Dit denk ik ook! Dit gevoel had ik namelijk ook op de middelbare school toen we een advies kregen of je wel of niet met bepaalde vakken door zou moeten gaan. Hoorde ook van vriendinnen die een negatief/twijfel advies kregen, ze dit erg deed twijfelen aan hun keuze. Terwijl ze nu met goed resultaat beta studies doen.
Ik las laatst dit artikel en denk dat hier ook wel wat inzit! Niet dat dit de oorzaak is hoor, want dan zijn weer andere dingen, maar wat hier beschreven wordt is ook mijn persoonlijke ervaring:
Die meisjes van Damn honey waren op mijn werk en ik heb hoi gezegd! Ze waren super lief. En heel blij dat ik ze zo leuk vind en dat mân moeder ze ook leuk vindt
Edit: en dan wordt er op weg naar huis lekker sletje naar me geroepen. Way to kill my vibe
Qua boeken weet ik het niet do zeer maar van de website (en soms tijdschrift) One world heb ik veel geleerd!
Op netflix is er een aflevering van explained over de gender pay gap. Duurt een kwartiertje en legt het heel helder uit.
Omijngod gisteren werd ik ook op weg naar stage (om 8 uur 's ochtends ofzo dus) een keer nagefloten/gereopen en een keer door zoân man voor âde grapâ expres bijna aangereden. Echt moet je zielige ego compenseren dat het vrouwendag is ofzo?!
We should all be feminists van Chimamanda Ngozi Adichie misschien? Is ook een TED talk van geloof ik. Of misschien het boek van DAMN HONEY? Al is dat wel erg op vrouwen gericht misschien.
Edit: Jezus hoe vaak kun je âmisschienâ in Ă©Ă©n post zeggen
Discussie is niet per se verkeerd natuurlijk, maar misschien kun je hem zeggen dat het gewoon een wetenschappelijk feit is dat mannen en vrouwen niet gelijk behandeld worden, ook niet in Nederland, en hem vragen waarom hij zo bang is dat te erkennen. Ik moet zeggen dat ik daar altijd best hard in ben tegen mijn vriend. Dan zeg ik: âJij profiteert nogal van de status quo dus shut up.â
Misschien is hij bang dat je een radicale feministe wordt, zoals hij die in zijn hoofd heeft? Of dat de dingen die je nu leest en bekijkt âtegen mannenâ en dus ook tegen hem zijn? Misschien niet eens bewust maar onbewust.
Wat bij mijn vriend wel geholpen heeft is een beetje het gevoel geven dat we het samen doen en dat hij ook wat kan bijdragen aan gelijke rechten tussen mannen en vrouwen. Niet per se de barricade op maar wel in het dagelijks leven. Ik vroeg hem net waarom hij zichzelf eerst geen feminist vond en nu wel en hij zei: âEerst dacht ik dat feministen alleen maar tegen mij waren en ik alles fout deed omdat ik toevallig een man ben, maar nu heb ik meer het gevoel dat ik er ook bij hoor.â
Wat je ook nog kunt doen is op zijn gevoel inspelen. Vertellen wat voor dingen jij persoonlijk hebt meegemaakt en vragen wat hij daar dan van vindt. Zoals catcallen of iets stoms op werk of zo.
Gaan er vandaag nog meer mensen naar de womens march?
Bedenk me nu dat ik helemaal niet meer gereageerd heb op waarom ik het belangrijk vind @Flamoes
Nee echt een super stomme reden maar ik heb een familieverplichting. Eigenlijk moet je er gewoon tijd voor maken natuurlijk.
Normaal kan ik zoiets echt heel goed van me af laten glijden maar dat van gister maakte me echt zo boos. Wat een kneuzen, ik kan er niet over uit.
Ik heb dit topic somehow heel lang gemist en ben nog niet helemaal bijgelezen, dus excuus als dit al besproken is. Maar ik had net een discussie/gesprek met mijn vriend over wanneer je jezelf feminist kan noemen. Hij heeft heel erg het idee dat er iets van activisme in de term zit. Hij is het absoluut eens met de denkbeelden maar voor hem voelt het normaal/logisch/voordehand liggend dat hij het daarmee eens is, maar hij zou zichzelf dus geen feminist noemen omdat hij niet actief strijdt voor gelijke rechten. Ik heb zelf dat idee minder, en zou iedereen die het met de idealen eens is, een feminist noemen. Hoe kijken jullie daar tegenaan?
We Should All Be Feminists - Chimamanda Ngozi Adichie
En ook mijn mening. Je hoeft helemaal geen activist te zijn om feminist te zijn.
Ik vind je al een activist als je je uitspreekt tegen dingen die je in je dagelijks leven tegenkomt. Niet ja en amen knikken maar ergens op reageren. Je hoeft echt niet voorop de barricades te lopen om een activist te zijn. Overigens ben ik ook van mening dat ieder die de denkbeelden deelt zich een feminist kan noemen, eigenlijk zelfs zou moeten noemen. Zodat het veel meer duidelijk wordt dat feminisme heel toegankelijk is en voor iedereen, en echt niet begint met je bh in de fik te steken.
Het is mogelijk om ergens naar te leven zonder per se de barricades op te gaan. Ik vind ook zeker dat het bij feminisme eigenlijk belangrijker is dat je integer handelt en dingen doet/zegt die stroken met je idealen dan dat je er een performance van maakt (hoewel dat tweede zeker ook mag en ik het waardeer als mensen dat doen). Ik ben geen spreekbuis voor feminisme maar in mijn dagelijks leven ga ik wel mini-strijdjes aan. Dat laatste vind ik trouwens wel echt belangrijk. Je kunt diep in je hart wel feminist (of anti-racist of anti-homohaat) zijn, maar als je vervolgens nooit ergens wat van zegt of zelfs dingen doet die daar tegengesteld aan zijn moet je nog ff bij jezelf nagaan of je wel echt zo pro-gelijkheid bent.
Wel interessant trouwens, voor meiden in hetero-relaties, is jouw vriend feminist/noemt hij zich zo?
Ik vind mijn vriend namelijk wel een goede feminist, haha, en dat is iets wat ik heel leuk aan hem vind. Hij verdiept zich erin en vraagt mij dingen en grijpt ook in als hij dingen ziet die hij niet ok vindt. Ik zie het hem weleens doen in zijn cafĂ©, dat hij vraagt aan een vrouw of zij last heeft van de man die haar duidelijk ongevraagd zit te vervelen, of hij weigert drankjes te geven aan vrouwen âvan die man aan dat andere tafeltjeâ omdat hij vindt dat die vent zich zelf maar fatsoenlijk moet gaan voorstellen, of taxiâs belt voor vrouwen die duidelijk te zat zijn om veilig thuis te komen. Dan zit ik daar van
Dit is toch om te janken.
âMoeder Natuur heeft haar dochters al bij aanvang een straatlengte achterstand bezorgd: uit een onderzoek verschenen in The Journal of Sex and Marital Therapy blijkt dat vrouwen gemiddeld twintig minuten nodig hebben om tot een orgasme te komen. Bij mannen daarentegen is dit maar zeven minuten. Je kunt toch niet van het gehele mannengilde verlangen dat die dertien minuten verschil altijd fluitend worden overbrugd?â
Ik weet eigenlijk niet of hij zichzelf zo noemt, zal het eens vragen. Ik denk het wel. Maar mijn vriend is een heel irritant persoon, toen hij hallo witte mensen had gelezen ging hij ook aan iedereen cultural appropriation uitleggen en nu nog zegt hij bij allemaal dingen âoh das echt cultural appropriationâ. Omdat hij het mooi vindt om mensen te irriteren (vind ik, hij vind het wel serieus en het is een mooie bijkomstigheidâŠ)
Hij spreekt mij ook wel altijd aan als ik iets niet vrouw vriendelijk of zo zeg (wat ik dan niet zo bedoel maar wel geĂŻnterpreteerd kan worden wat hij dan expres zo doet grrrrr)
Maar ik vind het eigenlijk heel grappig en ben echt dol op hem hoor en het helpt me wel scherper te discussiëren buiten.
Hij zou iig nooit zeggen emancipatie is voltooid, jullie wijffies moeten niet zeiken.
QUOI DE FAK. Echt i canât anymore. Wat is dit nou weer voor kul!?
âDeze eenzame man op Vrouwendag moest wel diep zuchten. Ik weet natuurlijk ook wel dat ik als blanke heteroseksuele man voor ongeveer alle ellende op aarde verantwoordelijk word gesteld. Kolonialisme, slavernij, klimaatverandering, overtreding van de snelheidslimieten, maar moet die onvindbare clitoris er dan ook bij?â
Wat een slachtoffer weer, huilie huilie.
De tering. (Ik moet stofzuigen en de vaatwasser doen want over een half uur is het bezoek er. Ik heb Netflix en forum gedaan in de tijd dat ik het rustig kon doen).
Een clitoris is toch niet zo lastig om te vinden? En 20 minuten?? So what kwartiertje langer beffen lijkt me niet echt een opgave.
Waarom krijgt deze man een podium? Kunnen we dit een willekeurige vrouw of poc op zijn plekje neerzetten?