Het bij 1 kind houden

[Flerken]

Mijn baby is nu 5 maanden en mijn partner wel heel graag een 2e kindje. Hij begon er in mijn zwangerschap al over een het blijft wel terugkomen.
Ik zelf kan me een 2e niet voorstellen. Mijn hart zit zo vol van mijn baby, ik kan me niet voorstellen dat er ooit ruimte komt voor een 2e. Zelf ben ik ook enig kind en heb dat altijd heel erg fijn gevonden, ik was erg op mijzelf en de band met mijn ouders is zo fijn en intiem. Om me heen hoorde ik altijd ellende over broers en zussen. Ik zou heel graag met mijn baby dezelfde band willen als ik met mijn ouders heb.

Het zwanger zijn en een kleine baby opnieuw beleven lijkt me prachtig. Maar ik heb hele serieuze twijfels of ik het ooit wil.

Vraag me af of het nog een ding zal worden tussen mij en mijn partner. Hij wilt echt voor het “ideale plaatje” gaan geloof ik, maar weet wel dat ik het misschien niet wil.

[propje]

Vind het wel apart dat je vriend daar zo vroeg al over begint eigenlijk. Je zit nog vol in de hormonen van de eerste, dan kun je toch uberhaupt niet weten of je een tweede zou willen? Ik kreeg zelf pas na 2,5/3 jaar en beetje ruimte in mijn hoofd om aan een tweede te denken, het eerste jaar was daar sowieso geen plaats voor. Dus lijkt me ook vervelend als je vriend daar dan nu al op hamert.

[Duchess]

Ik lees op zich niet dat hij het ook al nu zou willen, of wel @Flerken? Misschien is het meer dat hij het gesprek wel open wil houden.

Ik merk dat bij mijn man in ieder geval ook wel (ja nu al). Het is echt niet zo dat hij zoiets heeft van: nou als hij er straks is wil ik binnen het jaar voor een tweede gaan, maar hij ziet het leven wel voor zich met twee kinderen. We voeren er nu nog geen hele serieuze gesprekken over omdat hij ook weet dat er bij mij helemaal geen ruimte is om überhaupt over een tweede na te denken, maar ik hoop inderdaad ook niet dat dit ooit een issue gaat worden tussen ons.

Ik kan me nu gewoon écht niet voorstellen dat ik nogmaals zo’n sterke wens voor een kindje krijg. Maarja, een paar jaar geleden had ik helemaal geen kinderwens dus wie weet wat de toekomst brengt.

[Camper]

Dit is waar ik ook het meeste mee zit. Het schuldgevoel dat ze alleen zal blijven. Dat ze niemand heeft waar ze haar jeugd en gezinsherinneringen mee kan delen. Dat blijft voor mij heel moeilijk.

Dat wat @Dr.Watson zegt dus. Ik heb geen hele hechte band met m’n broer, maar het is wel leuk om af en toe herinneringen op te halen. Dochter gaat van mijn kant ook geen neefjes/nichtjes krijgen, dus daar is ze echt de enige. Van m’n mans kant zijn er wel zes nichtjes, maar die ziet ze nooit. Ik hoop maar dat ze hechte vrienden krijgen, maar die zullen nooit een echte bloedband zijn.

[Sanseveria]

Wij hebben een beetje hetzelfde. Ons zoontje is ook 15 maanden en mensen beginnen het inderdaad echt te vragen nu. We hebben het er zelf ook weleens over de laatste tijd, maar door een spannende zwangerschap en uiteindelijk vroeggeboorte en lange ziekenhuistijd, ben ik nu super bang voor een tweede zwangerschap. Ik ben heel happy nu, en zie ook echt de voordelen van 1 kind, maar ergens zie ik inderdaad ook meerdere kinderen voor mij. Maar dan meer als ze ouder zijn en niet die eerste tijd

Mijn vriend is wel wat ouder, 42, dus dat maakt ook dat we als we het willen niet meer al te lang willen wachten (ben zelf trouwens ook ‘al’ 34). Zo lastig, want ik voel het niet met heel mijn hart zeg maar.

[360]

@Pampas @Camper @Ikgebruiklievergeennaam ik lees dat schuldgevoel vaker. En ik vraag me dus af of “we” (als ouders) die gevoelens hebben omdat de maatschappij ons dat - direct en indirect - aanpraat, of omdat je dat echt vanuit jezelf voelt. Snap je wat ik bedoel?

Mijn zoon zal vrijwel zeker ook geen broertjes of zusjes krijgen en ik voel eigenlijk juist het tegenovergestelde van schuldgevoel. Denk dat hij daar juist veel profijt van heeft. Ik weet namelijk zeker dat we leukere ouders zijn voor hem alleen, dat we nu ook echt quality time met hem kunnen doorbrengen en dat we het allemaal mentaal aan kunnen (ik weet vrij zeker dat ik een 2e namelijk niet kan handelen).

We ondernemen zat leuke dingen met hem, overspoelen hem met liefde en hij heeft aan aandacht niks tekort, zowel van volwassenen niet als van andere kinderen.

Een broertje of zusje hebben is geen hoger doel in het leven toch? Alsof je niet compleet bent zonder? Want zoals al vaker gezegd; 0,0 garantie dat ze elkaar ook echt leuk vinden. Plus, bloedband is niet alles. Mijn zoon heeft nu al een heel fijne band met het zoontje van mijn beste vriend, die ik dus ook echt als familie beschouw.

[DaintyDream]

Dit inderdaad, zo denk ik er ook over

[Camper]

Oh ja, die voordelen zie ik ook hoor. Maar wij hebben niet zelf de keuze gemaakt voor een kind, die keuze is door de omstandigheden voor ons gemaakt. Dat het geen bewuste beslissing geweest is, draagt bij aan mijn ‘schuldgevoel’. Het is in alle opzichten het beste voor ons gezin onder deze omstandigheden, maar wie weet hoe ons leven er uitgezien had bij een andere start van M.’s leven?

[Bergamot]

In die podcast van de tweede hadden ze t voorbeeld dat een kindje zn sibling probeerde op te hangen in de luxaflex en daar denk ik best wel vaak aan.

Hier ook nul schuldgevoel want ik vind haar echt niet zielig zonder sibling, op vakantie doen we gewoon alles met zn drieën en als ze groter is denk ik dat ze genoeg vriendjes en vriendinnetjes maakt.

[Pampas]

Ik word zeker beinvloed door de maatschappij en de normen die er zijn.
Gelukkig zie ik 9 van de 10 keer grotendeels de voordelenen geniet ik van het evenwicht wat we met zijn drieen hebben gevonden!

[Roguee]

Ik ben zo blij hier te lezen dat meer van jullie het gevoel hebben het bij 1 te houden, vanwege het gevoel dat je een 2e niet “aan zou kunnen”.

Ik voel dit namelijk ook heel sterk en toch voel ik mij daar dan weer soort van slecht over. Richting mn dochter maar ook richting mezelf omdat ik mezelf dan een soort van zwak vind ofzo. Ik weet dat het nergens op slaat maar toch.

[Pampas]

Ik vind het juist sterk als je je grenzen bewaakt, geen teken van zwakte!

[Ikgebruiklievergeennaam]

Nu ik jouw post lees besef ik dat het voor mij geen schuldgevoel is wat ik heb maar meer dat ik het soms jammer voor mijn dochter vind omdat ik echt denk dat ze een leuke zus zou zijn.
Ik voel me niet schuldig dat ze dat niet gaat ervaren want ik ben zo ontzettend blij met hoe we het hebben als gezin.

Ik kan me(probeer ik soms wel) echt niet voorstellen dat er nog iemand bij komt.
Maar ik denk wel dat ik me soms meer laat beïnvloeden (wel kortstondig gelukkig) door hoe er tegen een gezin met 1 kind wordt aangekeken.
Hoe vaak mensen benadrukken hoe leuk het is dat ze meerdere kinderen hebben en de band onderling, terwijl voor mij meerdere kinderen hebben echt vreselijk lijkt.

Ik ben echt blij met onze situatie want dit is zoals wij het willen maar ik vind het soms wel lastig dat het als ongewoon wordt gezien om niet de wens te hebben voor meerdere kinderen.
Het past gewoon niet bij ons en onze situatie en dit beeld hadden we al voor we überhaupt zwanger probeerde te worden.

[WhereTheLightIs]

Dat is het hem ook precies, dat jullie die keuze niet zelf gemaakt hebben. Ik snap dat schuldgevoel daardoor wel (is hier ook zo geweest). Bij mij kwam het omdat ik haar graag een sibling “had gegegeven”, terwijl ik dondersgoed weet dat je als enig kind gewoon een vol leven kunt leven.

[Lakshmana]

[grace]

Volgens mij wordt mijn vriend broody voor een tweede wat is dit voor verraad man, dacht dat we een pact hadden. Baar er zelf nog maar een!!

[Adje]

@Bergamot

In die podcast van de tweede hadden ze t voorbeeld dat een kindje zn sibling probeerde op te hangen in de luxaflex en daar denk ik best wel vaak aan.

Deze podcast luisterde mijn vriend toen ik al zwanger was van de tweede.
Hij was hier dagen misselijk van 🥲

[Fredje]

Ik weet niet of het ok, even een check: is dit het juiste topic bij twijfel over een wens voor een tweede kindje? Of liever ergens anders, en hier alleen als je zeker bent dat het bij 1 kind blijft?

[Bergamot]

Hahahahaha oh dat kan ik me helemaal voorstellen 🥲🥲🥲
Gelukkig is dat wel een uitzondering en vinden de meeste kinderen een sibling wel ok tot heel leuk.

@Fredje ik denk dat dit topic ook wel past bij twijfel, het enige wat ik vervelend vind zijn reacties als “1 kind is toch wel een beetje zielig/ ik heb zo goed contact met m’n siblings dus ik zou echt nooit 1 kind willen”.
Maar waarschijnlijk krijg je hier wel meer reacties in de zin van bij twijfel niet doen ipv ja superleuk ga ervoor

[Koda]

Twijfels worden hier ook besproken. Zelf denk ik ook dat dat wel kan zo lang je goed in je achterhoofd houdt dat hier ook mensen schrijven die de keuze niet hebben (door omstandigheden). Of al gemaakt hebben.

Als je wat vrijer wilt praten en ook meer reacties van mensen die meerdere kinderen hebben zou ik gewoon in het wjekw posten denk ik! Past daar ook prima, toch.