@Max en @kali: zo herkenbaar en zo frustrerend om niets te kunnen met mensen met wie het klikt.
@kali alles kan kapot, wat een kutreactie zeg. En inderdaad is het goed als die jongen eerst een tijdje alleen is. Vriendin van mij heeft het net uit met haar date, ze hadden een perfecte klik en alles ging goed, maar toch was het te snel na zijn lange relatie. En ik heb het zelf vorig jaar ook meegemaakt, jongen en ik waren verliefd op elkaar geworden, hij maakte het uit met zijn vriendin en wij gingen direct daten. En ik denk achteraf gezien dat ik hem veel meer tijd had moeten geven.
Maar goed, ik vind het wel fijn om te merken dat ik in ieder geval kerels tegen blijf komen waarmee er die natuurlijke klik is. Soms na een eenzame avond swipen verlies ik dat vetrouwen een beetje haha
@kali @max heel herkenbaar idd
Ik merk ook wel dat ik soms toch best een relatie wil, maar aan de andere kant lijkt het me zoveel tijd kosten. Ik hecht heel veel waarde aan doen waar ik zin in heb, en vrienden zorgen al dat dit minder wordt en een relatie al helemaal lijkt me.
Maar toch is het fijn om iemand te hebben waar je zo veel mee kan delen.
Maar ik vind het ook eng ergens, ik durf me niet zo makkelijk open te stellen.
En ik merk ook dat iedereen wel ooit iemand heeft gehad die interesse toonde in de ander, en dat er iemand was die ze zag zitten en ik heb dit oprecht nog nooit meegemaakt. Dus daardoor twijfel ik ook aan mezelf. Is er iets mis met me, of stel ik te hoge eisen? En als het het laatste is, moet ik dan genoegen nemen met ‘minder’? Wat dus wellicht niet echt minder is, maar dan merk je pas op een later moment dus moet je er wel eerst voor open staan.
Misschien ben ik niet gemaakt voor dit soort gedoe, ik analyseer alles veel te veel.
Ik snap dat stukje over eisen zo goed. Theoretisch klinkt het perfect: stel hoge eisen en verander er niks aan. In de praktijk is het een heel ander verhaal: hoe langer je single bent, hoe meer je aan jezelf kunt gaan twijfelen. Je hebt natuurlijk ook andere mensen die er wat over te zeggen hebben en vinden dat je te kieskeurig bent (dit had ik zelf laatst). Natuurlijk verdienen we het beste, maar daadwerkelijk gedisciplineerd blijven is soms gewoon echt moeilijk.
Buiten dat ik het heel vervelend vind dat jij dit ook hebt, ben ik blij dat ik niet de enige ben. Voordat ik een date heb gehad met iemand ben ik het toppunt van chillheid en dan slaat het om naar onzeker. Als ik een hele goede dag heb gehad dan kan ik het wel onderdrukken en vind ik mezelf super leuk, super grappig, alles. Maar als hij dan niet antwoordt krijg ik super rare gedachtes en word ik compleet onzeker over dat hele daten gedoe.
En daarom date ik nu maar niet, al helpt dat voor geen meter want ik wil wel. Dussss, lang verhaal, als je een oplossing hebt hoor ik het graag.
@Seal zou het heel jammer vinden als dit topic members only werd. Ik mag daar nog niet komen maar vind dit topic wel heel fijn om te lezen. Snap het wel, het is best een persoonlijk topic.
Ik herken zoveel verhalen van jullie… ben zelf ook al jaren single. En hoor zo vaak dat ik niet zo kritisch moet zijn, niet moet zoeken, het vanzelf wel komt etc etc. Echt super frustrerend!! Op dit moment ben ik gelukkig met mijn leven, maar het zou zo fijn zijn iemand te hebben die een mooie aanvulling is op mijn leven.
De een na de ander om me heen is zwanger en ik vind het pijnlijk omdat ik steeds minder geloof dat ik nog iemand zal tegen komen/kinderen zal krijgen. Ik ben nog wel blij voor anderen maar voel elke keer ook stiekem een soort steek. Ik wil niet perse iets met dit berichtje, moest het gewoon even kwijt.
Iedere keer als ik met een man date dan eindigt het met 'je bent echt hartstikke leuk maar…'en dat voelt echt zo kut. Het is altijd de afstand (woont ver weg, of verhuist naar een andere stad, of gaat volgend jaar verhuizen) of wil geen relatie maar ‘het ligt echt niet aan mij’
Ik vind dat echt zo kut, en iedere keer wens ik ze het beste toe en vinden ze heel snel na mij een meisje waar ze een relatie mee krijgen.
Ben pas 21 maar het is iedere keer hetzelfde liedje en ik begin me zo eenzaam te voelen. En nu dacht ik, ik ga eens op inner circle, en oprecht de helft van de gesprekken stoppen als ze weten dat ik in Maastricht woon. Echt why
Heb echt zoveel zin om lekker tegen iemand aan te kruipen en kusjes en knuffels te krijgen en te geven. Het knaagt de laatste tijd echt zo aan me dat ik dat deel van intimiteit mis. Vriendschap en familie kunnen dat toch niet opvullen. En one nightstands ook niet.
Met Pasen was ik ook de enige single van mijn familie, en dan constant die vraag wanneer ik een vriend krijg, en of die en die niet wat voor me is.
Dit weekend weer mijn ex-scharrel tegengekomen en die weer toenadering zocht, maar niks serieus met mij wil. En nu zit hij weer de hele tijd in mijn hoofd, terwijl ik weet dat het beter is voor me om geen contact te hebben. Haat mezelf dat ik verliefd op hem ben.
Voel me echt even heel waardeloos en alleen.
Ik heb vrijdag voor het eerst weer een date sinds het uit is met mijn ex, 1,5 geleden. En het is mijn eerste tinderdate. Zit er nu aan te denken om het af te zeggen. Vind het veel te spannend, maar aan andere kant wil ik echt weer daten. Zo vermoeiend hè.
Neeee niet afzeggen. Ik had maandag ook mijn eerste tinderdate en het was absoluut geweldig. Super spannend maar je overleeft het. Ik had wel een vriendin gevraagd of ze mijn SOS wilde zijn.
Ik juist het seksuele gedeelte. Ik houd niet van one night stands (voelt onveilig) en ik wil me geen zorgen maken over soa en condooms, maar mn libido is gewoon hoog (met name de laatste tijd). En als ie daarna weer weg is, juist beter want ik vind iemand 10x sexier als ik zn poeplucht of vieze sokken niet ken en als hij dat ook niet van mij kent.
Voor de rest heb ik vrienden en vriendinnen en familie.
Ik ga het proberen!
Wat hebben jullie gedaan? En hebben jullie al een tweede date gepland ?
Goed zo! Gewoon doen
Hij kwam naar mijn stad voor een koffiedate. Tijdens de date dacht ik: ooo ik vind dit super leuk, straks vindt hij het niks en dan ben ik sip. Hij had s middags weer afgesproken met vrienden dus na 1,5 uur ofzo gingen we weer terug naar waar zijn motor stond en toen zei hij bij t wegrijden dar hij het heel leuk vind en of we elkaar deze week nog een keer konden zien. Toen spraken we af dat ik morgen bij hem ga eten s avonds want hij woont vlakbij mijn werk
Waarom is Maastricht een legitieme reden om niet meer met jou te praten???
Ik zit in de knoop met mezelf. Een boy uit mijn verleden (lees: flink gezoend in de club) volgt mij opeens op insta en ik ben helemaal van de leg. Aan de ene kant wil ik met hem scharrelen, want ik vind hem supersexy en mijn date leven mag wel wat spannender (beeld je een spookstad met een rollende baal hooi in). Aan de andere kant ben ik nog niet klaar voor seks en ben ik bang me achteraf vies/gebruikt te voelen.
En ik heb laatst voor het eerst in lange tijd gehoord dat mijn eisen te hoog zijn! Ik had een gesprek over mijn date van 3 jaar geleden op wie ik was afgeknapt, omdat hij homofoob bleek te zijn en een verleden met politie had. De reactie: “Hij is ten minste eerlijk tegen je geweest. Een echt slechte man speelt eerst mooi weer om je daarna klappen te geven. Ik zou er ook aan moeten wennen als mijn kind gay bleek te zijn”. Toen zei ik dat ik me heel hypocriet zou voelen als ik met hem zou gaan, want ik heb een vriendin die gay is. “Oh, dus hij moet het met iedereen kunnen vinden?! Je eisen zijn te hoog”.
Haha wat is dit nou weer voor argument haha. Nee iemand hoeft het niet met iedereen te kunnen vinden, maar homofoob zijn is wel het andere uiterste. Ik vind dat een goede reden om het af te kappen hoor, echt geen hoge eis. Als je al niet van iemand mag eisen dat ie homo’s accepteert haha gekke wereld dan
Ja dit heb ik ook, iedereen die vraagt of ja al plannen hebt ehhhh nee ik heb niemand om mee te gaan
Ik vond het laatst voor het eerst lastig. Ik ging naar een geweldige boekpresentatie van een vriendin vanaf mijn geboorte, maar daartussen van 10 - 30 niet gezien. Naast dat het heel luxe was, zag ik haar ouders en broer en kinderen/kleinkinderen (en schrijvers). Van al die mensen van de pers kende ik niemand. Ik kwam echt voor die vriendin en het was geweldig, maar miste iemand naast me.
Veder vind ik het enkel irritant bij mensen die er naar over praten of je wegzetten als ongelukkig. Die gesprekken haat ik, maar raken mij niet in mijn hart.
STOP DE PERSEN! Ik heb zojuist DE winnende tips gehad om een lover te vinden:
- ga naar de sportschool, daar ontmoet je zeker iemand. (Goh, dat ik daar zelf niet ben opgekomen!!)
- ga op single reis (betaal jij?)
- wees minder veeleisend (ik stel natuurlijk abnormale eisen, wie wilt er tegenwoordig nog een “klik” met een ander. Just settle for less!)
En deze tip vond ik echt super goed, dat ik hier zelf nooit aan heb gedacht:
- Ga niet op zoek, het komt wanneer je het niet verwacht.
Dat was m! Als jullie nog meer tips willen, zal ik morgen tijdens de lunch aan mijn collega’s (die vanaf hun 18e een rela hebben, dus ervaringsdeskundige zijn) vragen of ze mij allemaal weer ongevraagd willen voorzien van de beste liefdesadviezen!