Natuurlijk zeg ik (wel wat geïrriteerd dit keer) sorry om me vervolgens heel erg te ergeren aan mezelf dat ik überhaupt mijn excuses maak en er nu niks van gezegd heb. 
De eerstvolgende keer dat hij hier weer staat, ga ik dat zeker doen. Krijg haast al de neiging om expres geluiden te maken, zodat dat moment eerder komt haha. Bah.
Oh dit is heel herkenbaar. Achteraf kan je dan zo balen, omdat je liever wat anders gezegd zou hebben. Haha en expres geluiden maken zou ik dan ook willen denk ik. Hou vol! En sta 'm goed te woord volgende keer, heb je alle recht toe.
Ik heb vrijwel nooit muziek aan! Als ik het heb, dan echt voor op de achtergrond. De buurvrouw naast ons zegt dat ze ons nooit hoort.
Als je hem bewust op de kast wil krijgen, dan heb je in ieder geval wel beter kunnen bedenken wat je wilt zeggen en dan is het hopelijk daarmee klaar ook. Niet eens zo’n slecht idee!
Ik heb echt even advies nodig…
Mijn vriend en ik wonen sinds anderhalf jaar in een tussenwoning. We zijn heel blij met ons huisje, maar helaas verpesten onze buren ons woongenot. Ze draaien meerdere keren per week extreem harde muziek. En met hard, bedoel ik zo hard dat ik niet kan slapen, ik de gehele songtekst kan verstaan en ik me niet kan concentreren op bijv. een serie die aanstaat. Het is altijd boem boem muziek (ik weet niet hoe het genre heet, maar zeg maar stampmuziek), of Hollandse muziek. De tijdstippen variëren. Het gebeurt het vaakst 's avonds/ 's nachts in het weekend, maar het is ook vaak op doordeweekse dagen tussen 16:00 en 19:00 of 22:00 tot 00:00. Ik sta doordeweeks 's ochtends vroeg op, dus wil altijd tussen 22:30 en 23:00 naar bed, maar dan lig ik dus wakker van die herrie van de buren. Het komt ook regelmatig voor dat we visite hebben wanneer ze zulke harde muziek gaan draaien, dan schaam ik me altijd.
Als ik mezelf advies zou geven, zou ik zeggen dat ik ze er rustig op aan moet spreken. Maar mijn vriend en ik zijn bang dat ze het niet pikken of het ze niks kan schelen en dat ze gaan treiteren (het zijn tokkies). Daarnaast kan ik het me niet voorstellen dat je niet begrijpt dat andere mensen hier last van hebben. Dus doen ze het een soort van bewust. En als je zo asociaal bent, geloof ik niet dat ze wel rekening met ons gaan houden als we er iets van zeggen. Meteen de politie bellen vind ik te heftig, daar maken we al helemaal geen vrienden mee.
Na anderhalf jaar mezelf proberen in te houden zit mijn emmer behoorlijk vol. Ik huil er regelmatig om omdat ik me heel machteloos voel, maar het verpest wel mijn woonplezier. Ik snap dat je altijd wel wat geluiden van elkaar hoort als je in een tussenwoning woont, maar dit is gewoon bizar. Ik wil genieten van het thuis zijn na een lange werkdag, en ik wil kunnen slapen wanneer ik dat wil. Ik kan gewoon niet begrijpen dat mensen zo asociaal zijn en geen rekening met anderen houden.
Wat zouden jullie doen?
Maar je hebt ze dus nog niet gesproken, maar al wel bedacht hoe ze volgens je bedachte script gaan reageren? Al anderhalf jaar lang?
Bel aan. Praat.
Ik zou toch maar in gesprek gaan met je buren. Misschien dat je ze bij je thuis kan uitnodigen voor koffie. Dan komt het ook minder ‘aanvallend’ over naar je buren toe als ze daadwerkelijk die tokkies zijn die gaan treiteren zoals je vriend zegt. Denk dat praten toch echt stap 1 is… Misschien ook opnames maken hoe het in jullie huis hoort zodat je die kan laten horen?
@Zemraluani @Canvastas @Wonderland Bedankt voor jullie reacties!
Jullie hebben gelijk, wij vullen heel veel dingen in die we natuurlijk niet zeker kunnen weten. Voor ons is het een hele grote stap om ze erop aan te spreken, want als je het hebt gezegd is het niet meer terug te draaien.
Ik ga morgen met mijn vriend bespreken hoe we dit gaan aanpakken. Nu ik mijn verhaal zo teruglees, vind ik dat er geen andere optie is dan ze aan te spreken. Nu nog de moed bij elkaar rapen.
Zijn er ook nog buren aan de andere kant van de “tokkies”? Je zou ook nog eens aan die buren kunnen vragen of zij weleens last hebben van de muziek en of ze daar weleens iets over hebben gezegd. Misschien wonen zij er al langer en hebben ze meer ervaring met deze mensen. Heb ik ook weleens gedaan, had ik een beetje het gevoel dat ik “sterker” stond omdat ik het ook spannend vond om buren aan te spreken.
Ik denk dat je heel voorzichtig moet zijn om er andere mensen op enige wijze bij te betrekken voordat je de buren aanspreekt.
Ik ben geen tokkie, maar ik zou een stuk minder sympathiek reageren als ik erachter kwam dat mijn buren die een probleem hebben met mij eerst met andere buren zijn gaan praten.
Aan de andere kant zijn er inderdaad ook buren, maar er zit een paadje tussen die twee huizen. Plus, de vrouwelijke bewoners zijn hele goede vriendinnen. En ik ben inderdaad bang voor wat @Zemraluani zegt…
Ik snap je trouwens wel hoor! Hoop niet dat het hard overkwam, maar ik heb zelf soms ook de neiging dingen heel groot te maken terwijl de kans groot is dat als je ff aanbelt en het rustig uitlegt, ze er heus wel begrip voor hebben. Maar snap dat als je er al een tijdje mee loopt dat je dat in je hoofd nog groter wordt.
Succes! Het valt heus mee.
Daar heb je gelijk in. In mijn geval wist ik al wel dat die andere buren niet bepaald vrienden waren (zacht uitgedrukt😅) met de buren die overlast veroorzaakten, dus dat was misschien ook een iets ander verhaal dan bij @Jeccat
We zien ze bijna nooit, maar als we ze zien zeggen we gewoon ‘hoi’ tegen elkaar. Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik vooral vooroordelen over ze heb, want ik ken ze amper.
@Zemraluani Ik vond je niet te hard overkomen! Ik zou precies hetzelfde tegen iemand anders zeggen. Maar zoals je zegt, ik heb het in mijn hoofd heel groot gemaakt en daardoor is de stap om er iets van te zeggen nu ook heel groot.
Thanks iedereen voor de snelle reacties! 
Ik ben net een kwartier thuis van mijn werk. Ik ging even aan tafel zitten om het laatste te rapporteren (werk in de thuiszorg). Ik schuif mijn stoel naar achteren (wieltjes) en gelijk heel hard gebonk onder ons? Doe even normaal man. 
Kan je op een moment dat ze niet mopperen even bij ze aanbellen om het te bespreken? Jij hebt net zo goed last van hen door dat gezeik, dan kan je ook aangeven dat je al stappen onderneemt om stil te zijn (weinig muziek, schoenen uit e.d). De kunnen het zoals ik het hoor veel slechter treffen.
Ja, als ik hem zie ga ik hem er morgen ook op aanspreken. Prima als je overlast doorgeeft, maar doe dat dan lekker niet op zo’n agressieve manier en ga ook niet om elk klein ding moeilijk doen.
Ik kom zelf uit een redelijke “tokkie” achtergrond met luidruchtige, Hollandse muziek types. Nu maak ik van jouw buren wellicht iets te veel stereotypes, maar wie weet heb je wat aan mijn ervaring.
Het aller belangrijkste is dat je het contact positief aanvliegt, niet uitstraalt dat je jezelf beter/hoger voelt en niet meteen in de aanval schiet. Wat het lastig maakt is dat het contact met je buren alleen “hoi” is, want dat geeft je niet veel credits.
Misschien is het een idee om je buren te vragen voor een borrel in de tuin en eerst te investeren in een iets betere relatie. Mijn ervaring is dat het delen van klachten daarna 100 keer makkelijker is.
En mijn eigen ervaring leert ook dat als je je buren beter leert kennen/meer mag je hun geluid ook beter handelt. Mijn buurman draait in zijn achtertuin ook André Hazes op een zonnige dag (niet mijn smaak), maar ik kan dat goed loslaten omdat ik weet dat die klaar staat voor ons als we hem nodig zouden hebben. In het verleden daarentegen een kut buurvrouw gehad en van haar kreeg ik al pukkels als ze een scheet liet, terwijl ze qua muziekoverlast vergelijkbaar waren.
@Wonderland Sorry voor mijn late reactie! Maar nee, ik heb nog niet met mijn buren gepraat. 
Om de een of andere reden durf ik het niet zo goed en is het best een hoge drempel waar ik mezelf overheen moet zetten. Het feit dat mijn vriend liever niet heeft dat ik ze erop aanspreek, helpt ook niet mee.
@Adje Bedankt voor je reactie! Het weinige contact met de buurvrouw maakt het inderdaad niet makkelijker. Ik heb haar wel een paar keer kort gesproken en die keren was ze heel aardig. Je advies om een relatie op te bouwen klinkt heel logisch (en ja, nu komt er weer een ‘maar’), maar ik zie het niet zitten om haar uit te nodigen. Ik zie altijd veel beren op de weg en het lijkt me beter om buren op een afstand te houden. Dus elkaar wel vriendelijk begroeten en pakketjes enz aannemen, maar meer niet. Daarnaast is ze zo’n 30 jaar ouder dan ons en heel anders dan wij, dus het lijkt me gek om met haar wat te drinken ofzo? Ik denk waarschijnlijk ook veel te moeilijk na, maar ik vind het allemaal best spannend. We zijn er deze week wat meer op gaan letten, en we denken dat het haar oudste zoon is de muziek draait. Het is namelijk 9/10 keer als haar auto er niet staat. Ik vind het in ieder geval een fijner idee dat een opstandige puber harde muziek draait dan een volwassene die beter zou moeten weten.
Iedereen bedankt voor de goede adviezen! Ik voel me zo’n muts omdat ik er niet gewoon iets van durf te zeggen. Hopelijk ga ik het ooit durven. 
Toen ik nog thuis woonde gebeurde precies hetzelfde bij onze buren. De opstandige puberzoon zette de muziek keihard aan als papa en mama weg waren.
Onze relatie was ook niet heel close met ze en ze waren ook een beetje tokkie (hij zat zelfs bij een motorbende haha), maar als ze één ding niet konden hebben, was het dat hun eigen kinderen onbeschoft deden tegen anderen.
Mijn moeder heeft toen dus één keer een opmerking gemaakt toen ze de buren toevallig buiten tegen kwam. “De muziek staat soms wel hard als jullie er niet zijn, dreunt zo door in de woonkamer.” Daarna was het meteen klaar.