In het documentaire topic ging het er ook over! Heel indrukwekkende docu idd
1 like
Misschien haal ik dit later weg
Lang verhaal kort; mijn eigen ervaring met jeugdzorg en kinderbescherming is zo intens slecht. Als puber ben ik bijna uit huis geplaatst. Er was geen sprake van âbloed aan de muurâ. Ook niet van een ouder die niet voor mij kon zorgen of iets mankeerde.
Wel was er een dossier vol onwaarheden. Hier stonden zaken in zoals dat ik, destijds een kind van 13, elk weekend laveloos op straat zou liggen. Iets wat absoluut nooit heeft plaats gevonden.
Dit heeft zo ongelofelijk veel invloed op zowel mij, mijn schooltijd en carriĂšre als de gezondheid van mijn moeder gehad. Ik hoop hier ooit als meester in de rechten op terug te kunnen komen.
25 likes
Uithuisplaatsingen gaan altijd langs een rechter. Het rechtssysteem is gelukkig onafhankelijk in Nederland. Het is dus niet mogelijk dat ze âzomaarâ uit huis worden geplaatst.
6 likes
Ik werk in deze tak en de documentaire belicht een pijnpunt van veel ouders: ze snappen niet wat er gebeurd en/of zijn het er niet mee eens en/of kunnen niet aanpassen door hun eigen vaardigheden. Ik vind het wel heel goed dat de verloskundige zo kritisch is. De raad voor de kinderbescherming is vaak wel neutraal en doet goed onderzoek, maar als er al sprake is van een voogdijmaatregel ligt het er echt aan welke jeugdbeschermer je hebt hoe je casus behandeld wordt helaas. En dan zijn het vaak juist de oudere rotten in het vak die snel conclusies trekken, de nieuwere jeugdbeschermers zijn vaak kritischer.
Uithuisplaatsingen met politie gebeuren niet vaak en gebeuren alleen als er dreiging is voor conflict, geweld of ontvoering van de kinderen als het vooraangekondigd wordt. In deze documentaire zijn veel ouders met een verstandelijke beperking al wordt dat niet zo duidelijk gezegd, en die snappen gewoon heel vaak niet wat er niet goed gaat of waarom de kindjes weg moeten. Dat blijft vaak ook bestaan na veel uitleg. Dat deel is dus enorm gekleurd in deze documentaire, en er wordt weinig uitleg gegeven hoe dat werkt bij deze ouders.
Edit: en ook hierin, de ouders zeggen dat de verstandelijke beperking niet is vastgesteld. Maar dat weten wij als kijker ook niet zeker natuurlijk⊠Als het wel LVB is kan het zijn dat ze het niet herkennen en daarom zeggen dat het niet gediagnosticeerd isâŠ
Het is gewoon een ingewikkeld systeem. Gelukkig worden steeds meer kinderen niet meer uit huis geplaatst behalve als het acuut onveilig is, daarmee voorkom je sowieso een hoop trauma bij kinderen ben ik van mening.
En @Ovenschaal wel kan het zo zijn dat er dingen in rapporten staan die het gezin niet herkend, maar waarbij de rechter eigenlijk altijd alleen luistert naar de Raad of jeugdbeschermers. Dat is soms echt niet oké omdat niet elke medewerker objectief en neutraal rapporten opstelt. Dus in theorie is het goed geregeld, in praktijk blijft het mensenwerk en worden er oprecht nog vaak fouten gemaakt.
12 likes
Maar wat wel echt opvallend is in deze documentaire vond ik was dat veel ouders wel voor hun nieuwe kindje mochten blijven zorgen. Ik snap dat er op een gegeven moment een belang is om een kind stabiel en dus wellicht definitief in het pleeggezin te laten opgroeien maar anderzijds konden deze ouders het dus blijkbaar op het moment dat de documentaire werd gemaakt, wel.
Ja vond ik ook opvallend! Ik denk dus dat dit komt omdat er minder snel uit huis geplaatst word momenteel? En de oudere kids uit hun nieuwe situatie halen wil je ook alleen doen als het thuis stabiel genoeg is? In plaats van een faal ervaring? Dit is allemaal aanname, maar dit kan ik me voorstellen.
1 like
En ik vind het dubbel dat iemand een Lvb heeft betekent niet per definitie dat iemand niet voor een kind kan zorgen. Ik vind het zo dubbel en anonieme meldingen kunnen ook behoorlijk gemanipuleerd zijn.
1 like
Via een documentaire website. Weet zo even niet welke, maar als je zoekt op âparadise lost documentaryâ vind je ze vast vanzelf wel.
Maar dit vind ik best wel een pijnlijke opmerking. Er zijn genoeg situaties waarin ook in ons onafhankelijke rechtssysteem fouten gemaakt worden. Door jouw opmerking lijkt het alsof er per definitie altijd de juiste beslissing wordt genomen door een rechter. Dat vind ik wel kwetsend voor mensen die alsnog slachtoffer zijn geworden van een falend rechtssysteem.
16 likes
Absoluut!! Maar het is gelukkig niet zo dat als 1 iemand iets zegt er dan gelijk een kind uit huis geplaatst wordt. Het wordt altijd getoetst door een rechter. Meer ter geruststelling dat niet zomaar iemand zoiets kan beslissen in zân uppie.
@AmyFarrahFowler je hebt gelijk. Het was ongenuanceerd van me. Bedoelde het enkel ter geruststelling.
1 like
Ik weet van een vriendin die voor Jeugdzorg heeft gewerkt ook dat het er een enorme teringzooi kan zijn en kinderen in de praktijk niet altijd beter af zijn door de beslissingen die er gemaakt worden (zij is daarom ook weggegaan). Maar tegelijkertijd denk ik dat er maar heel weinig ouders zijn die zullen beamen dat het beter is voor hun kind als die ergens anders gaat wonen, toch? Ik denk dat je je daar meestal keihard tegen zult verzetten. Ook als voor de buitenwereld evident is dat er verslavingsproblematiek is, of ernstige mentale problemen, of geweld tussen de ouders, of weet ik het. Ik denk dat het voor buitenstaanders ook wel heel moeilijk is om in te kunnen schatten wat dan wel of niet een âeerlijkeâ uithuisplaatsing is als je alleen het verhaal van de ouders of van de specifieke hulpverlener hoort.
17 likes
Dit was ook precies mijn drijfveer om te gaan werken bij de Raad voor de Kinderbescherming en Veilig thuis. Om het beter te doen voor de huidige kinderen en slachtoffers. De jeugdzorg van pakweg 20-25 jaar geleden is niet zoals deze nu is.
Verder helemaal eens met @Gerard, het blijft mensenwerk en ik merk echt wel verschil tussen de mensen die er al jarennnnn werken en de nieuwe generatie mensen met een andere tijdsgeest en nieuwe kennis. Ik heb regelmatig frustratie en discussiemomenten gehad daarover. Er zitten echt wel rotte appels tussen. Wel is het zo dat er van buitenaf altijd wel heel makkelijk geoordeeld wordt merk ik. Je kunt geen oordeel vormen zonder dat je de inhoud van een casus kent en de keuzes kunt volgen.
Ik werk nu ergens anders btw. De werkdruk en ellenlange wachtlijsten met schrijnende situaties, zo zo zo triest. Mensen vielen echt om. En wachtlijsten in de jeugdzorg betekent simpel gezegd: er kunnen doden vallen. Voel nog wel de verantwoordelijkheid om daar aan bij te dragen.
12 likes
Bah die tweestrijd heb ik idd ook van die vriendin gehoord; je wilt helpen, maar het systeem is gekmakend. Heel knap dat jullie je daar allebei aan konden wagen, het is een retezwaar veld om in te werken. Ik was na 3 dagen huilend weggerend denk ik.
1 like
Dat hoop ik echt uit de grond van mân hartđ€
1 like
Ik werk zelf ook vaak met de jeugdbescherming samen en wordt dan als informant gevraagd om informatie aan te leveren voor het raadsrapport. Helaas is het heel erg wisselend wat de kwaliteit van het onderzoek is, wie er gevraagd wordt en hoe de informatie gewogen wordt. Hulpverleners die bijvoorbeeld gevraagd worden om hun advies t.o.v. de maatregel terwijl zij dan âgewoonâ persoonlijk begeleider zijn en bijvoorbeeld werken aan de administratie van ouders. Dat advies kan voor je het weet, worden overgenomen voor een raadsonderzoeker met weinig ervaring.
Diagnose die gesteld worden zie ik ook veel. Dat er vanuit een hulpverlening een vermoeden is van een LVB of psychische problematiek en dit als zodanig door hbo medewerkers zonder gedegen onderzoek als waarheid wordt opgenomen waardoor de raadsonderzoeker die ook als waarheid opneemt in het rapport. Een rechter gaat dit natuurlijk niet controleren. Een rechter gaat vrijwel altijd mee met het advies van de raad, wat logisch is want het is immers hun werk.
De documentaire vond ik wat eenzijdig, kinderen worden echt niet altijd zomaar uit huis geplaatst maar geeft vooral aan hoe belangrijk het is om als hulpverlening je best te doen om te werken aan een goede samenwerking. Luisteren naar ouders, aansluiten en zoeken naar mogelijkheden zijn daarbij heel belangrijk.
5 likes
Ja klopt, helemaal waar. Ik heb dus jaren bij de Kinderbescherming gewerkt, niet alleen civiele zaken maar ook (zware) strafzaken waardoor de kinderrechters die ik vaak tegenkwam in de rechtszaal best wel bekenden werden op een gegeven moment. Het is voor hen ook niet altijd makkelijk om gebaseerd op onze raadsonderzoeken en onze raadsadviezen een uitspraak te doen. Dat besef kwam echt pas toen ik ze erover sprak. Vaak als ik dan later nieuwsberichten las over zaken waar ik aan had gewerkt en al die reacties las met âze moeten harder straffen, ze doen niksâ etc, ja dat is frustrerend. Het is altijd makkelijk praten vanuit de buitenkant zonder enige context.
Ik moet zeggen: een raadsrapport is niet zomaar iets; deze wordt wel echt flink door meerdere professionals bekeken en gevolgd, juristen, de raadsonderzoeker, een gedragsdeskundige etc. Dus âzomaar uit huis gezet â klopt gewoon echt niet, daar moeten zoveel factoren aan bijdragen waar dus meerdere professionals het over eens moeten zijn. En in NL is een UHP het allerlaatste wat we willen. Wat ook de andere kant op werkt, namelijk situaties juist waarbij ik dacht: wow ik snap niet hoe dit kind daar nog mag blijven met alles wat die ouder gedaan heeft en doet of met wapengevaar. En dan zag je later indd herhaling en opnieuw een melding van onveiligheid. Dat is de andere schrijnende kant.
Bij de Raad zit je eigenlijk aan het einde van een situatie en bij Veilig Thuis vaak aan het begin waar de meldingen binnenkomen en je op de acute veiligheid zit. Ik heb jaren bij allebei gewerkt en heb heel veel goede hoop in de huidige ontwikkelingen en en nieuwe stroom aan professionals Mijn ervaring is dat âde rotte appelsâ vaak bij de mensen zitten die al 20+ jaar in het veld zitten met een andere tijdsgeest. Die het bijna op automatische piloot doen en niet âgeloven of meegaanâ in de nieuwe theorieĂ«n en huidige kennis die we voortaan hebben. En bijv cultuur sensitief werken?? Wauw hoevaak ik daar discussies over heb gevoerd, merk meteen weer frustratie als ik erover nadenk 
. Oprecht een van mijn grootste frustraties in de jeugdzorg tbh. Inderdaad als raadsonderzoeker of onderzoeker bij veilig thuis moet je het doen met het werk dat door jeugdwerkers gedaan is om daar je informatie ook vandaan te halen. Hoe belangrijk is het dus dat je samenwerkt met het voorliggend veld maar ook: hoe kwetsbaar is het systeem. Want hoe weet jij nou dat die jeugdwerker zijn werk gedegen doet. En hoe weet de rechter dat van jou.
Maargoed er wordt nooit positief gesproken over jeugdzorg, altijd negatief, dus je ziet daarvoor ook niet hoeveel kinderen en andere slachtoffers er wel geholpen worden. het gaat om het veiligstellen van de situatie van een kind.
En collegaâs aanspreken, juist als jongere professional moet je dat echt durven doen. En luistwr oprecht naar de mensen waar je mee werkt, vraag ze naar hun ervaring. Je collegaâs zijn geen goden die alles goed doen hoor. Dan maak je verschil.
15 likes
Ja dit is tegelijkertijd heel logisch en heel rot. Want er worden natuurlijk echt levens gered als het goed gaat, en dat is (hoop ik!) nog altijd de norm.
3 likes
Making a mocro: op zoek naar Killer Kamal
Gaat niet alleen over Killer maar ook over de positie van Marokkaanse jongeren in de Nederlandse maatschappij. Sowieso is VPRO Dorst wel een toffe plek voor jong talent!
2 likes
Ahh, deel twee van buurvrouw Roos 
2 likes
Ik kijk dit maar word er een beetje onrustig van, invriezen is superduur maar ik zou die zekerheid ook willen hebben ergensâŠ