Ik probeer tegenwoordig echt vaak te genieten van alle voordelen van 1 kind 
niet dat jij dat niet doet hoor, maar ik dacht er ineens aan. Dan denk ik eraan dat wij nooit kinderruzies gaan hebben in huis, nooit 1 gillend kind in een winkel dat je niet onder controle krijgt terwijl die ander ergens chipszakken open aan het scheuren is, niet 5x per week naar groepjes, echt heerlijk. Vind dat zo’n chill idee haha. En nooit meer zwanger, al dat gedoe, bevalling, ontzwangeren. Echt pure vrijheid vind ik het
14 likes
Ja, dat klinkt heel chill!
Het is zo’n contrast met ons gezin en het gezin van de zus van m’n vriend, als we videobellen. Zij hebben 3 jonge kinderen die allemaal 2-2,5 jaar schelen met elkaar (jongste even oud als die van ons), en zodra ze opnemen is het een kakofonie van geluiden, gegil, geruzie en geschreeuw en het roepen van ‘kind 1, nee! Kind 2, laat los! Kind 1, ik zei toch, niet doen! Kind 3, blijf zitten’! Wij met z’n drietjes in een stil huis kijken dan van 
het is altijd meeega opvallend dat contrast haha.
Toen m’n schoonouders hier waren en ik rustig aan het koken was en m’n vriend op de grond lekker aan het spelen met E en ik ook zo nu en dan, zeiden hun ook ‘nou dit kan bij je schoonzus echt allemaal niet’. Dan ben ik ook wel echt genezen.
We hebben nog niet helemaal besloten (en misschien wordt de beslissing voor ons gemaakt ivm nood aan IVF wat ik echt niet zie zitten nog een keer), maar ik vind het heel moeilijk om te voelen wat in mij nou een tweede kind zou willen: ben ik dat zelf of is dat de onbewuste norm die ik toch ook voel.
5 likes
Is ook afhankelijk van hoe close jij zelf met de (schoon)broers/zussen bent. Ons kind heeft veel neefjes en nichtjes, maar in de praktijk heeft ie daar weinig aan want zijn niet heel erg close. Ik heb wel mbt woonsituatie nu duidelijker dat ik ergens wil wonen met kinderen om ons heen omdat ik daar dus wel enorm veel aan heb! Dus zegt idd helemaal niks. Maar snap dat gevoel dat je je moet verdedigen; zo van, hij is sociaal, kan delen etc.
1 like
Heel herkenbaar ook, met 1 kind heb je toch nog een bepaalde mate van rust in je huis😅
3 likes
Die rust kan ik ook echt beamen. Mijn dochter is nu 10 en ik vind het heerlijk zo. Geen neefjes en nichtjes van haar leeftijd (jongste neef voor haar is nu 20) en het is wat het is.
Overal zijn uiteindelijk voors en tegens voor te vinden.
Zelf heb ik wel een beetje moeite met: ik wil misschien wel een tweede want dat gun ik mijn kind.
Ik kan het niet goed verwoorden. Alsof ik mijn dochter minder gun dan of zo? Waren jullie nu zelf gelukkiger geweest met een broertje of zusje erbij? Hoef ik trouwens niet echt antwoord op hoor haha, het is meer dat je dat dus niet zeker kunt weten. Again, het is wat het is.
9 likes
Ah ja snap dat het dan lastiger kan zijn om in te schatten!
Moet zeggen dat het me prima bevalt. Ik heb echt een mega goede band met mijn ouders, bel ze bijna iedere dag wel even. Ik weet natuurlijk ook niet beter, maar heb nooit het gevoel dat ik een broer of zus echt mis!
4 likes
Die gedachte zou ik meteen laten varen, echt waar. Als iemand dat zegt denk ik juist: wat gun je diegene dan precies, wat betekent het nou écht als je zegt dat je je kind een broertje of zusje gunt. Want het is echt niet allemaal rozengeur en maneschijn in vergelijking met 1 kind. Dit klinkt negatiever dan ik het bedoel hoor, want het is vast allebei heel leuk, maar ik denk niet dat je kunt stellen dat je leven automatisch leuker is met een broer of zus.
3 likes
Hier ook een enigskind, heb zelf echt nooit wat gemist en nu nog steeds niet eigenlijk. Ook niet als ik van vriendinnen verhalen hoor van hun broers/zussen. Heb het zielig verhaal ook echt nooit begrepen, zelf ook zovaak gehoord als ik zei dat ik enig kind ben; oh wat zielig 
Ehm… oke…?
7 likes
Een tweede kind ‘nemen’ voor het eerste kind vind ik ook echt een hele rare reden en rare beredenering. Kan het ook niet echt goed verwoorden waarom, maar het lijkt me een erg slecht idee om nog een kind op de wereld te zetten, terwijl je dat kind helemaal niet zelf wil en het voor iemand anders doet. Alleen dat al.
En ook wat @anon18050057 zegt inderdaad. Ik had het er net ook even met mijn vriend over en bij zijn zus is het alleen maar ruzie tussen de oudste twee kinderen, en ook bij mij was het tot m’n 16e denk ik heel veel ruzie met m’n broer. Dus echt leuk is het niet altijd, al zal het ook wel goed gaan bij sommigen en alleen maar gezelligheid.
Ik kan het overigens ook wat lastiger inschatten @Koda, ik heb een broer en m’n vriend heeft een zus. Hebben we allebei momenteel niet een hele goede/diepe band mee maar het is gewoon een ‘gegeven’ dat ze er zijn, zoals een oom of tante of opa/oma er gewoon zijn. Zoiets denk ik.
Wij hebben net besloten om het over een jaar het er weer eens over te hebben of we nog hetzelfde erin staan allebei. Gelukkig denken we beide hetzelfde erover.
3 likes
Dit! Ik kreeg pas weer naar m’n hoofd geslingerd dat ik wel een broertje of zusje voor M moest krijgen want dat was ‘the greatest gift you can give her’ 
Ik had zelf echt een hele sterke kinderwens, mijn rammelende eierstokken waren echt heel erg en heb mijn man echt bijna gesmeekt of hij ook er klaar voor was. Nu M er is, heb ik dat gevoel helemaal niet nog een keer. Ik voel me compleet. Denk nooit bij het zien van een baby “ik wil dit” zoals ik dat voor mijn dochter wel had.
Voor mij is dat het antwoord. We sluiten het niet uit, we zijn allebei 30 en M is 2,5, dus we hoeven het ook nog niet te beslissen. Maar hoe verder ik verwijderd ben van de babyfase, hoe minder ik het wil.
10 likes
Lijkt me een heel goed antwoord!
Ik vind het nog wel een beetje lastig, zwanger zijn/baby krijgen was voor mij altijd ‘you want what you can’t have’ omdat het zo lastig ging hier. Ik heb dus soms nog wel dat ik denk dat ik het wil, of dat ik jaloers ben op zwangeren, maar volgens mij komt dat dus niet uit een kinderwens maar meer uit mijn onvruchtbaarheid (nouja, wel vruchtbaar als ik maar hulp krijg).
Vond zwanger zijn/bevallen/newborn ook heel heftig allemaal en mijn lijf vond het verschrikkelijk en heb ook wel shaken baby neigingen gehad en dan ik jeeeezus waarom zou je dat opnieuw willen. Of alleen maar als goedmaker van de eerste keer, dat dit beter ‘moet’ worden?
Nouja allemaal ramblings maar rationeel en ook emotioneel willen we hier op dit moment sowieso niet een tweede kind. Al vind ik het soms nog wel lastig dat mijn emoties een loopje met me lijken te nemen.
3 likes
Dat willen wat je niet krijgt omdat het lastig gaat herken ik wel erg! Wij begonnen een beetje van ‘ok Hihi we proberen een baby’ en na een jaar proberen lag ik helemaal in crisis elke keer als ik ongesteld werd. Het was eigenlijk nog steeds niet eens zo dat mijn kinderwens sterker was (die heb ik nooit op zo’n ‘ik moet een baby’ manier gevoeld), eerder een paniekgevoel van ‘misschien lukt het wel nooit en dan?’
Ik blijf het wel opvallend vinden hoe standaard het is om meer kinderen te hebben. Het is me pas tijdens mijn eigen zwangerschap op gaan vallen dat iedereen al vooruit dacht, bijvoorbeeld babyaankopen die je mooi nog voor een tweede kan gebruiken. Of vriendinnen zwanger van hun eerste die het al over ‘kinderen’ hebben. Ik heb dat echt nooit zo gehad. Geen beeld van hoe mijn gezin eruit ziet of zelfs babyspullen bewaren voor ‘de volgende’. Maar het zit allemaal zó ingebakken dat je eerste kind maar het begin is.
Ik had laatst de 7 weken oude baby van een vriendin even terwijl zij iets voor zichzelf deed en ik kon stiekem alleen maar denken WOW wat is een newborn toch heftig, ik bedank er echt vriendelijk voor om dit nog eens te doen.
8 likes
Ja same inderdaad. Sure we wilden het idd wel, maar tijdens het hele traject was het gewoon een HET MOET LUKKEN!! gevoel wat alleen maar intenser werd naarmate de tijd verstreek.
Dus nu twijfel ik of ik gewoon nog een restant van dat gevoel heb. Plus daarbij lijkt het alsof ik iets van een cyclus heb, wat ik nog nooit heb gehad, en dan denk ik gelijk omg gebruik dit moment! Terwijl ik noooo way never ever nu weer zwanger zou willen zijn, hell no. Raar allemaal.
Wat je zegt over de standaard voor meer kinderen herken ik ook heel erg inderdaad. Het begint al bij alles standaard bewaren. Ben ook standaard suuuuper verrast en shocked als mensen die een kind even oud hebben als de mijne, NU ALWEER zwanger zijn van een tweede kind. Krijg er zo’n omg was vast niet de bedoeling idee van, totdat ik me realiseer dat het eigenlijk heel standaard is, en I’m the odd one out. Jezus man ben pas net bevallen, leave my uterus aloneee
9 likes
En @Eenhoorn ik heb dat woord gunnen net gebruikt, maar ik had het bewust tussen aanhalingstekens gezet. Omdat ik ook vind dat dat niet klopt, maar toch is het een gevoel/gedachte die bij me op komt. Ik denk deels omdat ik een goede band heb met mijn broer en echt wel wat aan hem heb, bijvoorbeeld in de omgang met mijn ouders. Iets wat je alleen kan delen met wie je samen bent opgegroeid. Maar goed, het klopt natuurlijk niet om vooral daarop gebaseerd een 2e te nemen én je kan ook prima zonder zo’n broer/zusrelatie in je leven.
Ja dit vind ik ook heel opvallend! Ook dat het normaal is om te zeggen/vragen “is dit je eerste kind?” Nou, het is vooral mijn enige kind! Alsof je gezin nog niet af is met eentje.
@Ovenschaal oh ja dat laatste, de eerste persoon die ik ken met een even oud kind is alweer lang en breed zwanger (die kinderen schelen straks 16 maanden). Mijn eerste reactie was lichte shock en “oh nooooo”. Het duurde even voor ik me besefte dat ze dit gewoon zelf wilden en zelf zo hebben georganiseerd, haha. Dat besef kwam tijd om ze te feliciteren gelukkig 
4 likes
Hahaha ja er is een gevoel van schaarste gecreëerd hè 
en die mini wanhopige reacties zitten er ook nog in. Ik werd na mijn eerste Pfizer een week te laat ongesteld en mijn eerste ingeving was ‘omg testen??’ Terwijl ik zou STERVEN als ik nu zwanger bleek te zijn
2 likes
Haha treffend! Nu of nooit, laatste kans, deze collectie komt NIET meer terug! Gewoon een Pavlov reactie dit. Als ik gewoon een paar keer nog die ‘het is gelukt!!!’ euforie en bizarre opluchting kan voelen zonder daadwerkelijke bijbehorende zwangerschap, kinderwens en bijbehorend fertiliteitstraject, I’d take it.
@Koda ja dat precies haha, toen m’n vriend zei dat zijn vrienden in verwachting waren van hun tweede (hun kindjes schelen 18 maanden nu), deed ik ook m’n hand voor m’n mond alsof het en onverwachte studententijd zwangerschap was met een random corpslid one night stand oid.
1 like
Leuk topic om te lezen!
Ik ben nu (nog pril) zwanger en dat zou dan mijn 2e kindje zijn. Mijn ander kindje zou dan bijna 2.5 zijn als hij/zij geboren zou worden.
Ik wilde er altijd 3. Waarom? Is echt een gevoel en niet heel rationeel uit te leggen. Ik kom zelf uit een gezin van 3 en zie ook altijd 3 kinderen voor me. Deze zomer zei mijn partner dat hij het eigenlijk bij 2 wil houden. Hij denkt dat 3 te veel is en alles lastiger wordt: reizen wordt lastiger, je hebt nog minder tijd samen etc.
Ik vond dat echt moeilijk te accepteren, maar hoe meer ik erover nadenk hoe meer ik het begrijp. En er ook achtersta om het bij 2 te houden. We houden van reizen en bij meer dan 2 kinderen heb je letterlijk handen te kort. Ik dacht er altijd een romantisch over na, maar hoe meer ik aan de praktische dingen denk ik hoe meer bezwaren ik zie. Ook is het wel een fijn gevoel dat we na deze zwangerschap ‘klaar’ zijn. Wat een aanslag is zwanger zijn en bevallen op je lichaam en mentale gesteldheid.
Maar nog altijd zie ik wel dat ideaalplaatje voor me van een gezin van 3.
En nu vind ik het ook ontzettend spannend dat we een 2e kindje krijgen. Hoe gaan we het allemaal doen pff?
Mijn partner en mijn moeder zijn beide enigs kind en die zijn er wel heel duidelijk in dat dat echt niet leuk is. Vooral op moeilijke momenten: je bent alleen. Er zijn ook geen neven/nichten en de rest van de familie is heel klein. We hebben dan ook nooit getwijfeld over een 2e.
1 like
Ik lees al een tijdje mee en wil ook reageren, omdat ik me er zo in herken.
Vooraf dachten we al dat 1 kind waarschijnlijk bij ons zou passen. Ik kreeg een traumatische bevalling en vond het eerste jaar (mede daardoor) best zwaar. Inmiddels is ze 4 jaar en zijn we heel erg blij en in evenwicht met zijn drietjes. Heel soms knaagt het wel, wat als ik een soepele bevalling zou hebben gehad? Had ik dan wel opengestaan voor een nieuwe zwangerschap? Is mijn dochter niet eenzaam later?
Terwijl het grootste deel van de tijd ik geniet van de voordelen en ik zie dat mijn dochter een vrolijk en blij kind is.
Het blijven lastige dingen, omdat je de andere situatie niet kent.
2 likes
Ik vind dit wel een beetje hard gezegd, zeker in een topic waarin mensen er bewust voor kiezen om maar 1 kind te krijgen. Vervelend dat het voor hen niet leuk is/was, maar de mensen die ik ken als enig kind vinden dat allemaal helemaal prima.
Het is allemaal afhankelijk van de situatie. Je kunt ook twee kinderen krijgen die vervolgens niet met elkaar op kunnen schieten. Gezien 1 kind nog steeds niet de norm is, lijkt me prettig om hier mensen geen schuldgevoel aan te praten als dat wel de situatie is.
51 likes
Precies dit!
Voor mij zijn dit soort opmerkingen de reden dat ik soms toch twijfel of we er voor onze dochter wel goed aan doen om het bij 1 te laten.
En dat terwijl ik zelf opgegroeid ben ik een gezin met meerdere kinderen en ik dat helemaal niet leuk vond.
3 likes