie en begrip ook weer geen kwaad.
Bweh ik ben de onzekerheiden van daten en single zijn zo zat aan 't worden. het niet weten waar je aan toe bent, waar het heen gaat lopen, wat hij van je vindt, hoe lang het gaat duren voordat je je echt op je gemak gaat voelen bij hemā¦
geef mij maar gewoon weer elkaar al jaren kennen, insider jokes hebben en totaal tevreden zijn met elke avond samen op de bank of in bed te liggen <3
Wow pf, krijg een naar gevoel van zulke acties. Succes daarmee
Wow, dat gaat echt veel te ver! Slim dat je alles hebt verandert! Dit is echt een actie waarvan ik zou overwegen aangifte te doen. Belachelijk!
Wat? Dit is echt grensoverschrijdend op zoveel manieren! Ik hoop dat je je nog wel veilig voelt, als er zoān inbreuk is gedaan op je privacy. Echt supergoed dat je hem hebt geconfronteerd! Dapper!
Ik heb zo onwijs veel werkstress op het moment en iemand heeft die emmer net nogal laten overlopen. Nu zit ik in een mega drukke trein onderweg naar huis, op het trapje en ik ben zo onwijs moe en klaar met alles. Dit is echt zoān moment dat ik heel graag een vriend zou willen hebben om tegen hem aan te kruipen/te bellen/bij uit te huilen.
Wel een shout out voor mn moeder die mijn uitbarsting net opving thoughā¦
Lief, dank je wel. Het is inmiddels wel weer wat gezakt gelukkig. Zit inmiddels in ieder geval op een normale stoel.
Ik heb vorige week (na maanden geen contact) weer een date gehad met de man waar ik oprecht verliefd op ben. Hij kapte het destijds af omdat hij 230 km verderop ging wonen. Ivm stage woon ik nu toevallig redelijk dicht in de buurt bij hem en hij stuurde me een berichtje hoe het ging enz en daarna of ik iets met hem wilde drinken, omdat hij wilde weten wat ik nu deed etc. Ik vond het zoooo leuk met hem en merkte dat hij het ook leuk vond.
Maar toch: ik vind hem zo leuk dat ik er met liefde 230km voor zou reizen. En zo leuk vind hij mij blijkbaar niet. Vind dat echt pijnlijk, bij alle mannen in de afgelopen 2 jaar die ik echt leuk vond, vonden zij mij nooit zo leuk als ik hen. Vraag me dan echt af of ik iets verkeerd doe, of je oprecht niet verliefd kƔn worden op mij. Dat ik iets mis.
Ik haat dat gevoel zo erg want het maakt me ZO onzeker. Als ik nu zou horen āover 2 jaar heb ie een vriend en zijn jullie beide gelukkigā zou ik me al zoveel minder zorgen maken haha. Natuurlijk slaat het nergens op en wordt er vast iemand verliefd op mij verliefd ooit, maar momenteel valt het me weer zwaar.
Misschien is het de herfst
Ten eerste: natuurlijk mis je niet iets! Iemand vinden die echt bij je past en er hetzelfde in staat als jij is denk ik echt een kwestie van geluk en toeval, en welke verwachtingen mensen hebben. Hoe weet je trouwens dat hij jou minder leuk vindt dan jij hem? Heeft 'ie dat laten merken? Of vul je dat zelf in? Als je die twijfels een beetje los kunt laten, kun je misschien ook op een leuke en ontspannen manier met hem omgaan en meer ervan genieten.
Wat ik wel merkte bij mezelf toen ik nog aan het daten was: ik had het idee dat ik soms te graag wilde dat het iets ging worden, ongeacht of ik de persoon heel leuk vond. Ik wilde gewoon āhuisje boompje beestjeā, ook met een jongen die eigenlijk niet echt bij me paste. Maar ik maakte mezelf wel wijs dat hij het hĆ©lemaal was. Misschien herken je dat ook wel een beetje?
Ik kan inmiddels wel concluderen dat ik bindingsangst heb. Dagelijks pieker ik over mijn onvrijwillige relatiestatus en ik zou er uren over kunnen zeiken, maar ik ben weg zodra iemand interesse toont en op date wil. Ik ging pas ook naar een festival en voelde me zo ongewild en lelijk, hoe ongezond dat ook is.
Helaas kan ik sinds gister ook meeposten in dit topic.
Ik jank mijn ogen uit mijn kop ,ik was even vergeten hoe liefdesverdriet voelde.
Lief! Nouja ik vul dat zelf in, omdat ik hem wel echt heel leuk vind en het vreselijk vond (en zou vinden) om hem niet meer te zien. Dus ik zou er eigenlijk met liefde een paar uur voor reizen. En voor hem was dat een reden om het af te kappen. Snap ik ook hoor! Maar ik denk wel dat afstand op een gegeven moment niet meer zo veel uitmaakt, zo lang je iemand echt leuk vind
Ik herken wel het āop zoek zijnā, niet per se omdat ik op zoek ben naar een relatie maar eerder omdat ik over bovenstaande heen wilde komen afgelopen jaar haha. Dan was ik aan het daten en betrapte ik mezelf erop dat hij leuk was, maar niet zo leuk als ā¦ Ik weet ook niet wat het is en waarom ik hem zo leuk vind, maar denk wel exht dat mijn gevoelens naar hem echt zijn! En daar baal ik stiekem van want ben nu al driekwart jaar met hem bezig in mn hoofd haha
Wat rot voor je. Sterkteā¦
Bedankt. Ben de hele tijd mijn gedachten aan het relativeren, en gelukkig weet ik dat het niet door mij komt.
Alleen de manier waarop(via sms na 5 jaar?!?) dat krijg ik niet uit mijn hoofd. Tot nu toen zijn alle mannen in mijn relatie leven zeer zwak geweest op de manier waarop ze het verbreken. Dit kwetst mij het allermeest.
Mannen zonder lef.
dat meen je niet. Echt bizar, enorm respectloos vind ik dat. Kan me goed voorstellen dat je daar heel erg teleurgesteld in bent. Overigens ben ik bezig in Hotel Hartzeer, een boek over liefdesverdriet, best wel een aanrader om te lezen, haal er veel troost uit.
Inderdaad respectloos maar juist door dat ik dit vaker heb meegemaakt, heb ik nu wel ergens een klein beetje het gevoel dat ik hier boven sta en dat hij hierin de zwakste is, zijn karma komt over een paar weken wel.
Bedankt, Ik zal het boek eens googlen. Wie weet is het iets voor mij ondanks dat ik amper lees.
@Tedmosby
Ik herken me heel erg in wat je typt. Waar ik (na jaren van datefailures en afwijzingen en verdriet en pijn) achter ben gekomen, is dat het niet persƩ ligt aan mij maar wel aan het type man waar ik op val.
Er zijn sowieso jongens die jou wel leuk vinden, maar daarbij zijn de gevoelens gewoon niet wederzijds. Probeer is na te gaan waarom.
Ik val/viel namelijk steevast op jongens die lekker casual waren/geen supergrote interesse hadden in mij. Des te minder moeite ze voor me deden, des te leuker ik ze vond. Nog geen half jaar geleden typte ik net als jou ook dat ādit echt de persoon is waar ik stapelverliefd op benā. Nu ik daar over heen ben en terug kijk op de situatie denk ik: hoe kan ik verliefd zijn op een persoon die mij zo wegwappert. Maar precies DAT was hetgeen wat ik aantrekkelijk vond.
Genoeg andere leuke/lieve/slimme jongens maar die voor mijn smaak veel āte graag wildenā of āteveel opzoek warenā (mijn invullingen) en wat mij dan afstootte. Beetje wat @Griselda ook beschrijft.
Ik wil niet perse zeggen dat dit ook is wat jij ervaart, maar probeer is bij jezelf te analyseren of je hem echt leuk vind om HEM (je brein gaat waarschijnlijk automatisch āJA!ā invullen, want dat is verliefdheid haha, maar probeer zo objectief mogelijk te zijn), of dat het feit dat hij zo niet wilt misschien ook onderdeel is van de aantrekking. En ik ben wel wat ouder dan jij, en bij mij heeft het jaren geduurd om hierachter te komen, dus misschien bij jou ook.
Ik herken ook het heel erg bij jezelf zoeken hoor, maar dat is vaak wat een beetje automatisch gebeurt in dit soort situaties. WƔƔrom vind hij me niet leuk!? Hij moet me leuk gaan vinden. Wat moet ik gaan doen zodat hij me leuk gaat vinden? Het ligt dan wel aan mij dat hij me niet leuk vindt he. Etc.
Maargoed het blijft gewoon verdrietig, hopelijk voel je je snel beter!