Zo werkt de journalistiek niet helaas.
De journalistiek idd niet, maar zo’n groep als het OMT zou toch wel zo kunnen werken?
Zo raar is dat toch niet?
ja want even een verklaring met iets van een nadere informatie of in ieder geval de bevestiging dat er daadwerkelijk een persconferentie komt zou in dit soort crisissituaties echt overbodig zijn. Les nummer 1 van crisismanagement is verschaf informatie en communiceer, ook over de dingen die je nog niet weet.
Ze hebben op zich gecommuniceerd wat er nu bekend is toch, namelijk dat er vandaag een spoedberaad is over het OMT-advies en dan tussen vandaag en begin komende week persconferentie. Verder valt er toch niet zoveel over te zeggen nog want ze hebben de inhoud nog niet besproken.
Ik voel me echt meer en meer een alien tijdens deze pandemie. Dat de gemiddelde mens nu denkt shit nog snel shoppen, kapper, etc en niet van shit deze cijfers nu neem ik geen risico meer hoor. Ik snap er niks van. Hoe kan het nu dat mensen zo niks geven om ziek worden. Waarschijnlijk omdat de meesten zich gewoon niet kunnen voorstellen hoe erg het kan worden.
Dat mensen zeggen: “Oh nee, een lockdown. Hoe moet het nu met mijn haar?!” Ik snap dat dus ook echt niet.
Dat laatste is het gewoon, iedereen denkt als eerste: zal mij niet overkomen. Niet tastbaar, niet concreet genoeg, zelfs niet als er nabij mensen heel ziek zijn geweest of zelfs overleden zijn.
Wat zou het toch fijn zijn als zodra je besmettelijk wordt er een groene waas om je hoofd verschijnt, zodat je zelf denkt: meh nee, blijf wel thuis. En anderen denken: oh-ooooh oppassen!
Zo’n Sims-achtig iets.
Het is gewoon hoe mensen werken. Manier van overleven/volhouden als het al zo’n lange tijd duurt.
Daarnaast zijn er ook veeeeel mensen die het al gehad hebben én ingeënt zijn. Ik merk dat ik mij zelf ook sinds mijn herstel echt een paar maanden een beetje onschendbaar heb gevoeld. Want met net hersteld en 2 vaccinaties; wat kan mij als individu qua ziek worden nog gebeuren? En denk velen met mij.
Voor m’n besmetting was mijn angst veel hoger dan sinds m’n herstel. Pas nu met de nieuwe variant voel ik weer angst.
Ik zit deze ochtend ook weer met algehele verbazing het forum te lezen.
Maar ik zie om me heen dat zelfs de meest voorzichtige mensen nu ook vinden dat het mooi is geweest met die maatregelen en dat het vooral nog wel leuk moet blijven.
Ik wens al vanaf het begin van deze pandemie dat het symptoom van corona ongecontroleerde diarree was ofzo. Dat zou zoveel schelen.
Ja of meerkleurig gevlekte huiduitslag ofzo. Waar is de builenpest als je hem nodig hebt.
Maar niet al die mensen die nu aan het shoppen zijn hebben het al gehad. Mensen denken gewoon te snel dat het hen niet overkomt en zowel dat zij wel zelf in de hand hebben hoe ziek ze worden en hoe snel ze herstellen. Zijn vast de mensen die een verkoudheid een griep noemen die nu aan het shoppen zijn en dan heel stoer erbij zeggen dat zij met griep gaan werken. Ze denken vast ook dat ze met corona door het huis zullen rondvliegen.
We kunnen onze hoop op de pi-variant vestigen
Ik verwacht meer van de ro ro-oie vlekken everywhere.
Pi-emel erectiestoornis zou ook extreem effectief zijn
Ja moest iedereen die nu op de IC gestorven is op straat gestorven zijn dan was er massa hysterie en leefde iedereen in een bunker terwijl we exact evenveel doden zouden hebben. Corona is gewoon te abstract voor mensen.
Minder zichtbaar als je op straat loopt wel
Ach ja als je moeder en je buurvrouw alleen een snotneus hebben gehad dan is het heel comfortabel om te denken ‘dan zal het bij mij ook wel zo gaan’.
Niet erg verstandig, wel erg logisch.
Ik denk nog steeds dat bijna alle besmettingen op werk of thuis plaats vinden, logischerwijs en door wat ik zie en hoor. Ik denk echt vaak: je had vanaf het begin niks met die winkels en horeca enzo moeten doen, maar veel meer focus op thuis werken/veilig werken op locatie en op uitleg hoe het thuis verloopt. Je houdt nu toch dat mensen achter de voordeur schijt hebben, mede omdat men doet door de regels of het gevaar buiten ligt.
Hoor zo vaak mensen (ouderen en kwetsbaren ook): ik kom nergens, ik zie alleen: opsomming van bij elkaar al snel 15 mensen per week die in hun huis komen - vaak kinderen, kleinkinderen, buren, mensen uit de straat, vrienden (in een klein groepje).
Ik wil dan echt roepen: het gaat niet om waar je komt, maar om het aantal nauwe contacten wat je hebt op een dag of in een week!!! Dat bepaalt de kans op besmetting!!!