Vind leef en laat leven zo’n bullshit. Lekker laten leven zodat onze kleinkinderen straks de rekening krijgen van ons exorbitante shopgedrag, omdat wij vonden dat we er niks van hoefden te zeggen.
Maar ik denk niet dat Mascha haar leven gaat veranderen door het commentaar wat hier elke keer voorbij komt. Als ze zich daar iets van aantrok had ze wel al iets veranderd.
Ze heeft de gevolgen met haar eigen ogen kunnen zien en dat heeft haar al niet veranderd.
Jeetje, allemaal weer lekker hard op @lipkip… Ik vind de discussie ook een beetje herhaling van zetten. Ik kijk zelf ook liever niet naar Primark shoplogs, maar het wordt hier zooooovaak besproken. Vind ook dat vloggers soms wel heel hard gepakt worden op iets wat ze jaren geleden hebben gezegd.
Maar wat we hier over haar shopgedrag zeggen is toch geen directe feedback? Dan kunnen we net zo goed stoppen, want het aantal influencers wat iets doet met wat hier gezegd wordt is nihil. Ik vind de discussie (invloed/milieu) zelf best interessant. Hoe moeilijk is het om door te scrollen bij een onderwerp waarvan je denkt: mwa dit ligt me minder of is al wel eens gezegd? (Edit: dit staat er feller dan ik het eigenlijk bedoel.)
Het is wel knap van haar dat ze zoveel spullen bij primark heeft kunnen vinden. Persoonlijk vind ik het allemaal net niet, slechte stof, slechte fit of gewoon bagger genaait. Het is zelden dat ik daar iets leuks zie.
Ben het hier helemaal mee eens, maar denk dat het ook een balans zoeken is. Ik zei vroeger op alles ja, uit schuldgevoel, uit interesse en stond dan uiteindelijk zelf op de laatste plaats. Dan is het best goed als iemand tegen je zegt dat je eens een maandje alleen aan jezelf moet denken. Probleem (aan bijna al dit soort adviezen) is dat zo’n lekker open deuren filmpje vervolgens niet ingaat op het daadwerkelijke probleem: de balans tussen ja en nee zeggen en hoe intens complex het is.
Dit soort uitspraken zijn ook precies de dingen die ik te horen kreeg toen ik met een burnout dagelijks therapie liep. Goeie tips als je er mentaal door zit, maar geen manier om je hele leven te leiden. Zo hou je bijvoorbeeld ook geen vrienden over.
Zoals mijn moeder zou zeggen: ‘Soms moet je nu eenmaal iets doen dat niet zo leuk is.’
Niet uit masochisme of zo maar om dat een ander/de maatschappij daar wat aan heeft.
Ik vind het eigenlijk een beetje een slappe mentaliteit om enkel dingen te doen waar je je goed bij voelt maar ik denk dat het er ook om gaat wie je dit advies geeft. Stel je kent iemand die continu over zijn/haar eigen grenzen heen gaat dan is jezelf op 1 zetten denk ik wel goed advies.
Ohh dit is precies het verschil tussen mijn ouders. M’n moeder doet niks waar ze zelf niet ook wat aan heeft. En m’n vaders motto was altijd inderdaad soms moet je dingen doen die je niet zo leuk vindt maar die leuk zijn voor een ander.
Heeft niks met deze discussie te maken, persoonlijke frustratie. Ik ben dus meer zoals m’n vader en vind mijn moeder soms zo onmogelijk hierdoor.
Je kinderen staan altijd op 1
Als je kinderen hebt snap je precies wat ik bedoel.
En ter aanvulling. Soms moet je wel eens iets doen waar je geen zin in hebt maar bedenk dan eens dat het ook fijn is om wat voor een ander te doen ook al ben je moe en zit je er doorheen.
Het hoort bij het leven.
Nou dat valt dus wel wel mee bij sommigen…
En hoe bedoel jij dat?
Ik zeg net dat mijn moeder alleen dingen doet waar ze zelf ook wat aan heeft. Kinderen komen bij haar niet op 1, ze komt zelf op 1.
Oh op die manier, maar is dat niet omdat jij jezelf wel kan redden volgens haar dan?
Het zal vast ergens door komen. Maar het is niet altijd even aardig of makkelijk.
Dat is wel naar maar misschien kan je het eens met haar over hebben?
Hahah ja thanks maar zo’n gesprek is dus precies iets waar ze niet goed in is. Ze kan en wil zich niet verplaatsen in een ander.
Balans is inderdaad hierin het sleutelwoord.
Altijd aan jezelf denken is niet goed maar jezelf wegcijferen en altijd maar geven en niet nemen is ook niet goed.
En bij sommige mensen is het sowieso nooit goed, je kan nooit iedereen tevreden houden.
Volgens mij heeft Cynthia elk zelfhulpboek gelezen dat er bestaat.
Fijn dat ze er dingen uithaalt die voor haarzelf relevant zijn maar we zijn allemaal verschillende mensen.
Ik vind het heerlijk om te socializen en krijg daar juist energie en inspiratie van. Terwijl zij bijvoorbeeld er overprikkeld van raakt en spanningen ervaart en dus “me-time” nodig heeft en onder een dekentje gaat liggen om weer op te laden.
De een heeft een goede balans qua sociale inspanning/ontspanning en een ander blijft zichzelf inpraten dat het ok is om voor je zelf te kiezen, dat je mag klagen.
Het is niet erg dat dat je door een burn-out dit doet omdat het je helpt. Maar waak er voor dat je er niet in doorslaat. Anderen gaan je er niet leuker door vinden. Of zelfs “aso”.