Thanks voor je reactie! Ik ga dat boek even opzoeken.
Klopt, het duurt eigenlijk al een lange tijd. Moet wel zeggen dat ik sinds januari uit therapie ben dus misschien heeft het daarom alsnog wat tijd nodig. Ja mijn vrienden zijn gelukkig heel begripvol maar niemand kan me echt vertellen waardoor het telkens mis gaat op relatiefront.
Waar het door komt is denk ik dat letterlijk elk rolmodel van een relatie āfoutā is in mijn leven. Mijn eigen twee relaties die ik ooit heb gehad liepen ook stuk op vreemdgaan van mijn exen. Mijn vader is vreemdgegaan bij mijn moeder en dat liep uit op een scheiding. En nu mijn broer met een affaire. Ik vind het echt onwijs moeilijk om iemand te vertrouwen en sla dan volledig om in afhankelijkheid en jaloezie. Daar heb ik nu wel veel aan gewerkt maar dat van mijn broer is vrij recent gebeurd allemaal waardoor ik dan nu een volledige aversie voor de liefde heb.
Ik kies onbewust ook mannen uit die helemaal niet bereikbaar zijn, of klaar voor een relatie. Ook daar probeer ik aan te werken maar soms zie ik het niet direct dat het een āfouteā man blijkt te zijn. Ik val dan in de zorgende rol terwijl zoān man dat helemaal niet wil of verdient. Dat ligt toch wel echt aan mijn jeugd denk ik omdat ik tijdens de scheiding van mijn ouders ook veel voor mijn vader en oudere broers heb moeten zorgen, mijn moeder is toen weggegaan. Verlatingsangst.
Yes ik heb het er ook met mijn familie over gehad, maar ik kom uit een familie waar praten nogal lastig is, of nouja niet echt geaccepteerd. Ik probeer het wel echt maar meestal is het een muur waar ik tegen praat en vervalt iedereen snel weer in het oude patroon van āniet praten is altijd goedā.
Edit: liever niet citeren svp, ik ga het nog weer weghalen
