De laatste dagen lees ik geregeld van leden dat ze last hebben van paniekaanvallen en hyperventilatie. Ik heb dit ook een hele tijd gehad en zocht altijd een plek om mijn hart te luchten en om tips te krijgen van ervaringsdeskundigen. Bij deze!
6 likes
Ik had een angst- en paniekatoornis door een verwaarloosde ptss. Maar ik ben er helemaal vanaf, na de juiste hulp 
Ik had dat destijds wel vaker willen horen, dat je er vanaf kan komen met de juiste hulp!
Als iemand vragen heeft over cgt en emdr en ervaringen, dan hoor ik het wel 
6 likes
Ik heb last van angstaanvallen. Durf niet heel veel. Vooral heel bang om te moeten overgeven.
2 likes
Wat vervelend zeg! Welke therapie volg je en heb je het gevoel dat het helpt?
Ja ik! Ik ga binnenkort starten met EMDR. Wat vond jij daarvan en hoe ging dat in zo’n sessie? En was je daarna erg moe?
Sorry voor al deze losse antwoorden, zal het de volgende keer in een multi citaat bericht zetten.
Super lastig! Heb je er hulp voor?
Bij mij is het de angst voor flauwvallen/omvallen (denk eigenlijk controleverlies) waardoor ik steeds verder beperkt werd in wat ik durfde.
Ik heb er inderdaad hulp voor. Ook emdr.
Het gaat redelijk nu als ik maar geen nieuwe dingen hoef te doen.
Wat jij zegt de controle los moeten laten vind ik ook niet fijn.
Fijn topic dit! Ik was één van de mensen die er afgelopen week over had gepost. Ik had er 5 jaar geleden veel last van, daarna heel lang niet en nu sinds 1-2 weken opeens wel weer.
Het gaat al wel wat beter, maar ik zit nu met een dilemma… Ik ga zaterdag op vakantie met 20 anderen en ik weet niet of ik mee moet gaan. Ik had er hiervoor echt zin in, maar het zijn zoveel mensen en ik kan zo slecht inschatten of dat goed gaat icm die paniek/hyperventilatie.
Hmm lastig!
Aan de ene kant denk ik: gewoon gaan want vermijden maakt het meestal juist erger. Maar aan de andere kant denk ik juist, als je meegaat en je hebt alleen maar paniekaanvallen etc dan heb je er ook niks aan en heb je spijt dat je bent meegegaan.
Ik denk dat ik toch zou meegaan. Ik heb ook vaak dit soort dingen gehad en het liefst ging ik dan gewoon niet maar ik wist dat als ik het zou annuleren dat de angst alleen maar groter zou worden (ook al voel je in het begin vooral opluchting). Ik moet zeggen dat het echt 90% van de tijd hartstikke meeviel. Ik heb nog nooit spijt gehad dat ik wél ergens heen ben gegaan.
Ga je ver weg? En zitten er in die groep één of meerdere mensen waar je misschien dit bij kwijt kan? Vaak helpt dat ook al een beetje, dat je het gewoon tegen die persoon kan zeggen als het even niet gaat. 
1 like
Is er hier iemand met een gegeneraliseerde angst stoornis? ik wordt soms helemaal leip van de lichamelijke klachten 
ik hoor graag of mensen nog tips hebben
Lief dat je reageert! Ik denk dat ik wel ga ja. Er zijn al wat mensen op de hoogte en ik vertel het misschien nog wel aan de hele groep. Er gaan iig goede vriendinnen mee waarvan ik weet dat ik op ze kan rekenen. We gaan naar Hongarije trouwens, dus niet super ver weg. Ik hou het in m’n hoofd gewoon op ja, maar ik ga woensdag definitief beslissen.
@Hectometer jij ook bedankt voor je lieve reactie!
2 likes
Ik heb ook emetofobie, al gaat het de laatste tijd een stuk beter na therapie.
Als ik thuis ben heb ik al geen angst meer om over te moeten geven, vroeger als ik misselijk was raakte ik helemaal in paniek en nu denk ik ach ja als ik het voel opkomen loop ik gewoon naar de badkamer en m’n lichaam doet de rest wel. Alleen in het openbaar heb ik er nog wel last van, gewoon omdat ik dan heel erg bezig ben met wat anderen van me zouden denken. Echt stom.
M’n psycholoog zei dat ik na al die jaren foutieve gedachten als feiten ben gaan zien.
Overgeven is het ergste wat kan gebeuren. Overgeven is gevaarlijk. Als ik zou moeten overgeven durf ik nooit meer buiten te komen en is m’n leven verpest. Etc etc. Toen heb ik aan mensen om me heen gevraagd hoe zij overgeven ervaren. Vrijwel alle mensen reageerden heel onverschillig en hadden niet eens een mening over overgeven. Ja ze vonden het onprettig maar dat was het. Waren er verder nooit mee bezig. Dat was de eerste keer dat ik dacht; hmm als overgeven écht zo erg en eng en gevaarlijk zou zijn, dan zou iedereen het toch zo als mij ervaren? Betekent dit dat overgeven helemaal niet zo erg is?
Vervolgens heb ik in een klein notitieboekje de feiten mbt mijn angst en overgeven geschreven. Een paar voorbeelden zijn:
- Ik moet niet bang zijn voor angst want het is MAAR een gevoel/emotie.
- Paniek heeft een controlefunctie. Mijn controle wordt goed bewaard, ik moet dus niet bang zijn om controle te verliezen.
- Als ik mijn lichaam met rust laat, dan laat mijn lichaam mij met rust.
- Het braakcentrum in mijn hersenen regelt alles mbt overgeven, ik hoef hier dus zelf niet mee bezig te zijn.
- De angst zit in mijn hoofd en NIET in het overgeven.
- Misselijkheid staat niet gelijk aan overgeven.
- Overgeven is enkel vervelend, meer niet!
Dit heb ik dan drie keer per dag op vaste momenten doorgelezen. Ik nam het ook altijd mee en als ik het moeilijk had las ik dit net zolang tot ik me beter voelde. Tegelijk moest ik mezelf proberen te betrappen als ik een ‘foute’ gedachte had. Als ik ergens liep en ik voelde iets in m’n buik of als ik me een beetje misselijk voelde dacht ik meteen; oh nee ik voel me niet goed, wat als ik hier moet overgeven?! En er zijn zoveel mensen, wat zullen ze wel niet denken en hoe kom ik veilig thuis? Meteen paniek. Zodra ik zo’n gedachte had sprak ik mezelf toe en zei ik iets van: stop met doemdenken. Ja ik voel me niet zo heel lekker, betekent dit dat ik meteen moet overgeven? Nee. En zelfs al moet ik wél overgeven, is dat nou zo erg? Die mensen zullen je niet uitlachen en waarschijnlijk alleen maar helpen, en waarschijnlijk voel je je daarna alleen maar beter.
Na een paar weken merkte ik duidelijk verschil. Ging toen m’n notitieboekje maar één keer per dag lezen en uiteindelijk eens per week. Die foutieve gedachten zaten er zo diep in en nog steeds zijn ze niet 100% weg. Vooral als ik een stressvolle periode heb lijkt het wel of al m’n foute gedachten terugkomen maar dan lees ik het gewoon weer een tijdje vaker. Ik heb al 10 jaar emetofobie dus verwacht echt niet dat het binnen twee maanden weg is. Ik zal er altijd gevoelig voor blijven maar ik wil niet leven volgens die foutieve gedachten want ze zijn gewoon niet waar.
Wow oké sorry mensen voor het lange verhaal. Ik hoop echt dat iemand hier misschien iets aan heeft. Dit heeft mij goed geholpen dus wie weet helpt het iemand anders ook een beetje!
Je bent in ieder geval nooit alleen
12 likes
Welke klachten heb je zoal? Als je dat wilt zeggen natuurlijk!
Ik vind het lastig te omschrijven haha, maar het voelt alsof je bloed echt door je lichaam aan het racen is, hartkloppingen, echt gewoon puur mega zenuwachtig gevoel. Ik gebruik nu hasj ervoor en dat helpt maar is natuurlijk niet heel gezond en het kost gewoon veel slaap ook :@
Yes. Heb ik helaas ook. Echter geen tips. Heb er zelf af en toe last van. Merk alleen dat ik wel echt dingen moet blijven doen die ik eng vind. Als ik het ontwijk kan ik straks niks meer behalve zielig in een hoekje zitten huilen. En daar heb ik geen zin in.
Het ding is dus dat ik niks eng vind haha! tenminste de bron van de angst is mij onbekend. fucking irritant want het slaat gewoon zo nergens op! 
Heb jij er ook last van als je moet gaan slapen?
Dankjewel voor deze (lange ) reactie!
Je hebt zulke begrijpelijke punten opgeschreven. Ik heb daar ook allemaal last van.
Het gene wat ik het moeilijkst vind is dat mensen van mij moeten denken. Ik heb vroeger iets gehad waardoor ik altijd opviel. Dat is wat ik nu niet wil. En toch denk ik nog altijd dat ik opvalt. Ook als ik me niet goed voel.
Ik heb op werk een keer per week een kring gesprek zeg maar. Dat is 1 uur met de afdeling rond de manager zitten die van Alles verteld over het bedrijf. Dat is mijn meest stress volle uur. Want ik denk dat ik opval. En ik voel me dan nooit fijn.
Nee slapen vind ik fantastisch.
Ik heb het zo erg gehad dat ik niet in een supermarkt durfde te lopen. En zoals ik hierboven schrijf. Angst om op te vallen.
Wat vervelend zeg 
heb je wel eens medicatie gebruikt?
Nop. Dat wil ik zelf niet. Maar van mijn psycholoog hoeft het ook niet.
1 like