Wat rot dat je dit zo voelt. Komt het in golven? Dat je kunt accepteren dat je dit af en toe erger voelt dan andere momenten?
Heb t soms ook wel gehad hoor maar nu ik over de 40 ben merk ik dat babies krijgen voelt als iets van ‘vroeger’ en voor anderen maar niet meer voor mij. Dat geeft automatisch rust. Weet niet hoe oud jij bent maar dit gun ik je ook.
Het is er eigenlijk altijd wel op de achtergrond, maar in vlagen wordt het heftiger.
Ben nu 34, denk ook wel dat het met de tijd makkelijker wordt, maar dat kan me niet snel genoeg komen.
Snap ik hoor! Kreeg mijn dochter toen ik 33 was dus dan zit je sneller in een andere hormonale fase denk ik. Misschien helpt het om te bedenken dat het puur biologisch is en niet iets dat je echt wil?
Ik heb bij de huisarts de optie van sterilisatie aangekaart en ik ben meteen doorverwezen. Moet ook wegens klachten een echo, dus het zijn twee vliegen in één klap. Ben heel benieuwd en voel me er ook goed bij.
Oh wat vind ik het toch chill dat ik geen kind meer wil haha. Heb zo vaak dat ik iets hoor over baby’s, zwangere mensen, melancholie naar een newborn en dan ben ik ZO blij dat dat allemaal achter me ligt. Kan echt wel elke dag van dat gevoel genieten 
Hahaha ik kan die melancholie soms wel heel even voelen. Maar als ik dan wat verder nadenk en me een realistischer beeld vorm van de (en al helemaal onze) kraamtijd denk ik: NOPE!
Maar ik zou wel grof geld betalen om nog eens een uurtje ofzo terug te kunnen naar de tijd dat mijn baby klein was en haar nog eens even vast te kunnen houden.
Mijn menstruatie was 3 dagen te laat en hoewel ik eigenlijk niet zwanger kon zijn, was ik toch wel heel erg blij dat het doorkwam. Al twee dagen heel blij dat ik ongesteld ben haha.
Zou wel willen dat ik iets verder in de toekomst kon kijken zodat we het echt zeker weten en mijn man zich kan laten steriliseren.
Mijn man twijfelt nog over een tweede, en mijn schoonouders proberen hem dan te overtuigen om een tweede te willen met zulke stomme redenen ‘dan leert hij delen, dan heeft hij een vriendje, dan dit en dat en zus en zo’ en ik denk ‘die baby gaat prima leren delen en vriendjes hebben van school, daar maak ik me echt geen zorgen om’.
Maar dit is dus elk telefoongesprek, laat mijn man nog lekker een tijdje twijfelen en mij met hem praten als hij er klaar voor is. 
Alsof er zoveel haast bij geboden is ook, wat irritant. En alsof dat soort kulargumenten gaan zorgen voor aleen ander gevoel
Mijn schoonouders beginnen hier al mee terwijl ik nog zwanger ben van de eerste 🥲 nu al een paar keer opmerkingen en vragen gehad of er meer komen waarbij ze alvast argumenten komen waarom dat zou moeten.
Ik denk trouwens nog helemaal niet over eventuele volgende kinderen na. Jemig, laat die eerste maar eens komen. Wie weet komt die wens ooit, maar misschien ook wel niet en dat is ook gewoon prima.
Ja dat ook inderdaad.
En ze zeiden ook ‘vind je het dan niet leuk dat je een broertje en zusje hebt?’. Terwijl mijn man die eerste drie maanden gewoon zo ongelooflijk zwaar vond dat hij niet weet of hij dat nog een keer wil doen. Dat is nog geen half jaar geleden, dus laat hem lekker. Heeft niks met zijn eigen gevoelens rondom zijn siblings te maken.
@Duchess lekker snel inderdaad. Ik heb wel altijd geweten dat ik meer kinderen wilde en na de zware bevalling zei ik ook binnen een paar minuten dat ik er nog één wilde :’) maar daar heeft verder niemand mee te bemoeien.
Ik vind ook echt niet dat je een tweede kind moet willen als gezelschap voor de eerste.
Zoooo hee wat manipulatief!! Echt vervelend voor je vriend. Dit soort gesprekken helpen natuurlijk niet om te kunnen voelen wat hij zelf écht wil. Wat al zo lastig is als het om dit onderwerp gaat, is mijn ervaring.
Herkenbaar! Maar had het juist bij de eerste. Ik heb jaren getwijfeld, gewikt en gewogen voor ik zeker wist wat ik wilde. Misschien is de tijd nog niet rijp om deze knoop door te hakken? Kan je het niet nog een tijdje laten rusten?
En als dat het niet is: wat zegt je gevoel? Los van alle voors en tegens.
hoe oud is jouw kindje?
Ik heb voor mezelf de “deadline” voor mn 40ste in m’n hoofd dus bijna 34 valt best mee en is helemaal niet perse veel te oud of dat je het nu moet beslissen.
We zijn allemaal geïndoctrineerd dat je ff zsm 2.4 kind moet maken en dat je egoïstisch bent als je nog wat langer wil wachten maar de werkelijkheid ligt wel net wat genuanceerder.
In Nederland is het ivm kinderopvang wel goedkoper om je kinderen zo dicht mogelijk op elkaar te krijgen…
Maar dooddoener: probeer gewoon te genieten van hoe het nu is en als jullie denken we zijn er klaar voor dan ga er voor. En als dat gevoel nooit komt is het ook helemaal ok he.
ah leuk! Hier kindje van 1,5 en merk dat veel mensen die tegelijk met ons een kindje kregen, nu openstaan voor een tweede. Dan ga ik er zelf ook ineens nadenken merk ik, heel irritant van mijzelf.
Ik heb meerdere kinderen maar lees dit topic af en toe wel eens. Geen idee waarom. Maar wou hier toch eens op reageren. Ik zet het in een spoiler omdat het positief is ivm meerdere kinderen.
In het begin is dit zeker zo. Veel gemakkelijker met 1 kind. Maar eens ze ouder worden valt dit wel weg. Ik heb toen mijn 2de geboren was heel vaak gedacht “nu is alles terug moeilijker” maar dit heb ik nu niet meer. Dus als je twijfelen voor dit argument dan wil ik eventjes meegeven dat reizen, tijd voor jezelf etc zeker terug komt.
Dit herken ik heel goed. Ik heb steeds wel meer het gevoel dat ik niet meer kinderen wil, maar soms slaan de twijfels toch weer toe. Zeker als ik hoor dat iemand anders weer zwanger is van een tweede.
En wat het bij mij ook lastiger maakt is dat mijn vriend heel graag nog een tweede kind zou willen.
Ik vind de herkenning hier heel erg fijn. Wat ik stiekem fijn vind, is dat ik in m’n omgeving zie dat ouders met twee jonge kinderen die dicht op elkaar zitten het heel zwaar hebben. En ouders waarvan het oudste kind al wat ouder is, het een stuk relaxter hebben.
Dus dat geeft me een soort rust om de tijd te nemen over zo’n grote beslissing.
Hmm ik ervaar dit wel anders. Ik heb 3 kinderen, en ik weet echt zeker wanneer wij 1 kind hadden gehad, ik echt veel meer tijd voor mezelf had gehad.
En tuurlijk komt dat ooit wel weer maar met meerdere kinderen kan dat wel echt veel langer duren dan wanneer je 1 kind hebt.
Ook oppas regelen om zelf een avondje weg te gaan vind ik echt anders wanneer je 1 kind hebt, dan wanneer je 3 kinderen hebt.
Mijn oudste 2 kinderen zitten ook op school, maar omdat de jongste nog een baby is is de tijd voor mijzelf echt wel minimaal.
Daarnaast gaan de oudste ook naar zwemles, muziekles, sportclub etc en dit is ook veel drukker dan wanneer je 1 kind hoeft weg te brengen ipv 2 of meer,
En natuurlijk komt dat allemaal ooit wel weer maar ik snap echt heel goed dat je het bij 1 kind houdt als je graag wat tijd voor jezelf over wilt houden en wat meer vrijheden wilt.
Edit: ik zie dat ik nu vrij negatief klink haha want ik vind 3 kinderen heel erg leuk, maar tijd voor mijzelf of gewoon ‘even niks’ is echt 0.