Ik ben aan het overwegen om de komende maanden alles op alles te zetten om mijn studieschuld van 18000 versneld af te lossen. Ik heb zojuist mijn spaarrekening leeggehaald (8000) met het idee het over te maken naar de DUO, maar nu twijfel ik…
De rente is 0,0%, maar de spaarrente is ook praktisch niets. En bovendien wil ik in de toekomst wel eens een keer een huis kunnen kopen. En met name het gevoel dat ik dan schuldenvrij ben spreekt me enorm aan.
Hoe denken jullie hierover?
Kan je niet een gedeelte afbetalen? Lijkt me wel risky om helemaal geen spaargeld te hebben.
Ik zou niet al je spaargeld in een keer gebruiken om je studieschuld af te lossen, wat als er nu iets gebeurd en je geld nodig hebt ? Daarnaast kan je ook een huis kopen met studieschuld ( voor een huis kopen heb je ook spaargeld nodig natuurlijk) is natuurlijk wel lastiger maar niet onmogelijk. Ik zou kijken of je meer per maand kan aflossen en misschien een deel van je spaargeld maar niet alles.
Ik zou niet al mijn spaargeld gebruiken. Misschien kun je een deel gebruiken? Of kijken of je maandelijks wat meer kan aflossen/extraatjes gelijk gebruiken om je schuld af te lossen.
Ik sluit me aan bij @flwhrs en ik zou voorlopig alleen je maandbedrag verhogen met zoveel je kunt missen per maand (zodat het toch een beetje opschiet) maar proberen je spaargeld ook aan te vullen. Als je een huis wil kopen moet je zelf best een groot bedrag in kunnen leggen, dus je kunt je spaargeld daar beter voor bewaren denk ik. Met een studieschuld kun je prima een huis kopen, je krijgt waarschijnlijk alleen een lagere hypotheek.
Tegen de tijd dat je een huis wil gaan kopen win je waarschijnlijk hypotheekadvies in. Mocht in zo’n verkennend gesprek blijken dat het toch voordeliger is om je schuld zoveel mogelijk af te lossen, dan kun je dat tegen die tijd alsnog doen.
Ik heb dit wel gedaan en heb er geen moment spijt van gehad! Bij mij was het vooral een gevoelsmatig dingetje, die schuld drukte echt op me en dat vond ik geen fijn gevoel. Was zo opgelucht toen ik alles had overgemaakt! Ik weet dat het misschien niet de meest rationele keuze is, maar om even een ander geluid te laten horen wil ik het toch delen!
Ik hoef pas over circa 2 jaar mijn lening terug te gaan betalen maar ik ben wel van plan zodra ik weer ga werken om alles zsm terug te betalen. Hopelijk alles in 2019 ook om geestelijk meer ontlast te zijn. Maar ik zou wel een financiele buffer houden zodat je niet straks alles lekker snel aflost maar elders in problemen raakt.
Deze overweging speelt bij mij ook. Het lijkt me zo’n fijn gevoel!
Ik hoef volgend jaar pas te beginnen met betalen, maar het lijkt me fijn om er zo snel mogelijk vanaf te zijn.
Ik moet over een tijdje ook beginnen met afbetalen. Waarom doe je niet een deel, bijvoorbeeld 5000 of desnoods 6000? Dan heb je nog een klein buffertje over, maar heb je toch al ongeveer 1/3 afbetaald! Vind het zelf heel fijn om nog wat spaargeld te hebben, voor het geval dat.
Je kan wel een huis kopen met een studieschuld en niet zonder spaargeld. Dus dat is een afweging die je moet maken.
Ik juig aflossen gevoelsmatig toe, maar wel met de maar dat er dan wel 8% van de koopsom (6-7% kosten koper, plus wat verhuis- en klusgeld) van het budget waar jij een huis in zou willen kopen achterblijft op je spaarrekening.
Ik zou ook niet in een keer zoveel aflossen. Als je inderdaad een huis wilt kopen dan heb je spaargeld nodig en ondanks dat je nu in 1x een groot bedrag aflost staat er nog steeds 10000 euro schuld. Dus het gevoelsmatige van een schuld hebben dat je ervaar blijft sowieso nog wel een tijdje.
Overigens snap ik dat gevoel wel hoor, maar als je het probeert zo snel mogelijk af te lossen dan kan je hopelijk daar rust in vinden. Het is een heleboel geld namelijk dus heel snel aflossen is lastig. Wat ik heb gedaan is begonnen met een flink bedrag (3000 euro) zodat er een flink gat in zat en ervoor gezorgd dat mijn maandbedrag relatief hoog is zodat ik er niet twintig jaar aan vast zou zitten.
Ik ben wel benieuwd of we rekenwonders hebben op dit forum die kunnen uitleggen wat nu echt de beste keuze is, naast het gevoelsmatige of gevoelsmatige verstandige zeg maar… 
Ik heb alles in 1x afbetaald. Ik denk niet dat dat per se het verstandigste was, financieel gezien dan, maar het voelde heel goed en #succesfuladulting. Toch heb ik er daarna wel mijn twijfels bij gehad, ik bedoel mijn spaarrente was nogal altijd hoger dan de rente die ik af moest lossen (ook 0%).
Ik ga ‘m nu (hopelijk helemaal) afbetalen met het geld wat ik voor m’n auto krijg. Dan ben ik er vanaf, heb wel nog wat spaargeld dan…
Ik had precies dezelfde situatie met bijna dezelfde schuld(18900) en dezelfde spaarrekening.
Onder druk van familie en vrienden heb ik toen 7000 in 1 keer overgemaakt (zelf wilde ik wachten tot ik het gehele bedrag had gespaard en het dan aflossen)en een paar weken daarna kreeg ik een huurhuis toegewezen… met maar één paar honderd euro op mijn rekening. Dat betekende dat ik dus geld moest lenen bij mijn opa en oma(inmiddels 760) en steeds een maand moest wachten om nieuwe spullen te kunnen kopen.
Persoonlijk zou ik wel aanraden om te sparen om je studieschuld af te betalen, want je kan er echt geen huis van kopen(en ik ga niet wachten tot ik een keer een partner heb), maar of je het ook over maakt, of pas overmaakt als je 18.000 heb gespaard is aan jou. Ik zou in ieder geval 2000 op je spaarrekening laten 
Ik snap die haast nooit zo goed. Ja, je kunt iets minder lenen, maar je kunt bij zulke bedragen niet én alles afbetalen én sparen voor een huis.
Ik heb zelf totaal geen last van mijn schuld. Ja ik betaal iedere maand 85 aan duo, maar daar hou ik gewoon rekening mee.
Deels aflossen heeft weinig zin als het gaat om een hypotheek toch? Ze kijken toch naar het totaal en niet naar de tussenstand? Of is dat weer veranderd?
Toen ik 2 jaar geleden kocht keken ze idd naar het oorspronkelijke bedrag.
Verder sluit ik me aan bij @Degas en anderen die berichten in die strekking hebben gepost
Financieel is zo hard mogelijk sparen, minimaal aflossen en wachten tot het rentepercentage stijgt het verstandigst (denk ik). Dan kan je (als de rente stijgt) altijd nog op basis van de kosten en de baten overwegen alles af te lossen, maar houd je geld achter waar je jezelf mee kan redden als het nodig is. Dat geld zal je als je een huis gaat kopen (uit mijn ervaring) ook hard nodig hebben: kosten koper, eventueel overbieden tikt mega hard aan en moet allemaal uit eigen zak komen. Maar dit is puur financieel geredeneerd. Gevoelsmatig wil ik zelf ook harder gaan aflossen als ons huis straks af is en we met een kleinere buffer kunnen.
Maar er is een maar: als je niet van plan bent meteen voor een koophuis te gaan en de ruimte en mogelijkheid hebt om in enkele jaren tien- tot twintigduizend euro te sparen zou ik je aanraden alles af te lossen en daarna hard te sparen. Je kan dan namelijk over enkele jaren wel een meer toekomstbestendighuis kopen omdat je studieschuld grote invloed heeft op je maximale hypotheek. Je kan natuurlijk ook met je studieschuld iets kopen, maar van de bedragen die ik met mijn studieschuld en redelijk inkomen kan krijgen koop je gewoon geen fatsoenlijk appartement/huis. Het verschil tussen afgelost en niet afgelost kan zo een aantal slaapkamers, een tuin of een betere buurt zijn.
Als je eens een grote aflossing hebt gedaan mogen ze die van je startbedrag afhalen. Moet dan wel gaan om iets wat invloed heeft, dus 1000+ euro
Wat ik doe is ongeveer iedere 3 maanden een flink bedrag aflossen, maar ik zorg er wel voor dat ik elke maand spaar, meer dan het bedrag dat ik aflos. Werkt heel fijn want zo krimpt mn studieschuld sneller maar bouw ik ook spaargeld op.