Ik vraag me oprecht af in wat voor kringen mensen zitten die zeggen dat vrouwen elkaar niet altijd zo moeten neerhalen? Tuurlijk, vrouwen kunnen bitches zijn onderling, maar mannen zijn toch ook bitches naar vrouwen en naar elkaar en vrouwen naar mannen en alle variaties (inclusief lief zijn natuurlijk) hierop?
Misschien heb ik gewoon geluk met mijn omgeving maar ik ervaar vrouwen echt niet als een soort bitchvolk die mij als mede-vrouw proberen neer te halen en ik vind het echt heel erg kortzichtig en vreemd dat dit regelmatig zo wordt gebracht. Het hele idee is toch juist dat iedereen elkaar in hun waarde moet laten (wat overigens nooit betekent dat je geen kritiek op elkaar mag hebben) en dat er een soort basale gelijkheid tussen mensen van welk geslacht (of afkomst, religie, leeftijd, …) is? Lekker dat de ‘verantwoordelijkheid’ om elkaar te empoweren dan bij vrouwen onderling wordt gelegd…
Misschien begrijp ik het helemaal verkeerd of hang ik veel te veel waarde/gevoel aan zo’n uitspraak, maar ik hoor/lees het vaker (ook dat hele krabbenmand verhaal bijvoorbeeld), herken het zelf echt helemaal niet en vind het eigenlijk juist iets super anti-feministisch om zo’n gedachtenpatroon te hebben. Zie ik dit dan helemaal verkeerd, heb ik geluk met de vrouwen om me heen, ben ik blind voor onderlinge vrouwen-nijd of hoe zit het?