Ik vind mijn werk echt heel leuk en ontleen er ook eigenwaarde aan. Ik merk dat binnen mijn vakgebied ambitieus zijn enigzins als negatief gezien word… Ik ben nu bezig met een opleiding naast mijn baan (postdoc dus 4 dagen werken en 1 dag opleiding) en vind het weer studeren, nieuwe kennis opdoen en mezelf ontwikkelen zo leuk! Geniet daar echt van.
Mijn vriend werkt op de Zuidas en verschillende vriendinnen van mij ook maar die zou ik eigenlijk allemaal niet omschrijven als super ambitieus. Ligt er misschien ook aan dat in ons vakgebied zo’n tekort is dat iedereen op de Zuidas kan werken als je maar bereid bent ervoor te gaan, dus niet alleen de mensen met 3 besturen en cum laude op hun CV.
Ik vind het persoonlijk een beetje een wassen neus. Het is niet wat ik er van verwacht had in ieder geval en ik vind het ook niet altijd ‘beter’ dan een kleiner kantoor. Je verdient er niet bijzonder veel in je eerste jaren, zeker niet voor de uren die je maakt. Ook mag je niet bijzonder veel zelfstandig werken.
Kortom: niks voor mij maar ik denk niet dat dat iets te maken heeft met ambitie.
Ik denk dat je in je studententijd vrij snel ‘verblind’ wordt door de glitter en de glamour van de Zuidas (zeker als je naar veel van die recruitment events gaat) maar zo is het natuurlijk nooit in het echt.
4 likes
Ja ik heb dit ook! Het zal ook wel wat per vakgebied verschillen, maar promoveren is ook wel een beetje wat je ervan maakt. Sommige mensen overdrijven ook heel erg met hun ~martelaarschap voor de wetenschap~, alsof je moet lijden voor het academische bestaan ofzo. Uiteindelijk waak jij nog altijd zelf over je werk-privé verdeling. Ja het is in principe competitief, maar meer uren maken betekent niet automatisch betere wetenschapper. Ik ben er ook achtergekomen dat sommige collega’s die zo dwepen met de lange werkweken soms ook gewoon een heel andere werkstijl hebben dan ik (of inefficient werken), terwijl we allemaal goede resultaten behalen. Verder is er geen relatie tussen hoeveel iemand praat over zijn/haar werk en hoe zwaar/lastig/stressvol dat werk is 
Academici kunnen ook soms professionele zeiksnorren zijn.
4 likes
In bijvoorbeeld de accountancy is echt een tekort, daar zitten ook veel grote kantoren van op de Zuidas.
2 likes
Ben het hier helemaal mee eens. Ik weet niet hoe dat ‘elitaire stigma’ over de Zuidas ooit is ontstaan, maar meer dan een groot bedrijvenpark is het niet.
Ik werk er zelf ook, en in mijn vakgebied is er dus ook een tekort. De grote kantoren proberen juist zo veel mogelijk mensen aan te trekken, zonder een vereiste van aantal bestursjaren, cum laude graad, etc.
Verder koppel ik het soort werk en functie niet echt aan succes en eigenwaarde. Ik vind het wel belangrijk dat mensen ambitie tonen, in welk vakgebeid dan ook, en dat ook uitstralen. Ik raak echt niet onder de indruk van een of andere hoge pief in pak met een starse houding, die zichzelf verheven voelt boven een ander.
2 likes
Wat vind ik dit een fijn topic om te lezen. Zo herkenbaar wat jullie allemaal schrijven. Ik heb een HBO opleiding afgerond in communicatie en media, maar ik wil hier eigenlijk niets mee doen. Heb een halfjaar productteksten moet schrijven voor een website en werd echt verdrietig van dat werk. Nu werk ik bij een klantenservice waarbij ik hele leuke collega’s heb en het bedrijf zelf is ook echt top. Ik wou graag een baan waarbij ik kon doorgroeien en wat jaren werkzaam kon zijn en ik denk dat ik dat hier wel gevonden heb.
Maar ook krijg ik nog weleens de vraag of ik het niet zonde vind dat ik niets met mijn studie doe. En eigenlijk niet. Ik heb er veel van geleerd, maar ik zou er niet mijn werk van willen maken. En wat ik dan wel wil? Geen idee. Maar ik zit nu op mijn plek, het verdient goed, ga met plezier naar mijn werk en ik heb genoeg tijd om te doen wat ik wil. Ik vind dat persoonlijk veel belangrijker dan geld of status. En dat lijkt niet iedereen te begrijpen.
6 likes
Beetje een oud topic maargoed.
—
Heb dus altijd gedacht dat ik de consultancy in zou gaan (ofwel grote vier of mbb) maar merk nu ik aan het afstuderen ben dat het me zo tegen staat wat je ervoor over moet hebben, prestatie druk etc, of dat ik evt een trainneeship voor management of bij een bedrijf zoals Shell zou doen. Vind gewoon normaal werk in mijn vakgebied op mijn niveau opeens een stuk leuker klinken en lijken van wat ik van dichtbij ziet, maar merk echt dat ik het niet durf te uiten omdat ik bang ben dat mensen me niet ambitieus genoeg vinden gezien iedereen maar opschept over zn behaalde successen en werkweken van 80 uur. Lijk mezelf echt minder waard te kiezen als ik voor “normaal” werk kies, maar dat is natuurlijk onzin. Dit topic helpt wel om dat in te zien door veel berichten!
5 likes
Vooral voor jezelf kiezen! Ik zag mezelf ook altijd bij een big 4 en heb dat zelfs ook bij twee van de vier geprobeerd, maar voelde me bij beide vooral ellendig. Nu werk ik niet eens 40 uur én in een publieke sector (hiervoor ook nog in klein MKB) en dat is zoveel leuker! De trein van 80 uur per week dendert gewoon door daaro, dat kun je alleen volhouden als het echt je passie is (en dus is bijna iedereen na een x aantal jaar weg).
4 likes
Ik stond voor precies dezelfde beslissing. Niet bij de big4 (want ander vakgebied), maar wel voor het ambitieuze carrièrepad of 32 uur iets dat ik echt leuk vond. Bij het bedrijf waar ik nu zit voelde ik vanaf dag 1 een klik, er is ruimte om fouten te maken, een prima salaris en mijn collega’s zijn net zo goed ambitieus, maar wel op een andere manier. Werken viel me vies tegen. Ik vind het vet leuk, maar wel moeilijker dan verwacht (balans werk-prive, omgaan met stress, grenzen durven aangeven, omgaan met je eigen imperfecties, om hulp vragen). Ben ongelofelijk blij dat ik dat bij een fijn bedrijf kan doen waar echt ruimte is voor wie ik ben en wat mijn passie is, anders had ik allang omgelegen.
Als ik nu om tafel zit met lui van organisaties waar ik had kunnen zitten ben ik ongelofelijk blij dat ik daar nu niet zit. Niet denigrerend bedoeld naar de mensen die daar wel zitten, want als je dat écht leuk vindt denk ik dat het mega leuk is. Maar je moet het wel echt leuk vinden en ik wilde het voor de naam en status.
Edit; en het duurde een tijdje, maar als ik mensen om me heen inmiddels over hun carrières hoor, spreken ze wel uit dat het plezier dat ik in mijn werk heb ze doet twijfelen.
4 likes
Zie veel oude studiegenoten doorstuderen (WO) of werken bij een of andere fancy kantoor en nog bezig zijn met allerlei fancy cursussen om hoger op te komen. Ik vond dat confronterend om voorbij te zien komen op LinkedIn. Ik werk op het kantoor waar ik begonnen ben met mijn derdejaarstage. Ik heb het hier naar mijn zin, heb een vastcontract, vindt het voor nu vooral prima om in rustig vaarwater te zitten. Misschien zou ik wat ambitieuzer willen zijn met meer doorgroeimogelijkheden maar nu met een twee kleine opkomst vind ik het een fijn idee dat ik ‘maar’ 3 dagen hoef te werken (en we prima rond kunnen komen) en als er iemand ziek is, ik mij niet schuldig hoef te voelen en mij kan afmelden. Op het fietsje naar het werk is ook heel fijn.
Daarnaast hoorde ik van vrienden (een stel) beide verplicht zijn om fulltime te werken om de hypotheek te kunnen betalen. Ze gaven zelf aan een groot probleem te hebben als de vrouw op dit moment zwanger zou raken. Dan bedenk ik maar dat ik in mijn handjes mag knijpen dat wij wel die mogelijkheid hebben gehad en zo prima financieel rond kunnen komen.
Dan denk ik bij mezelf: had ik nu willen doorstuderen/bij een groter kantoor willen zitten of is mij dit véél meer waard. Toch het laatste want ik ga hier met HEEL veel plezier naartoe en die vrijheid is mij heel veel waard.
3 likes
Ik kan de linkedin goalspost van anderen goed van me afzetten. Hoewel de meeste van mijn leeftijdsgenoten al aan het werk zijn en ik nog studeer. Maakt het me niet zoveel uit hoe ver ze zijn omdat ik HELEMAAl niet de behoefte heb om hetzelfde werk als zei te doen.
Wat ik uiteindelijke ben gaan studeren was niet echt de standaard na het vwo en ook een hbo opleiding. ( vond ik ook supermoeilijk om me overheen te zetten in 1e instantie dat ik hbo ging doen en geen wo ik merk dat op jongere leeftijd dat soort status echt een ding is en dat je op een gegeven moment zelf er achter komt wat echt belangrijk is.)
Verder merk ik wel dat in mijn vakgebied het normaal is om over te werken. Had tijdens mijn stage ook dagen van 9-6 en de meeste van mijn team bleven tot half 7 - 7 uur (onbetaald) zitten en heb ook dagen gehad van 8 tot 10. Als het aan mij ligt werk ik straks parttime en doe ik niet aan overwerk en een goede sfeer op werk is ook niet onbelangrijk.
Ik ben nog steeds ambiteus maar heb door omstandidheden dit wel moeten aanpassen. Heb ook geleerd dat een persoonlijk leven & gezondheid ook telt ! Toch is dit heel moeilijk voor mij omdat werk / studie altijd op nummer 1 stond en het nog steeds erg belangrijk voor mij is.
Het klinkt ieder geval alsof je je werk en vakgebied wel heel leuk vindt! Kun je vertellen wat voor soort werk je doet? Is het mogelijk bij je werkgever om parttime te werken? Of ga je op zoek naar een andere werkgever?
Ik vond het altijd wel lastig. Had tot een jaar geleden de verwachting van mezelf, ook door anderen, dat ik verder moet leren en hogerop moet komen. Ben HBO verpleegkundige en zoveel mensen die aan me vragen wanneer ik verder ga leren voor bv. verpleegkundig specialist. Dacht ook echt een tijd dat dat hoorde, totdat ik mij bedacht dat ik mijn functie nu gewoon heel leuk vind en helemaal geen ambitie heb om weer te gaan studeren. Maar de tendens is nog wel heel erg dat zoveel mensen/collega’s/managers er van uit gaan dat het de norm is om maar telkens door en door te gaan. En daar heb ik helemaal geen behoefte aan, het idee alleen al om weer te moeten gaan leren, verslagen maken, onderzoek doen en alle stress en drukte die daarbij komt kijken vliegt me al haast naar de keel.
Merk nog steeds wel dat ik het lastig vind om aan te geven dat ik die ambitie niet (meer) heb.
1 like
Hm ik worstel hier ook wel een beetje mee. Had super goede studieresultaten, maar heb daar verder weinig mee gedaan en ook niet per se overal goed over nagedacht. Ik dacht ook eigenlijk sowieso geen ambitie te hebben, maar misschien zit dat wel een beetje verborgen achter m’n faalangst haha. Ik had een promotieplek, wat totaaaaal geen succes was (om allerlei redenen, lang verhaal) en nu doe ik al 1.5 jaar iets anders meer aan de beleidskant, maar dit vind ik eigenlijk niks. Ik twijfel heel erg of ik terug wil het onderzoek in. Of ja, ik wil het wel, het is waar mijn interesse ligt, maar ik mis die extreme ambitie om echt ver te gaan komen in de onderzoekswereld. Ik kan slecht omgaan met te veel vrijheden en zie het ook niet zitten om ook al mn avonden en weekenden regelmatig op te offeren (hoewel ik ook genoeg verhalen heb gehoord waarbij dat niet nodig is). De vraag is daarbij ook nog of ik er überhaupt nog ergens tussen ga komen bij iets dat ik wel interessant vind. Het moet geen herhaling worden van de vorige mislukking haha.