Jouw tijd komt nog wel
Pff ik zat echt mn tranen weg te slikken tijdens dit “gesprek”. En toen ik zei dat ik 2x per week sport en 3x per week dans (salsa + feestjes), was ik ineens te sociaal
Voel me even enorm bitter nu. Weet dat ik enorm gezegend ben met mijn leven (lieve vriendinnen, leuke job etc), maar soms steekt het zo.
Vooral dat ‘je komt vast niet zo vaak buiten de deur’ anders kom je echt wel iemand tegen. Nou ik ga minstens één keer per week uit, veel naar feestjes, doe veel dingen met vrienden, naar de sportschool, heb een bijbaan, zit bij een studievereniging, loop stage en volg een studie. En toch kom ik hier niemand tegen dus daar ligt het ook niet aan denk ik.
En wat ik ook irritant vind is dat m’n zusje echt minstens één keer per week op een random plek om haar nummer gevraagd wordt en meerdere instagram of facebook berichten per week krijgt van jongens en dat ze dan daar over KLAAGT. Echt mens je hebt ze voor het kiezen. Ze zullen vast niet allemaal leuk zijn maar er zijn in ieder geval opties.
Tegen mij heeft ooit iemand gezegd, ‘je moet niet zo veel met homo’s omgaan, anders kom je nooit iemand tegen’…
Ja zo herkenbaar! Echt niet te doen gewoon.
Hahaha ja m’n post was vooral ook cynisch bedoeld. Veel mensen zeggen dat ook (veelal mensen die in een relatie zitten). Zo storend als mensen “goedbedoelde” adviezen geven of opbeurende dingen zeggen.
Ik denk hier de laatste tijd ook vaak aan en ik bedenk me dan vooral hoe heerlijk het was om kind te zijn
Ik herken ook alles wat je zegt. Je moet minder veeleisend zijn. Ga weeeeg, ik ben niet veeleisend ik zoek gewoon DE klik. En elke keer als ik denk van ja dit zou wel iets wat kunnen zijn is het niet wederzijds. Ik vind altijd iemand leuk die mij niet wil en andersom, het is niet zo dat echt niemand geïnteresseerd is. Het is alleen zooooo frustrerend dat het bij anderen zo makkelijk lijkt te gaan? Terwijl ik me altijd bedenk hoe uniek het is dat iemand mij net zo leuk zal vinden als ik diegene.
Hahahaha <3
Ik vind dit ook zo tegenstrijdig. Ga naar de sportschool om iemand te zoeken, ga op singlereis om iemand te zoeken, pas je verwachtingen aan zodat je tijdens het zoeken meer hebt om naar te zoeken, maar ga vooral niet zoeken
Als je bindingsangst hebt heb ik nog een tip. Echt de tip der tips.
Gewoon een keertje een relatie nemen en er voor open staan
Hahaha ja nou inderdaad! Was een goede comeback geweest…
Wel met lesbo’s!
Ik heb wel een vriendin die nu happy in een relatie is met een jongen van de singles reis…
Er zit tegenover mij in de trein een stelletje dat klef aan het doen is. Normaal denk ik er niet zoveel van maar nu vind ik het zo lief en doet het me pijn dat ik niet iemand heb die me vast kan houden. Dat lijkt me zo zo fijn
Dit ben ik denk forever. Ik ben al best een tijd single en heb echt het gevoel dat ik nooit meer iemand ga vinden. Mijn ex wordt binnenkort vader en is inmiddels al getrouwd. Soms denk ik dat de liefde niet voor mij is weggelegd (klinkt heel triest dit I know).
Kan dit topic trouwens niet verplaatst worden naar het liefde en relatie gedeelte?
Ik weet echt niet wat ik wil/moet doen.
Ik heb Ba.doo en Hin.ge gedownload, maar ik word zo ziek van hetzelfde riedeltje: wat doe je in het dagelijks leven, wat zijn je hobby’s, blablabla. Ook durf ik niet op date te gaan uit angst dat ik tegenval.
Ik wil scharrelen, maar weet dat het echt geen goed idee is, omdat ik al gauw in mijn feelings ben.
Ik ga deze zomer een paar keer festivallen, dus hopelijk levert dat wat op, maar ik vraag me echt af wat ik verkeerd doe.
Misschien is het toch allemaal niet zo erg…
Ik ben verbrand precies tussen mijn schouderbladen en op mijn rug waar je zelf niet goed bij kan met zonnebrand (of aftersun…) smeren…
Heeft iemand hier al iets geweldigs op gevonden??
Misschien een borstel gebruiken waar je je rug mee kan wassen? En dan zachtjes insmeren? Of een spons op een stok, volgens mij hebben ze die bij action. En dan hopen dat niet alle zonnebrand opgezogen wordt door de spons.
Of een leuk persoon zoeken om je lekker door te laten insmeren
Ik ben net thuis van een weekend weg met een redelijk grote groep vrienden van vroeger en werkelijk iedereen had een relatie of kwam net uit een hele lange relatie. Het hele weekend ging eerst over hypotheken en banen en hoe succesvol en blij iedereen is, terwijl ik net met mijn studie ben gestopt, weer thuis woon, mijn laatste werkdag heb gehad en alles een rotzooi is. En daarna ging het alleen nog maar over hun rol binnen hun relatie en hoe binnen vijf jaar we allemaal wel getrouwd zijn en kinderen hebben (ik weet vrij zeker dat ik dat niet zal zijn) en dit was drie dagen lang het enige waar iedereen het over kon hebben. Heb het daardoor helemaal niet leuk gehad en kwam doodmoe thuis.
Ik heb het prima gevonden om alleen te zijn want ik had een hele hoop dingen waar ik mee moest dealen en ik kon daar even niet iemand anders bij hebben. Of ja, prima, ik wist dat dat even zo moest. Maar ik heb me dit weekend zo vreselijk ongelukkig en zo’n faalhaas gevoeld. Ik ben echt wel verliefd geweest maar het was nooit wederzijds en om de een of andere reden wil het gewoon niet lukken?! Laatst, toen een collega erachter kwam dat ik nog nooit een relatie had gehad, zei ze “maar je bent zo leuk en knap en intelligent, hoe kan dat nou? Dan moet het toch wel aan jou liggen? Ben je te kieskeurig?” en toen voelde ik me ook al zo kut
Het voelt gewoon echt alsof het niet voor me is weggelegd en nu na dit weekend zit ik er zo doorheen. Ik wil dit niet meer