Waarom escaleert de discussie in dit topic opeens? Iedereen kon toch zijn mening geven? Of zijn er opeens reacties verwijderd?
1 like
Nog even ter verduidelijking. In de laatste vraag staat: hoe staan jullie hierin. Ik heb puur uitgelegd hoe ik hierin stond. Was me niet duidelijk uit het eerste bericht dat je niet mocht vertellen waarom je meer kinderen zou willen hebben.
@Freckles ik vind dat @supermercado (aka topic starter) het prima verwoord.
En zoals ik hierboven ook al typte
4 likes
Ik vind dit een lastig onderwerp en struggle er nog vaak mee. Voordat ik zwanger werd hadden we voor ogen dat we graag twee kindjes wilden als dat ons gegeven was. De zwangerschap van dochter heb ik op zijn zachtst gezegd niet positief ervaren. Het was 1 groot zwart gat van ellende en ziekenhuisopnames. Ik heb meteen gezegd dat er geen tweede zou komen. (En heel naar: maar mensen cijferen dan echt je gevoel weg en durven lachend te zeggen “wacht maar eens af, er komt nog een tweede”) Ik heb laatst een aantal dagen heftige buikgriep gehad waardoor ik dochter niet kon verzorgen maar ook niet om me heen kon “verdragen” omdat ik me zo ellendig voelde. Daar voelde ik me toen al super schuldig over, laat staan als dat 9 maanden zou duren. En dan heb ik het nog niet over praktische overwegingen zoals werk, werk van vriend en gewoon dagelijkse gang van zaken die dan 9 maanden stil liggen. Soms knaagt er toch iets…maar rationeel gezien wil ik geen tweede zwangerschap. We hebben het nu ook fijn met zijn drietjes. Ik vraag me wel vaak af hoe het zou zijn als ik een normale zwangerschap had gehad. Zou ik dan ook twijfelen over een tweede omdat we het nu fijn hebben?
2 likes
Maar is het niet iets wat veel van ons gewoon vervelend opvatten? Iemand zegt ‘ik wil er meer want zielig als ik doodga’. Een ander is enigst kind en heeft hier nooit over nagedacht en voelt zich rot. De volgende mening ‘ik wil er maar 1 want ik geloof niet dat je van volgende kinderen evenveel kan houden’ is weer pijnlijk voor alle lezers die oudere broers en zussen hebben?
We kunnen niet overal rekening mee houden en iedereen zal zich ergens iets van aantrekken. En dat is ook oke in discussies denk ik. Het is alleen een gevoelig onderwerp waarbij het heel moeilijk is om niemand te kwesten.
3 likes
Mijn antwoord op je laatste vraag: waarschijnlijk wel. Ik geloof echt (uit mijn ervaring en van vriendinnen) dat we die twijfel allemaal voelen na ons eerste kind. Ook als je het van te voren heel anders had voorgesteld
1 like
Dat bericht was na jouw bericht, dus had ik niet kunnen weten. Als je mijn bericht terug leest, zie je dat ik puur vertel hoe ik er in sta en nergens verkondig dat ik vind dat iedereen 20 kinderen moet nemen. Dat is hoe ik het topic begreep, gezien de laaste zin van het eerste bericht. Waarom zou ik andere mensen willen overhalen om meer kinderen te nemen, ik kan toch niet voor een ander bepalen of ze er 1 of 10 willen?
Ik vind jouw reactie op mij daarom juist onbeschofd en onnodig aanvallend. Je kon het ook op een beschaafde manier uitleggen. Ik was blijkbaar niet de enige die topicstarter verkeerd begreep. En ik hoef niet als een neanderthaler behandeld te worden omdat ik iets anders dan jij wil.
4 likes
Oh ik gebruik die smiley niet als rollen met mn ogen maar als vriendelijk nadenkende blik☺
1 like
Haha oké, die moeilijke smileys ook altijd! Ik heb ook even een zwangere emo-dag dus daarom vat ik alles in dit topic een beetje zwaarder op als normaal 
1 like
Ik heb zelf nog geen kinderen maar zou ze graag willen. Natuurlijk moeten we maar afwachten of het ons gegeven is, maar ik zou er graag twee willen terwijl mijn vriend het liever bij een zou willen laten. Zolang we geen kind(eren) hebben is het lastig voor te stellen, maar ik denk dat ik echt liever voor twee kinderen zou willen zorgen. Ik weet niet zo goed hoe ik het moet uitleggen maar het is een soort droom die ik me zo lang ik kan herinneren al heb, zag mezelf altijd met twee kinderen in de toekomst. Maargoed, eerst maar eens zien of het ons gegund is.
Sorry als mijn post met een opsomming van ‘wat allemaal te regelen’ dit (mede) heeft veroorzaakt. Overal is hulp voor te krijgen uit eindelijk he, al snap ik dat het fijner is zoiets te kunnen delen met een sibling.
1 like
Nee, heeft het niet hoor vond dat heel schattig juist. Was al eerder begonnen. Maar zoals gezegd: ik had sowieso een super emo hormonendag, dus het lag minder aan de discussie hier en meer aan mezelf! Maar toch lief van je.
Mijn vriend en ik hebben sowieso besproken dat als we ooit aan kinderen zouden beginnen en dit ons gegeven is, het liefst het erbij 1 te houden ( meerlingen uitgezonderd natuurlijk, heb je niet in de hand )
Ik heb gewoon niks aan mijn zus, behalve trauma’s.
Mijn vriend heeft een prima jeugd gehad zonder broers of zussen.
Voordeel is denk ik ook dat je nog tijd voor jezelf overhoud en voor een goede relatie, zeker als je beide werkt. Enne, klinkt misschien stom maar dat het beter voor het milieu is speelt vind ik ook wel mee.
4 likes
Met precies deze gedachte zijn wij ook redelijk snel aan een tweede kindje begonnen. Ons zoontje is nu 20 maanden en krijgt er over 3 maanden een broertje bij. Het wordt allemaal steeds leuker en makkelijker, maar de begintijd vonden wij ook erg zwaar. Op deze manier zijn we zo snel mogelijk uit de zware baby periode.
We willen wel graag meerdere kinderen omdat ik het zelf ook erg fijn vind om 2 zussen te hebben.
1 like
Wij hebben een dochter van 2 jaar en dat vinden wij goed zo. Mijn schoonmoeder (
) zegt altijd 1 kind is geen kind (en bedankt) en is ervan overtuigd dat een kind een broertje of zusje MOET hebben om als een leuk persoon op te groeien. Wij hebben een aantal vrienden die enig kind zijn en het zijn niet voor niets vrienden, het zijn gewoon hele leuke mensen 
Wij voelen ons compleet met z’n drieën (of vieren, als je de hond mee telt :p). En zoals ik hierboven al gelezen heb, ik zie bij vrienden met meer kinderen zoveel gedoe als in zoveel spullen, dure vakanties, lastig met oppas vinden. Onze dochter is super makkelijk en slaapt (tot nu toe) waar ze wordt neergelegd met haar konijn. Waardoor mijn vriend en ik veel Quality time hebben. Ze gaat naar een gastouder waar ze met andere kindjes speelt en sinds deze week naar de Peuterspeelzaal waar ze het helemaal gezellig vindt. Ook heb ik een grote familie en vriendengroep met kindjes van haar leeftijd die ze regelmatig ziet. En ik weet zeker dat die familie en vrienden haar zullen helpen bij moeilijke tijden als wij er niet meer zijn.
Het heeft 2 jaar geduurd voordat ik zwanger was heb om mij heen best veel mensen die problemen hebben met hun kindjes, als in afwijkingen op verschillende manieren en dan besef ik wel weer even wat een mazzel we hebben met een gezond kindje.
10 likes
Ik vind dit ook altijd zoiets beledigends om te zeggen! Kan je haar misschien es vragen, of dit ene kind niet leuk genoeg is, omdat ze er zo graag nog een wil kijken of ze dan nog durft.
3 likes
Ja echt he, terwijl haar kinderen niet een zo heel goed met elkaar omgaan…
@supermercado interessante topic.
Vroeger dacht ik nooit kids te willen. Op gegeven kwamen toch de kriebels en na een jaar proberen eindelijk succes. Inmiddels is mn zoontje 2.5 en het kriebelt al een tijdje. Helaas om niet verklaarbare redenen (medische molen door alles goed) zijn wij toch weer een jaar verder zonder succes. Volgende maand mag ik gaan starten met hormoonbehandelingen om de kansen iets te vergroten. Maar daar twijfel ik nu zo enorm over. Wil ik het wel? Enerzijds vind ik het prima zo. Ik heb een redelijke balans tussen werk en privé. Mijn zoontje is gek op mij en ik op hem. Gisteren terug gekomen van vakantie en dat gaat zo goed met zn 3-en. Een 4e persoon erbij is zo moeilijk bij voor texm stellen. Anderzijds is er toch weer soort van druk. Mijn man komt uit een gezin van 6 broer/zussen (die elk al 2-3 kids hebben) en ik uit een gezin van 3, waarvan Mn broer binnenkort een 2e erbij heeft. Iedereen heeft het zo gezellig met elkaar dat ik dat ook zou willen voor mijn zoontje. Echt twijfel twijfel. Wel voor mij zelf besloten dat ik niet eindeloos aan de hormoonbehandeling of ivf ga.
Dat kan ik mij helemaal voorstellen. Ik heb mijzelf tot einde van het jaar gegeven. Mocht het allemaal niet baten dan neig ik heel erg naar prima zo.
Ik heb 1 kind, en niet veel vrienden of familie om me heen (zeg maar geen) dus ik hoop dat mijn kind niet te geisoleerd zal opgroeien. Ik zal wel proberen om hem veel hobbies te laten uitoefenen op clubs enz. en ook vaak met hem naar buiten te gaan. Hoop heel erg dat hij er mee kan leven dat hij enigs kind is.
Heel eerlijk, mijn zoon was ongepland. En ik heb het heel zwaar bevonden, maar ook prachtig. Ik wil absoluut niet meer kinderen, dit is echt mijn max. Ik ben wel blij dat ik een kind heb, die ervaring mee mag maken, want ik wist nooit of ik nou wel of niet een kind wilde. Maar als ik meer kinderen zou hebben zou ik waarschijnlijk iemand gaan worden die continue tegen haar kinderen schreeuwt vanwege de stress, zoals mijn moeder. Ik wil geen stress.
9 likes