Ze is er om te leren, dus haar vertellen/aangegeven waar verbeteringen kunnen zijn lijkt mij persoonlijk niet verkeerd. Ze leert ervan, dus altijd goed.
Over haar spelfouten, ik zou aangeven, goh er staan wel erg veel spelfouten in, lees het nog eens heel goed door. Of laat het door vrienden bekijken.
Eerlijkheid is het beste.
Ik heb in het eerste jaar van mijn studie een paper ingeleverd waarbij ik blijkbaar ook veel spelfouten had gemaakt. De docent zei gewoon, ik beoordeel dit niet totdat je alle fouten eruit hebt gehaald. Bij mij werkte dit, want sindsdien lette ik daar heel erg op en vroeg ik mijn moeder om te helpen om bepaalde spelfouten beter te snappen. Nu ben ik zo een taalnazi 
.
Dus het was ook een extra kans voor mij. Je kunt natuurlijk ook tips geven hoe ze haar spelfouten kan verbeteren (spellingscontrole, online testen om ermee te oefenen, iemand die meekijkt etc)
Ik zou gewoon zeggen waar het op staat. Dat ze in het laatste jaar zit en dat je mag verwachten dat ze dan niet meer zo veel spelfouten maken. Ik geef mijn studenten altijd enkele tips mee:
Dit slaat bijvoorbeeld op de situatie dat je eerst in dienst bent bij een uitzendbureau en vervolgens direct bij het bedrijf waar je naar uitgezonden was in dienst gaat. Ik weet niet wat er in lid 1 staat dus kan er geen verdere uitleg aan geven…
Ik ben vorige week begonnen bij mijn nieuwe werkgever en denk dat ik een beetje last hebt van impostor syndroom. Ben eigenlijk te lang blijven hangen in mijn vorige baan (op safe gespeeld) en voor mijn nieuwe baan ben ik gevraagd zonder te hoeven solliciteren. Nu vraag ik me af hoe dat eigenlijk mogelijk is en ben ik bang om door de mand te vallen. Ik had er super veel zin in maar er moet wel veel gebeuren. Door die stomme gedachten (kan ik dit wel? Hebben ze me niet te hoog ingeschat?) komt er niks uit mijn vingers en heb ik geen idee waar te beginnen. Echt balen dat ik mezelf zo in de weg zit want een nieuw begin had gewoon leuk moeten zijn.
Heeft iemand tips voor hoe met dit soort gedachten om te gaan? Of algemeen als je ineens veel taken/verantwoordelijkheden krijgt hoe dit te stroomlijnen?
Ik kan voor het eerst een werkplek gaan inrichten in een andere kamer dan de woon- of slaapkamer. Ik wil dat graag doen, om alle adviezen op te volgen wat betreft het loslaten van je werk na werktijd en het associëren van woonkamer/slaapkamer met ontspannen/slapen, ipv werken.
Alleen ik ben zo bang dat ik die extra kamer ga haten? Dan ik dan die hele kamer ga associëren met werken? En het is mijn enige extra kamer, dus dat zou ik echt vervelend vinden.
Is dit herkenbaar voor mensen, of zijn er mensen die hun ervaringen kunnen delen (liefst mensen die ook niet per se blij worden van hun werk)?
Aangezien je net nieuw bent :
ik heb er nog met vlagen last van terwijl het eigenlijk nergens (naast eigen zelfbeeld dan) op slaat : (de gedachte je schat me te hoog in, je hebt te veel vertrouwen in me - ik heb veel geluk gehad en zit daardoor hier niet omdat ik t echt verdien. Dat is gewoon gebrek ergens in eigen zelfbeeld oid)
Wat lief deze uitgebreide reactie, hier kan ik wel wat mee. Ik weet eigenlijk ook wel dat het met laag zelfbeeld heeft te maken, maar het is heel lastig om dat gevoel weg te stoppen. Wat je schrijft over het gevoel hebben geluk te hebben gehad dat heb ik ook. Vandaag wel wat actie ondernomen en een gesprek met mijn leidinggevende ingepland om het over de verwachtingen en invulling van mijn functie te hebben. Hopelijk voel ik me daarna wat beter.
Edit: als ik het goed begrijp heb jij hier dus ook last van? Wil je delen wat jou het meest geholpen heeft?
Ik herken dit ook heel erg. Wat mij hielp is om hier veel met vriendinnen over te praten, toen bleek eigenlijk dat bijna iedereen hier in meer of mindere mate last van had. Dat vond ik in elk geval fijn om te horen. En verder denk ik dat het ook normaal is dat je dit gevoel aan het begin van een nieuwe baan wat sterker hebt. Alles is nieuw, je moet je plek nog vinden en het is logisch dat je dat wat onzeker maakt. Bij mij zakte dit gevoel snel weer naar de achtergrond toen ik gewoon begon mee te draaien en merkte dat het eigenlijk gewoon lukte allemaal. Allerfijnste is natuurlijk als je nieuwe collega’s dat kunnen bevestigen, dus als dit langer aanhoudt bij jou zou ik ook gewoon een keertje om feedback vragen. Als je dan hoort dat je goed bezig bent, kun je het misschien van je af zetten.
Ik ben echt blij met m’n kantoortje. Is ook mijn enige extra kamer maar er staan ook wat kasten, ik hang er was op, de piano staat er, de kat chillt er graag. Heb er helemaal geen hekel aan, is voor mij echt een multidisciplinaire ruimte haha
Ik had dat wel een beetje, totdat ik er meer een soort kantoortje van heb gemaakt voor mijzelf. Leuke dingen aan de muur, plantje op de grond etc. Nu associeer ik het niet perse met werk maar met mijn kantoor. Ik zit er ook voor privé zaken die ik even op m’n laptop moet doen. Maar ik vind het zelf heerlijk om alles daar achter te kunnen laten (werk met meerdere schermen) en ook diverse dingen daar op te kunnen bergen.
@mikselke @random bedankt! Ik ga maar proberen niet teveel nadruk op dat negatieve te leggen, en hopelijk blijft het dan gewoon een fijn kamertje, maar kan ik het ook los laten.
@demelza ik herken het ook wel. @Henry geeft goede tips.
Wat voor mij hielp: echt beseffen dat zij weten wat jouw ervaring en kennis is, want ze hebben je cv gezien en met je gesproken; en ze hebben je op basis daarvan aangenomen.
En vooral: ik heb in een gesprek met mijn manager aangegeven dat ik me soms onzeker voelde. En dat ik wist dat ik met deze kennis was aangenomen en dat het dus oké was, maar dat het er toch insloop. En toen bevestigde zij nog een keer dat het oké was, en dat had ik nog even een keer extra nodig. Nu kan ik terugdenken aan dat gesprek en met extra bevestiging weten: ik kan niet alles, maar ik ga dat hier leren en mijn collega’s gaan me daarbij helpen, en dat is precies wat de verwachting is.
Oke, ik weet even niet waar deze het beste past, maar ik denk hier. Soms word ik echt helemaal gek van mezelf…
Voor het eerst in heel wat banen heb ik een plek waar ik mezelf echt langere tijd zie werken. Daarnaast heb ik een schoonheidssalon waar ik ook superblij mee ben en die ik absoluut niet kwijt wil. En toch… werd ik laatst opeens overvallen door het gevoel dat ik het ziekenhuis mis, en dat laat me niet los.
(Klein stukje voorgeschiedenis: 10+ jaar geleden heb ik HBO-V gedaan en als leerling in het zkh gewerkt. Ik heb moeten stoppen omdat ik mijn punten niet op tijd had en omdat ik niet meer wist wat ik wilde ben ik gaan werken. Dat beviel wel dus ik ben blijven werken, heb in die tijd verschillende banen gehad, een opleiding tot schoonheidsspecialist afgerond en inmiddels ervaar ik al een tijd rust, het is goed).
Ik voel me zo stom nu, ik heb de beste werkgever die ik tot nu toe heb gehad, een leuke baan, leuke collega’s, en opeens overweeg ik serieus om het roer compleet om te gooien, waarom komt dit opeens opzetten?
En nu weet ik dus niet meer wat ik moet. Ik zou heel graag weer als verpleegkundige in het ziekenhuis willen werken, maar ik zie het absoluut niet zitten om weer fulltime naar school te gaan, bovendien gaat dat financieel echt niet lukken.
De beren op de weg:
De redenen om het wel te doen:
Anyways, ik weet het even niet, sorry voor het onsamenhangende verhaal. Waarom komt dit na al die jaren opeens opzetten en waarom laat het me niet los? Waarom heb ik het destijds zo verpest? En waarom terwijl ik zo blij ben met wat ik nu heb?
Oh wat een stom gevoel dan he…blijft je bezighouden.
Ik ben zelf verpleegkundige dus ik reageer even op je “beren op de weg”.
-leeftijd: zie ik echt niet als belemmering. Veel personen maken een switch naar de zorg en zijn wat ouder. Daarnaast “moet” je nog werken tot je 67 ste dus je hebt nog een volledige toekomst voor je.
-school/stage: je kunt een deeltijdopleiding doen of een bbl stageplek zoeken. Dan ga je een dag naar school en de rest werk je.
-geld: opleiding wordt betaald door je werkgever en je ontvangt een salaris vanaf dag 1.
-Salon: naar mijn idee is dit te combineren. Het vergt planning maar het kan. Daarnaast kun je op veel plekken een vaste werkaanvraag doen. Als jij bijv. Iedere maandag vrij pakt kun je dan je salon doen. Daarnaast krijg je ( ik in ieder geval) mijn rooster ruim van te voren ( minimaal 6 weken) dan geeft ook ruimte om je salonklanten door te plannen.
-weekend: ook hier is het key-word planning. Je kunt echt nog wel dingen doen in je werkweekend.
-waarom nu wel: wellicht zal je toen niet lekker in je vel, speelde er andere dingen mee. Nu is de situatie anders, je weet hoe het is en wat je (deels) kunt verwachten.
En natuurlijk waar je solliciteert: je wilt naar het ziekenhuis, maar wellicht is de thuiszorg ook optie ( wijkverpleegkundige). Wijkvp is met name overdag en geen/minimale weekenden.
Ik weet niet waar je woont maar in de regio limburg zijn nu nog vacatures voor opleidingsplekken in september. Misschien eens kijken via zorgnet.nl en kijken hoe het voelt.
Je kunt natuurlijk ook altijd een meeloopdag vragen bij een ( toekomstige) werkgever.
Succes met het maken van een keuze!
Dank je voor je uitgebreide reactie 
Ik ga in ieder geval geen overhaaste beslissingen nemen, maar ga me zeker nog even verder verdiepen in de opties.
Mijn god, ik kom van een functie waar ik eens in de 6 weken mijn collega’s zag en eigenlijk alleen maar zelfstandig mijn agenda indeelde. Nu werk ik een paar maanden in een subteam van 15 man ofzo en serieus 30-50% van mijn tijd ben ik alleen maar aan het invallen omdat er iemand ziek is. Echt wennen dat bijna elke dag toch anders is dan in mijn rooster staat.
Niet erg, maar ik kom niet toe aan dingen die ik eigenlijk ook nog moet doen.
Een van de bedrijven waar ik de administratie voor draai moet de gehele tvl van een kwartaal terug betalen omdat ze niet genoeg omzetverlies hebben gehad. Ik kan er niets aan doen want was met zwangerschapsverlof. Maar ik had natuurlijk wel kunnen uitrekenen wat de maximale omzet die gedraaid zou mogen worden was want de regels waren al van te voren bekent. Maaaaar dat heb ik dus niet gedaan en nu gaan ze mij dus sowieso een stom wijf vinden.
Ik ben heel benieuwd wat jullie zouden doen in de volgende situatie en haal dit misschien (deels) weer weg ivm herkenbaarheid. Ik werk in een sector waar door de lockdown al een tijd weinig te doen is, maar waar we door onze managers wel nog aan het werk worden gehouden met weinig urgente zaken. [bla bla verhaal over verzoek om vakantiedagen in te leveren]
Ik zou geen dagen inleveren (mogen ze ook helemaal niet vragen) maar het verder daarbij laten, ik zou niet vragen om wie er wel en niet heeft ingeleverd vorige keer, dat is in principe niet jouw zaak (hoewel ik heus wel snap dat het steekt als het zo verkocht is aan jullie).
Je username past beter bij je collega’s. Heb een vast contract dan zou ik sowieso dit keer gewoon mijn poot stijf houden. En anders denk ik ook, of hooguit 2 vakantiedagen doen of zo. :’)