Ik snap je punt als het over een sarcastische opmerking zou gaan of iets. Want dat kan verkeerd overkomen als je het leest ipv hoort zeg maar.
Maar een opmerking als “Jij hebt niet zoveel last van de quarantaine want jij zit toch al veel thuis” daar van weet je al dat dat gewoon lullig overkomt. Ookal bedoel je het niet zo.
@crazyplantlady sorry dat ik me ook nog even kom bemoeien, maar als ik iets heb geleerd van het forum (deze en de vorige) is dat het soms niet echt uitmaakt hoe je iets hebt bedoeld. Als je iets lulligs zegt, is dat gewoon lullig. Je bedoeling maakt niet zo veel uit als je iemand hebt gekwetst. Als mensen je daar dan op een harde manier op aanspreken dan is dat ook niet het einde van de wereld. Het is niet zo erg om iets verkeerd te doen. Daar leer je toch van. Althans, zo zie ik het nu. Als je het dan heel erg op jezelf betrekt met ‘dat e het niet zo bedoelde’ misken je ook een beetje de gekwetste gevoelens van de ander/maakt jezelf het slachtoffer terwijl de gekwetste persoon dat is. (Slachtoffer klinkt zo heftig maar ik heb even geen beter woord.)
Misschien is dit inzicht behulpzaam en anders moet je het maar gewoon lekker negeren.
Ik vind dit een interessante zienswijze die ik in het racismedebat kan volgen, maar waar ik het in veel andere situaties echt niet mee eens ben. Mijn intentie kan ik beïnvloeden, niet hoe die ander zich daarbij voelt. Soms (ik zeg niet dat dat nu zo was) zijn mensen gewoon te snel beledigd of betrekken mensen te snel dingen op zichzelf, ik vind dat dat heel vaak helemaal niet het probleem van de zender is maar van de ontvanger: let it go, denk ik dan. Ik ben het met je eens dat het niet erg is om aangesproken te worden op iets fouts wat je zegt, maar heel vaak vind ik die dingen gewoon niet zo fout en de ontvanger een beetje een aansteller (again: in het algemeen, niet nu specifiek).
@Penny_Lane verwoord het beter, eigenlijk maakt het niets uit of iemand wel of niet gekwetst is, maar ik begon zelf over gekwetst zijn dus ik zal hem ook afmaken: als iemand wel gekwetst is dan vind ik gewoon niet of het aan mij is om te oordelen of dat terecht is of niet. Eigenlijk plaats je jezelf dan boven iemand, vind ik, want waarom zou mijn mening over wat aanstellen is of niet meer waard zijn. Daarbij zijn er zo veel meer gronden waarvoor wat jij zei geldt. Niet alleen racisme maar ook discriminatie, validisme, etc. Maar goed ook gaat het om een veel luchtiger onderwerp, wie ben ik dan om te bepalen wat iemand anders mag voelen?
Overigens heb ik het helemaal niet meer over jullie situatie @Penny_Lane, @crazyplantlady maar ik heb in het verleden ook wel vaak gedacht: ‘Hallo waarom valt iedereen mij aan, ik bedoel het toch goed!!’ dus dacht dat mijn inzicht @crazyplantlady misschien kon helpen. Ik zie het ook bij anderen. Ik denk dat het vaak komt omdat mensen zo graag aardig gevonden willen worden dat je het inderdaad niet aankan om gecorrigeerd te worden ‘Want ik ben toch een aardig persoon?!’ Maar zo reageren is niet aardig.
Oprechte vraag, niet sarcastisch, wat geef je als antwoord als iemand aangeeft jouw opmerking lullig te vinden?
Een leerling kwam laatst naar mij toe en zei dat hij een bepaalde opmerking van mij niet zo leuk vond. Mijn eerste reactie is dan: het spijt mij, het was niet mijn bedoeling dat zo bot te zeggen.
In mijn ogen is dat eigenlijk een hele gangbare en normale manier van excuses maken? Wat is dan de “juiste” manier?
Jouw reactie vind ik wel goed, want je zegt sorry voor jouw aandeel en je houdt het bij jezelf. Het is in mijn ogen verkeerd als je zegt:“Het spijt me dat jij het lullig opvat” want op die manier leg je de fout bij de ander, want de ander vat het lullig op
Hmm ja oké, daar heb je wel een punt: wie ben ik om te oordelen of die ander gekwetst mag zijn of niet. Maar ik begrijp @crazyplantlady wel wat betreft dat je soms wel erg kan schrikken als mensen op het internet je aanspreken op iets wat je gezegd hebt. Ik denk dat iedereen natuurlijke reactie is om zich dan toch te verdedigen en z’n ‘goede hart’ wil laten zien.
Maar in het hierboven besproken voorbeeld zei de “zender” ook niet dat het lullig was dat de “ontvanger” het zo opvat. Zij zei gewoon: sorry, ik had het zo bedoeld.
Ik zeg tegen mijn leerling: het spijt mij, het was niet mijn bedoeling het zo bot te zeggen. Maar algemene consensus is hier dus dat mijn bedoeling er niet toe doet, dat hoe dan ook de inhoud lullig blijft. Wat is dan wel een correcte manier van excuses maken?
Het gewoon bij: “het spijt me, ik had dit inderdaad niet mogen zeggen” houden?
Ja, bijvoorbeeld. “Goed dat je het zegt, het spijt me en ik zal het niet meer doen”
Ja ik vind dus dat intentie er absoluut wel toe doet. Soms komt iets er gewoon lullig uit en vind ik het andersom ook niet aardig om iemand op z’n woorden te pakken en compleet aan de bedoeling voorbij te gaan.
Ik vind "Het spijt me ik bedoelde het niet zo " (Niet in elke situatie tho) een goede exuses maar het is dan pas het begin van de “spijtbetuigenis”
Dan pas komt het naar elkaar luisteren zoals vertellen hoe je het wel bedoelde en luisteren naar hoe die andere het opvatten en waarom dat diegene kwetst.
En dan elkaar begrijpen en blabla.
Alleen het spijt me zo bedoelde ik het niet vind ik maar half. En zo kan het lijken alsof je het bij de ander legt zo van “Ik bedoelde het niet zo jij vatte het gewoom verkeerd op jankerd”
Ik vind het gewoon onsympathiek om meteen van het slechte in de ander uit te gaan. De inhoud wordt naar mijn mening voor een groot deel geladen door de intentie, ook bij mensen op het internet. Het moet van twee kanten komen, de een kan zeggen dat het er misschien lullig uit kwam maar hij het niet zo bedoelde, dan moet de ander ook groots genoeg zijn om niet te blijven hangen in der woorden die gezegd zijn’.
Ik vind het zo irritant als forummers het in ‘normale’ topics zonder enige context over ‘‘K.’’ (of wat voor letter dan ook) hebben. Dan zit ik echt zo van ehhhh Kim Kardashian? Kamala Harris? Kruidvat? Karwei? Kazachstan?
Maar dan gaat het dus over hun kind. Dat schijnt gebruikelijk te zijn in de moedertopics, helemaal prima hoor, maar ik kom daar nooit en ik heb geen flauw idee wie er überhaupt allemaal kinderen hebben, laat staan wat de eerste letter van hun naam is. Zeg dan gewoon ‘‘mijn kind’’.
Oh dit is me nog helemaal niet opgevallen maar het klinkt wel een beetje irritant ja.
Whahaha, omdat ik al dacht dat mensen dat kut zouden vinden gebruik in in de moedertopics steeds W en praat ik in alle topics daarbuiten over de baby. Toen ik het namelijk las toen ik nog geen moeder was zat ik ook zo: 
Het gebeurt ook niet heel vaak hoor gelukkig, maar gisteren kwam ik het toevallig twee keer tegen.
Gelukkig heeft men het hier niet over DD enzo… zoals op Amerikaanse fora (darling/dear daughter). Zou dan LD worden ofzo?
oe goeie tip thanks
Soms ook over hun huisdieren 
ook verwarrend
Ohhh en dan als ze even moeten stipuleren dat ze in dit geval ‘damn’ bedoelen in plaats van ‘dear’. Ik ken er niet tege