Zou je willen zeggen dat het ooit stopt. Maar nee, die eierstokken blijven rammelen hoor!
Up voor dit topic.
Ik was voornemens om 32 uur te gaan werken na mijn verlof maar ik overweeg toch om 36 uur (fulltime bij mijn baan) te blijven werken. Zijn er meer moeders die fulltime zijn blijven werken? En hoe bevalt dat?
Ik werkte tot een paar maanden geleden 36 uur, ik ben terug gegaan naar 24.
Hoofdreden was het gebrek aan opvang. En nu ben ik daar achteraf blij om want op de dagen dat ik nu werk heb ik een oppas aan huis ipv kind naar de opvang (die nu dus gesloten zijn)
En dat scheelt veel gesleep met spullen en gehaast in de ochtend.
Ik kreeg daar toch wel stress van elke dag.
Dus het is denk ik maar net wat je voorkeur is?
Ik vond 36uur werken trouwens wel fijn, ik voelde me meer betrokken bij het bedrijf dan nu.
Ja hoor, ik ben parttime gaan werken, maar gezien mijn beroep arts is dat alsnog minimaal 36 uur tot maximaal 60 uur (bij een blok van avond en nachtdiensten). Gelukkig zijn de meeste weken een 36 urige week over 4 dagen verdeeld. Dat vind ik echt prima. Zoontje gaat dag 4 dagen naar de opvang/schoonouders. Mijn partner heeft een vaste baan van 9-6 5 dagen doordeweeks en brengt hem altijd naar de opvang. Ophalen verdelen wij. Goede dynamiek zo. En vrijdag zijn mijn zoontje en ik met zān 2-en.
Hoe zijn jouw 36 uur verdeeld over de week?
Ik werk 38 uur, en dat bevalt in principe goed. Alleen nu wat minder ivm allemaal fulltime thuis zitten
Mijn dochter gaat/ging 3 dagen naar de opvang, we staan op de wachtlijst voor 4 en 1 dag in de week bij mn ouders. Die ene dag die overblijft wisselen mn vriend en ik tijdelijk af. Maar hoe het straks gaat weet ik niet.
Ik ben bewust fulltime blijven werken omdat mijn gedachte was dat een dag minder vast altijd nog kan maar dat het sowieso chiller is en als je daar āeenmaal aan begintā je dan niet terug gaat naar 5.
Ik werk op contract 36 maar zo dat ik 1 dag vrij ben. Minder zou niet lukken, maak je overuren die nooit op kunnen. Die maak ik nu op door 4 op te nemen per week.
Ik ben wel semi opzoek naar wat nieuws, moet wel wat goeds voorbij komen voordat ik ga. Ik twijfel over 4x9 of 32 ipv 4 uur ouderschapsverlof per week.
Reden van twijfel is dat 9 uur ook best lang lijkt als je heen en terug nog ongeveer 1 uur reistijd hebt per rit. Maar 4 uur is wel extra geld.
@Kindercola en @Bergamot bedankt voor jullie reacties!
@Broodrooster jullie verdeling klinkt goed! Mijn man werkt onregelmatig en is daardoor ook vaak doordeweeks hele dagen thuis. Mijn 36 uur is verdeeld over 4 dagen. Ik heb inmiddels contact gehad met mijn werk en ik mag deze 36 uur zelf indelen, dus dat kan inhouden 4 dagen op kantoor of 3,5 dag op kantoor en 4 uur thuiswerken terwijl mijn man zich dan met onze dochter kan bezighouden. Ouderschapsverlof is een recht dus ik ga het aankijken en mocht ik terug willen komen op deze keuze dan kan ik altijd nog in overleg alsnog verlof opnemen dus daardoor ben ik niet zo huiverig om fulltime gewoon te gaan proberen en kijken hoe dat werkt voor ons gezin.
Poging tot topic nieuw leven inblazen
Ik ben best wel een tijd thuisblijfmoeder geweest (al was dit niet geheel vrijwillig) en sinds een jaar werk ik partime. Doordat ik er nu een functie bij heb gekregen werk ik sinds deze week 28 uur verdeeld over 4 dag en (8,8,6,6). ik merk dat ik het best moeilijk vindā¦ De oudste is 4 en gaat naar een KDC, daar ben ik niet zo bezorgd over. Zijn ontwikkeling is vertraagd en ik heb zoveel tijd met hem doorgebracht toen hij baby was dat ik niet bang ben om dingen te missen, plus hij heeft een leeftijd waarbij kinderen normaliter naar school gaan. Maar de jongsteā¦ hij is 2 en echt mijn babytje. De navelstreng is nog niet helemaal doorgeknipt zeg maar Ik ben zo bang dat ik heel veel van hem mis! Ik vraag me af hoe dat is voor andere ouders die 4 dagen werken? Heb je het idee dat je te weinig tijd voor je kind(eren) hebt of zijn die zorgen onterecht?
Ik herken je gevoel wel dat bij de tweede ik het lastiger vond/vind. Voor mij was dat mede doordat ik wist hoe snel het allemaal ging in de ontwikkeling. Ik ben toen door omstandigheden 3 dagen gaan werken, dat doe ik nu nog steeds, ze zijn 4 en 7 nu. Overigens heb ik ook periodes meer gewerkt en dat hebben zij eigenlijk niet echt gemerkt.
Hmm, ik werk vrij veel. Officieel parttime, maar in praktijk tussen 40 en 65 uur per week (afh of ik diensten heb). Zoontje is 4. Uiteraard gaat tijd te snel, maar dat zal ook zo zijn als je niet werkt. Ik heb niet het idee dat echt veel heb gemist. Ik zorg ervoor dat mijn vrije dag helemaal voor S is. Echt quality time met hem. Idem voor in de weekenden. En probeer elke avond samen te eten, samen boekje lezen etc. Pas daarna nog iets aan mān werk te doen (zodat hij het niet merkt).
Hm nee voor mij niet herkenbaar, alhoewel ik soms ook weemoedig ben dat ze morgen 2 worden en die babytijd al zo lang geleden is. Maar ik heb niet het gevoel dat ik veel van ze mis. De dag dat ik bij ze ben, ben ik ook echt 100% met hen bezig en in het weekend doen we ook best veel samen dus voor mij is 4 dagen werken prima.
Ik herken het helemaal niet. Ik werk zelf 4 dagen nu en zou echt niet minder willen (ja misschien wel op een dag dat ze naar kdv is). Ik heb dat juist heel erg nodig om van mijn dochtertje te kunnen genieten en vind mijn alleen-dag met haar nu soms al pittig. Ik denk overigens niet dat je gevoelens vreemd zijn hoor, je voelt je hoe je je voelt, iedereen staat daar zo anders in. Maar voel je ook niet schuldig om dingen die je niet voelt.
Dit geldt voor mij ook, @Zora, maar kan me voorstellen dat de overgang van thuis zijn naar vier dagen werken wel groot is. Het heeft misschien ook even tijd nodig om daar weer aan te wennen en in een ritme te komen.
Edit: oeps, te snel gelezen. Dacht dat je net pas weer begonnen bent, maar is een jaar geleden.
Ik herken je gevoel niet Ć©cht en ik werk zelfs 5 dagen ik zie hem elke ochtend 1,5 uur en dan vanaf 3 of soms later, ik werk 32 uur. In het weekend hebben we zoveel quality time en hij vindt de opvang zo leuk. Daardoor focus ik niet op de tijd en dingen die ik van hem mis maar op de dingen die hij daar uit haalt die hij van mij niet zou kunnen krijgen.
Ik herken het wel. Ik werk zelf 32 uur, onregelmatig op 4 dagen.
Mijn dochter is nu 2 en ik zou graag meer thuis willen zijn. Maar dat is helaas niet mogelijk met mijn functie. Ik vind het vaak jammer dat ik zoveel mis, maar het is echt mijn gemis. Zij komt niks te kort als ze bij papa/opa/oma/KDV is.
Ik herken het beetje, maar helpt voor mij echt. Eerste keer omrollen had ik zonder thuiswerken gemist.
Ik werk trouwens ook 4 dagen en de parttime dag kijk ik echt naar uit.
Ik zou wel 3dagen willen werken maar dat lukt niet op mijn werk. In de praktijk werk je dan alsnog 4 dagen maar dan niet betaald zeg maar.
Met reistijd die ik normaal heb zou ik werken en moeder zijn wel lastig vinden want dan zou ik vaak pas 18.30 of 19.00 thuis zijn. En vroeg weg.
Dus ben bezig met ander werk vinden.
Ik herken het ergens wel. Ik werk 5 dagen per week, en vaak moet ik in de weekends nog een paar uurtjes bijwerken. Dat is mijn eigen heel bewuste keuze. Ik heb een uitgebreid netwerk (grootouders, tantes, vrienden) dat mijn kind even goed mee kan opvoeden als ik, weet ik rationeel. Op moeilijke momenten is dat heerlijk, maar ergens heb ik het daar ook heel moeilijk mee, want ik heb schrik dat ik dingen mis. En dat navelstrengevoel is heel herkenbaar. Ik kan er de vinger niet opleggen, maar soms voel je dat lichamelijk. Maar, dat ebt ook wel weer weg. Kijk het even aan en weeg voor en nadelen af. Kiezen voor jezelf op bepaalde punten is niet kiezen tƩgen je kind. Zoals hier al gezegd is, hij voelt dat waarschijnlijk zo niet aan.
Wat bij mij heel erg helpt (al faal ik daar de laatste tijd ook vaak) is om de momenten met mijn kind ook 100% mijn aandacht bij hem hebben. Ik ben bvb vaak pas laat thuis en sta er de helft van de avonden alleen voor, maar in die korte tijdspanne tussen hem gaan halen en in bed steken ben ik alleen met hem bezig. Ik (of mijn vriend, zeker ook credits voor hem) zorg dat het eten enkel nog opgewarmd moet worden en de rommel laat ik liggen tot hij in bed ligt. Voor mij helpt het heel erg om te weten dat ik op deze momenten 100 procent moeder kan zijn. Ondertussen is hij 3 en ondanks dat ik al sinds hij 3 maanden oud was veel te veel werk (volgens mijn moeder, zucht), is hij mijn grootste fan!
Ik herken het niet. Ik werk 5 dagen maar kan het best vrij indelen. Meeste dagen kan ik dr tussen 3/4 wel ophalen (mijn vriend brengt dr weg) en ik ben regelmatig doordeweeks een dag thuis (wat ik op een ander moment weer inhaal). Soms haalt mijn vriend haar op en werk ik langer door. Vind het wel relaxed allemaal zo. Als we samen thuis zijn (alleen met baby of ook met vriend er bij) dan focussen we ook op elkaar. Ga niet het huishouden dan doen ofzo, komt wel een andere keer (en hebben schoonmaakster).
Ik werk / stage lopen, nu zoān 28u over 3.5-4 dagen (beetje afhankelijk van de school weken etc), mijn man werkt ook 4 dagen (maar dan 32/34u). En ik heb me er wel op verkekenā¦
Toen T klein was werkte ik minder, zoān 18u. En ik heb wel echt het idee dat ik van de jongste E meer mis.
Zoals gisteren en vandaag, ik heb haar eigenlijk maandag om 20u naar bed gebracht en zie haar voor mān gevoel pas weer morgen om 17.30 (donderdag). Op de kdv dagen wordt ze in 7.30 wakker, nou zoān ochtend rush zie ik niet als ātijd met je kindā, 8.30 op de opvang, dan 18u ophalen, weer rush en dan is ze moe en hangerig en ligt ze er om 19.30 uiterlijk in. Voor mān gevoel zie ik dr dan echt amper. Op donderdag is mān man dan thuis, en kan ik eindelijk lekker met ze spelen als ik thuis kom om 17.30. Ik vind het niks, vooral niet als je dan op dinsdag van het kdv al hoort dat ze zo lief kan zwaaien (wat ze dan bijv nog niet eerder deed) en ik dinsdag woensdag en donderdag alleen maar een huil/vermoeidheidsuurtje aan de borst met dr hebā¦
Al met al willen we zelf graag dat de kinderen in dagen meer bij ons zijn als bij een ander, en dat is wel zo nu. Maar ik ervaar 28u voor mij als teveel. Na mān stage ga ik dan ook voor 24u solliciteren, of onderwijs waardoor het best 28u mag zijn en alle vakanties vrij.
Ik ben er best regelmatig verdrietig over dat ik zo weinig tijd met E heb vergeleken met wat ik bij T had
Ik werk nu sinds deze week 28 uur, voorheen 32 (en bij de oudste 36 uur). Omdat ik dus eigenlijk geen tijd alleen had met de tweeling en voor mijn gevoel dus te weinig aandacht en tijd voor hen had (op andere momenten zijn man en oudste kind er ook bij). Dus ik snap je gevoel wel! Kan je je uren niet anders verdelen? En werk je ook deels thuis?
Toen ik zowel 36 als 32 uur werkte, werkte ik 2 dagen thuis met kind, zodat ik haar niet fulltime naar de opvang hoefde te brengen. Behelpen, maar mijn kind vond ik het belangrijkst.