Ethische dilemma's

Actualiteit, politiek en maatschappij
#1

Geen idee of er behoefte is aan dit topic maar ik vind het altijd super interessant om over ethische dingen te discussiëren!

Werd getriggerd door een keuze in het je moet kiezen topic.

“Mensen die zelf als donor zijn geregistreerd moeten voorrang krijgen als zij zelf een orgaan nodig hebben (uitgezonderd mensen die vanwege hun slechte gezondheid geen donor kunnen zijn).”

Opzich vind ik dit heel logisch klinken. Zou het best hypocriet vinden als je zelf geen donor bent maar wel verwacht dat je een orgaan van iemand krijgt als je het nodig hebt.

Maar toch heb ik het gevoel dat het niet helemaal ‘juist’ is ofzo, maar weet nog niet precies waarom. De praktische implicaties even buiten beschouwing gehouden want die zijn er natuurlijk wel.

Als je meer van dit soort dilemma’s hebt, ook in andere vakgebieden, denk ik graag mee (:

1 like
#2

Ik vind dit ook altijd super interessant om over na te denken.
In eerste instantie ben ik het er ook wel mee eens, maar heb daarna precies hetzelfde als jij, voelt ook weer niet helemaal goed ofzo.

#4

Dit! Ik was zelf nog op zoek naar de juiste woorden, maar dit is precies hoe ik er over denk.

#5

Hier ben ik het inderdaad ook mee eens! Goed argument

#7

Bedoel je dat bijvoorbeeld mensen met het syndroom van down geen kinderen zouden mogen krijgen? En bijvoorbeeld mensen die een heel ernstig strafblad oid hebben?

#8

Ja, helemaal voor! Iedereen kan maar rondneuken en kinderen baren, ongeacht of ze ook een beetje fatsoenlijk kunnen opvoeden.

2 likes
#10

Ja ben het wederom met je eens. Is inderdaad onethisch want ja hoe ga je ooit bepalen wie een ‘geschikte’ opvoeder is. En het zal veel leed voorkomen idd, en we zouden wat aan de overbevolking kunnen doen. Vaak zie je dat de meest ongeschikte opvoeders ook nog eens de meeste kinderen krijgen…

#11

Ik weet nog dat ik ooit een docu of zo had gezien van een gezin dat kinderen kreeg die ELKE keer weer uit huis werden geplaatst. Toen zeiden ze iets van ‘we gaan net zo lang door tot we er eentje mogen houden’. Dat moet toch gewoon niet kunnen??

‘Domme’ mensen krijgen vaak veel meer kinderen dan hoger opgeleiden. Met als gevolg dat dus de populatie van ‘domme’ mensen groeit en die van ‘slimme’ mensen verkleind. De wereld zit dan vol met kinderen die door onopgeleide of minder capabel ouders zijn opgevoed (in hoeverre je dat dus opvoeden zou kunnen noemen). Maar al deze mensen stemmen wel mee voor de politiek en dat zijn er dan dus meer dan de ‘intelligente’ mensen.

Beetje vaag misschien zo en het is echt mega moeilijk deze discussie te voeren zonder mensen voor het hoofd te stoten want ‘domme’ mensen mogen er ook zijn.

5 likes
#12

Er zou eigenlijk zoiets moeten bestaan als een rijbewijs voor autorijden, maar dan voor het krijgen en opvoeden van kinderen. En als je het inderdaad één keer gigantisch verneukt (a.k.a. je kind sterft door jouw schuld / moet uit huis geplaatst worden o.i.d.) dat dat ‘rijbewijs’ dan wordt ingetrokken. Maarja, wat doe je dan met alle mensen die zich er niet aan houden. Die zonder rijbewijs toch zwanger raken / kinderen krijgen. Die kinderen ook maar afpakken? Dwingen tot abortus? Het is zó ingewikkeld.

1 like
#13

Toen zeiden ze iets van ‘we gaan net zo lang door tot we er eentje mogen houden’. Dat moet toch gewoon niet kunnen??

Om deze zin moet ik gewoon lachen maar eigenlijk is het gewoon diep triest.

#14

Ja, dat was de docu Moederliefde denk ik? Die is mij ook echt bijgebleven, echt een triest verhaal

#15

Zou wel kunnen inderdaad! Bij 4 handen op 1 buik vond ik het soms ook al erg dubbel. Bij sommige stellen wist je gewoon al dat dat kindje bij voorbaat al een moeilijke jeugd en volwassen leven zou krijgen… En bijna alle moeders van die tienermoeders waren óók tienermoeders. Zo toevallig.

1 like
#16

@Rosalind
Ja, dit vind ik echt iets wat met recht een dilemma genoemd mag worden.

Ik ken uit de praktijk ook een verhaal van twee verstandelijk beperkte (jonge) mensen die samen een kind zouden gaan krijgen. Wij (van de kindergeneeskunde) werden toen ingeschakeld omdat het kind na geboorte gelijk afgenomen zou worden, en onder een andere naam bij ons opgenomen zou worden omdat geen van beiden ouders in staat zouden zijn om het kind op te voeden. Dit was voor vader ook al iets van het 5e of 6e kind. Zo schrijnend… Je zou dit zo graag willen stoppen door moeder verplichte anticonceptie te geven, en dan ook om haar het verdriet te sparen van het opgeven van het kind! Ik begrijp wel waarom we het wel vinden kunnen om het kind af te nemen, maar niet om moeder verplichte anticonceptie te geven (recht op integriteit van het lichaam) maar het voelt ZO scheef. Echt verdrietig wordt je ervan.

4 likes
#17

Ik snap de argumentatie achter beide dilemma’s maar voor mij is te inhumaan om hierbij in te grijpen.

Het donordilemma gaat me nauw aan het hart. Er is nu eenmaal een hele lange wachtlijst. De gemiddelde wachtduur op een anoniem donororgaan is gemiddeld zeven jaar. Er zijn bevolkingsgroepen die enkel organen willen ontvangen en niet willen geven. Niet na hun dood maar ook niet bij leven aan geliefden, je zou je orgaan maar zelf nodig moeten hebben. Dit vind ik wel vrij ergerlijk. En nogal egocentrisch.

Met betrekking tot zieke mensen hoeft het geen verschil uit te maken. Als iedereen nou gewoon op zijn 18e aangeeft wel of geen donor te zijn dan is dat gewoon duidelijk. Voor kinderen geldt dit dan natuurlijk niet maar daar zijn de wachtlijsten sowieso anders omdat veel organen nog groeien en volwassen organen niet in kinderlichamen passen.

Het klopt natuurlijk dat die ene goede keuze je niet meer recht geeft op een orgaan in geval van moordenaars of verkrachters maar dat zijn echt de grote uitzonderingen. Ik zou het geen slechte regeling vinden als daarmee de wachtlijsten omlaag gaan of om in ieder geval voor even, de aandacht te richten op je eigen aandeel hierin. En de noodzaak van het vastleggen van je keuze te vergrootten. Want niemand kiest ervoor om een orgaan nodig te hebben.

#18

Ik vind het wél oneerlijk als mensen organen krijgen terwijl ze hun eigen organen niet willen afstaan als ze dood zijn. Ik zou het ook naar vinden als mijn organen naar iemand gaan die zelf blijkbaar egoïstisch is.

3 likes
#19

Niemand kiest ervoor om een orgaan nodig te hebben vind ik precies de reden waarom het geen criterium mag zijn om voorrang te geven aan iemand die zelf wel geregistreerd staat als donor.

Een niet-geregistreerde die een donor nodig heeft had daar zelf liever ook niet voor gekozen. Ziek zijn is nooit een keuze.

En als je dit als criterium gaat gebruiken weet ik er nog wel een paar… waar houd eigen verantwoordelijkheid op en wanneer kun je iets bestempelen als egoistisch? Stel je hebt één orgaan maar een niet-roker en een roker hebben hem nodig? Of een alcoholist en iemand die altijd supergezond geleefd heeft? Een verslaafde? Iemand met/zonder obesitas?
Het uitgangspunt van zorg is gelijke toegang voor iedereen zonder onderscheid hoe arm/rijk dom/slim verstandig/onverstandig of egoistisch je ook bent.
Stel dat ik een mega erg ongeluk krijg door een extreme sport waar ik zelf voor gekozen heb, dan draait de maatschappij evengoed voor mijn zorgkosten op en krijg ik ook niet aan de poort te horen ja lekker egoistisch joe.

4 likes
#20

Ik zeg ook niet dat we dit moeten toepassen he? Ik vind dat namelijk inhumaan

Ik vind het nochtans alleen vrij egoistisch iets van anderen te verwachten wat je zelf niet wilt doen.

Daarnaast vind ik eerlijk gezegd dat er best wat meer eigen verantwoordelijkheid zou mogen zijn. Niemand heeft het eeuwige leven en je lichaam is heel kostbaar. Daar mag je best zuinig op zijn.

3 likes
#21

Je weet ook altijd dat het kán gebeuren (een orgaan nodig hebben). Ook al kies je hier niet zelf voor.

#22

@Pierlala
Ik vind ook best dat er meer gewezen mag worden op verantwoordelijkheid en de noodzaak van geregistreerd staan als donor etc.
Maar het hele argument van egoisme kan ik me niet in vinden. Vind je dit dan ook in allerlei andere situaties waarin mensen een beroep doen op de zorg voor een reden die ze zelf hadden kunnen voorkomen?

#23

Ja, iedereen heeft absoluut altijd recht op vrije zorg.
Maar mensen die buiten de piste om gaan skiien en daarbij hun been breken vind ik wel dom en onverantwoord. Maar dat betekent niet dat ze geen zorg mogen krijgen.

Ik vind het niet donor zijn en wel een orgaan willen ontvangen niet vallen onder iets dat je kunt voorkomen. Enkel de lusten en niet de lasten die daarbij horen dragen vind ik inderdaad egoistisch.