Zelfliefde

Wat een fijn topic. :slight_smile:
Ik heb zelf ook echt een laag zelfbeeld en dat merk ik vooral als mensen mij complimenten geven en ik denk: dat is toch niet zo. Is ook vooral lichaamsgebonden. Als mijn vriend zegt dat ik er mooi uit zie, dan vind ik het wel super lief maar ik geloof het zelf gewoon niet. Ik heb dit echt ontwikkelt in de pubertijd, toen werd ik gepest omdat ik te dik was. Daarna ben ik 25kg afgevallen en had ik ondergewicht: sindsdien heb ik echt een compleet verward beeld van mijn eigen lichaam. Weet ook niet echt hoe ik uit die negatieve spiraal moet komen :expressionless:

En op sommige dagen vind ik mezelf wel leuk, maar dat gevoel kan de dag erna weer helemaal weg zijn.

Soms voel ik me zo kut over mezelf en baal ik dat ik niet zo sociaal ben. Gisteren had ik een cursus en ik was ā€˜alleenā€™. Er waren collegaā€™s uit heel het land maar heel veel kenden elkaar wel en ik kende niemand. Ik vond niet echt aansluiting. Op het einde was er een lunch en toen was er een groepsgesprek maar ik werd gewoon ondergesneeuwd soort van. Als ik iets wilde vertellen gingen mensen gewoon door mij heen. Ik voelde me zo onzichtbaar en kut.

Ik ben zo ontzettend slecht in groepen. Ik ben nog steeds zo ontzettend onzeker ook. Ben nu 2 keer in therapie geweest. En het gaat dan wel beter met periodeā€™s maar nu voel ik me de laatste tijd weer best wel slecht over mezelf en hoe ik ben.

2 likes

like voor herkenning :+1:
Ik had dit kunnen schrijven
ik probeer hier ook aan te werken, maar het is lastig. Zit ook erg op te kijken tegen het feit dat ik een nieuwe baan moet zoeken en dus niet zoā€™n goede indruk maak op mensen. (heb ik wel eens gehoord van oud collegaā€™sā€¦ die dachten eerst dat ik maar raar was, maar toen ze me beter leerde kennen vonden ze me eigenlijk hartstikke leuk en aardig. maar goed, daar moet ik dus aan werken)

had t gister met mn moeder en mn vriend over mijn (lage) zelfbeeld en hoe ik alles mezelf aanreken, en over (de juiste) keuzes maken en toen zei mn moeder: ja maar wij zullen altijd van je blijven houden, maakt niet uit wat je doet

daarop zei ik dat ik niet van mezelf hou, dus dat het moeilijk was om mezelf een kans te geven
en toen zei mn moeder: jawel, je geeft jezelf juist wel een kans door hulp te vragen en naar de POH te gaan

en dat vond ik zo mooi, want ik wil ook echt heel graag aan mezelf werken maar ik zie alleen mijn negatieve kanten

6 likes

Dag iedereen! Ik ben eigenlijk wel weer op zoek naar boeken over zelfliefde, heb Jan Geurtz gelezen en liefdesbang ook. Ik zoek wel iets in die soortgelijke trant.

Momenteel heb ik het heel erg zwaar met relaties. Mijn vader is vreemd gegaan, mijn beide exvriendjes ook en nu is uitgekomen dat mijn broer al 1,5 jaar lang een affaire heeft terwijl hij zou trouwen in september. Ik word er gewoon een beetje misselijk van dat om mij heen blijkt dat geen enkele man betrouwbaar is, inclusief de mensen die ik lief heb.

Het allerergste waar ik mij aan irriteer is dat alle vrouwen bij de mannen blijven, mijn broers verloofde bijvoorbeeld. Ik erger me kapot aan dat zij niet voor zichzelf opkomen en voor zichzelf kiezen, terwijl ik daar eigenlijk niets mee te maken heb. Wellicht komt het ook omdat ik ook bij mijn exvriendjes bleef terwijl ik het wel wist maar niet wilde weten. Daardoor stoot ik elke man momenteel af (eigenlijk al 4 jaar) en heb ik zoiets van: liever alleen dan zoiets weer mee te moeten maken, dat ik mezelf zo verlies en afhankelijk opstel.

Ik heb therapie gehad en daardoor is mijn zelfbeeld al zoveel verbeterd. Ik probeer echt mijzelf te zijn en minder zorg te hebben om andermans problemen/gedachten. In mijn persoonlijke leven gaat alles top, leuke vrienden/carriere/studie/geen geldzorgen etc. Enkel op liefdesgebied en familie gaat het toch nog wat kut eigenlijk.

2 likes

Thanks voor je reactie! Ik ga dat boek even opzoeken.

Klopt, het duurt eigenlijk al een lange tijd. Moet wel zeggen dat ik sinds januari uit therapie ben dus misschien heeft het daarom alsnog wat tijd nodig. Ja mijn vrienden zijn gelukkig heel begripvol maar niemand kan me echt vertellen waardoor het telkens mis gaat op relatiefront.

Waar het door komt is denk ik dat letterlijk elk rolmodel van een relatie ā€˜foutā€™ is in mijn leven. Mijn eigen twee relaties die ik ooit heb gehad liepen ook stuk op vreemdgaan van mijn exen. Mijn vader is vreemdgegaan bij mijn moeder en dat liep uit op een scheiding. En nu mijn broer met een affaire. Ik vind het echt onwijs moeilijk om iemand te vertrouwen en sla dan volledig om in afhankelijkheid en jaloezie. Daar heb ik nu wel veel aan gewerkt maar dat van mijn broer is vrij recent gebeurd allemaal waardoor ik dan nu een volledige aversie voor de liefde heb.

Ik kies onbewust ook mannen uit die helemaal niet bereikbaar zijn, of klaar voor een relatie. Ook daar probeer ik aan te werken maar soms zie ik het niet direct dat het een ā€˜fouteā€™ man blijkt te zijn. Ik val dan in de zorgende rol terwijl zoā€™n man dat helemaal niet wil of verdient. Dat ligt toch wel echt aan mijn jeugd denk ik omdat ik tijdens de scheiding van mijn ouders ook veel voor mijn vader en oudere broers heb moeten zorgen, mijn moeder is toen weggegaan. Verlatingsangst.

Yes ik heb het er ook met mijn familie over gehad, maar ik kom uit een familie waar praten nogal lastig is, of nouja niet echt geaccepteerd. Ik probeer het wel echt maar meestal is het een muur waar ik tegen praat en vervalt iedereen snel weer in het oude patroon van ā€˜niet praten is altijd goedā€™.

Edit: liever niet citeren svp, ik ga het nog weer weghalen

Ik denk dat ik even alleen moet zijn, dus zit er aan te denken om een paar dagen ergens in mn eentje naartoe te gaan om tot rust te komen en dingen op een rijtje te zetten. Weet alleen niet zo goed waarheen. Iemand ooit zoiets gedaan en hielp het? En waar was je toen naartoe?

weet niet of je echt op reis wil maar daar heb ik geen ervaring mee. Wel ga ik graag naar het strand daarvoor, zacht zand tussen je tenen voelen en naar de zee kijken, helpt mij heel erg bij het leegmaken van mā€™n hoofd.

<3333 Kunnen we iets voor je doen?

Wat ontzettend kut dat je je zo voelt!
Heb je mensen om je heen bij wie je terecht kunt en met wie je dit kunt bespreken? Of wil je er misschien hier iets over kwijt?

Geef alsjeblieft niet op. Wil je er iets over kwijt?

Misschien is een waddeneiland wel een goed idee voor mij ja. Dan ben je echt even weg en het strand is in de buurt. Dankjewel iig!

1 like

Ik ben dit ook al een tijdje van plan. Zit eraan te denken om een hotel te boeken aan de kust of echt een lang weekend naar Barcelona te gaan. Gewoon even wat tijd voor mezelf alleen. Ik ken verder niemand die dit idee ook echt heeft uitgevoerd en tot nu toe is het bij mij ook alleen nog maar een idee

1 like

Ik ben op mijn 25e een weekend alleen naar Berlijn geweest, op mijn 27e 3 maanden alleen naar Aziƫ en ga nu (28) in augustus 2 weken alleen naar Indonesiƫ.
Pas op waar je aan begint, straks vind je het te leuk :wink:

3 likes

Misschien ben ik daar onbewust bang voor en is dat de reden dat ik het idee nog niet heb uitgevoerd :slight_smile:ļø

1 like

Ik ga regelmatig alleen weg, alleen de laatste keer aan het strand beviel het totaal niet. Ik kom daar normaal gesproken echt tot rust, maar nu raakte ik in paniek. Ik heb alleen maar huilend op de hotelkamer gelegen, het strand maar 5 minuten gezien. Het was zo erg dat mijn vriend uiteindelijk naar me toe is gekomen. Ik weet nog steeds niet echt wat er mis ging. Misschien voelde ik te veel druk om te genieten en ontspannen.

Ik wil het wel graag weer doen, dus dit is zeker niet bedoeld om het af te raden! Normaal gesproken doet het me echt goed.

@Lula

Thanks voor de tag @Puntzak. Ik ga kijken en we komen er op terug!

1 like

@Puntzak @anon53054661 @Twijfelaar zo te zien is @Waaierhandje op 14 juni nog online geweest. Mochten jullie het fijn vinden, kunnen we een mailtje sturen. Ik weet niet of dat per se onze taak is. Dat soort dingen zijn natuurlijk lastig op een openbaar forum. Maar we denken graag mee!

5 likes

Ik heb even meegelezen maar ga dit topic ook volgen. Ik zit de laatste maanden enorm met mezelf in de knoop en heb nu wel de moed gevonden om hierin hulp te gaan zoeken. Ik merk dat mijn eigenwaarde laag is, ik heel erg beĆÆnvloedbaar ben en niet goed voor mezelf kan opkomen. De afgelopen tijd is er enorm over mijn grenzen heengegaan en dit beangstigd mij. Daarom ga ik nu hulp zoeken om weer een sterke vrouw te worden, met een sterke wil die haar grenzen bewaakt.

Als ik naar alles kijk wat er gebeurt is de afgelopen tijd kan ik het prima benoemen, objectief er wat over zeggen en mijzelf erin ook echt veroordelen. Maar gevoelsmatig is het helemaal niet meer realistisch. Dat iemand mij zo kapot kan en wil maken en ik niet in staat ben om er afstand van te nemen is heel erg eng. Ik geloof op dit moment praktisch alles.

Maargoed ik wil mezelf weer vinden en het weer fijn hebben met mijzelf. Mezelf weer leuk vinden en de moeite waard vinden.

Heb jullie verhalen gelezen en vind het knap dat jullie zo met jezelf aan de slag gaan! Uitstapjes alleen maken, therapieƫn volgen, gesprekken etc!

5 likes