Nog even over de discussie over kleding van studenten/docenten, en of dat respectloos zou zijn naar docenten:
Haha! Nou bij ons geven ze er wel echt om hoor. De docenten zijn ook altijd in pak.
Wat geniaal trouwens die stokjes. Dan worden je vingers niet oranje.
Ik heb drie maanden geleden gesolliciteerd voor een stage die in april-mei is. Ik dacht dat het een probleem zou zijn dat ik geen master-cijfers zou hebben maar dat was het niet.
Misschien kun je een kop koffie drinken met een recruiter om dit te bespreken voor je solliciteert.
Een stage is overigens twee maanden toch? Dus als het echt je droomkantoor is en ze willen je pas in de master dan zou ik je niet laten tegenhouden door uitloop/je leeftijd. Vaak kun je ook nog de zomer na je master stage lopen overigens. Maar dat kun je ook vragen bij die kop koffie.
In dat geval zou ik veel naar kantoorbezoeken e.d. gaan. Althans bij mij organiseert de studievereniging die en dan kun je overal binnenkijken. En de Step Inhousedagen.
*veel kantoren hebben ook business courses. St.i.bb.e gaat bijv binnenkort naar Londen. Als je geen tijd hebt voor meerdere stages is dat ook een hele goede manier om een kantoor te leren kennen.
Ik had de eerste week alweer behoefte aan vakantie. Het probleem is vooral dat er zoveel in oktober is, 2 eindtentamens én mijn scriptie. Daarnaast moet ik ook gaan oriënteren op de arbeidsmarkt, aangezien ik aan het afstuderen ben. Gelukkig ligt een vak me heel goed waardoor ik daar wat minder zorgen om hoef te maken.
Het valt mij ook zwaar! Heb de eerste deadlines gehad maar merk dat ik nog steeds moet wennen en inkomen
Mij valt het ontzettend zwaar! Ik maak lange dagen omdat ik lang moet reizen (4,5 uur per dag zonder vertraging) maar mijn lessen (op 1 vak na) zijn ongelofelijk saai en langzaam. Het is gewoon niet uitdagend.
Tegelijkertijd lig ik al enorm achter omdat ik me niet kan zetten tot al die opdrachten die ik moet maken, want er wordt dus wel verwacht dat ik veel doe thuis. Ik zit ook totaal niet lekker in mijn vel dus dat heeft er absoluut mee te maken, maar ik weet dus ook even niet meer hoe ik het moet aanpakken. Een nadeel van veel van mijn opdrachten is dat je bezig kunt blijven en het niet altijd heel duidelijk âen nu is het afâ is. Ik heb geen tentamens meer en hoe onzinnig die ik ook vond, ik mis ze omdat ik daar wel structuur uithaalde.
Ik vond het echt super zwaar maar heb ook mijn eerste cijfer al terug en dat is het wel waard.
Ik moet nog maar Ă©Ă©n jaar dus heb mezelf gewoon voorgenomen dat ik er nog een paar maanden echt voor moet gaan. Ik plan bijv. van zondagavond tot woensdagavond bewust niks in. Ik ben ook teruggegaan naar 1,5-2 dagen werken.
Ja bij ons adviseren ze om maar 12 uur werk ernaast te doen dus daar zou je dan ver boven zitten met 36 uur stage. Tijdens mijn bachelor deed ik er ook super veel naast hoor (ook een miljoen jaar over gedaan) maar voor de 7 maanden die de master duurt zet ik het allemaal even op een laag pitje.
Ohja dat is een heel ander verhaal. Volgens mij is het een soort natuurwet dat medische studenten bijna dood gaan van de werkdruk.
Gelukkig vindt iedereen het hier zwaar. Ik ook zoo. Ik loop nu 40 uur per week stage en elke dag 07:00 uiterlijk op, ben dat gewoon niet meer gewend. Vorig jaar kon ik elke dag om 09:00 op. Maar ik ben wel blij dat ik nu stage loop, de rest van dit jaar gaat me veel minder zwaar vallen
Wanneer ben je nu waarschijnlijk klaar?
Ik vind het zo bewonderenswaardig hoe alles weet te combineren veel uren werken, nog veel studeren braaf in de bieb en ook nog aan je gezondheid werken. Ik had dat never nooit volgehouden.
Zijn er hier nog mensen die (veel) ouder zijn dan hun medestudenten? Ik zit nu opnieuw in het eerste jaar van een opleiding en soms vind ik het wel frustrerend dat ze nog niet veel durven antwoorden in de les. Ik herken het wel van hoe ik zelf vroeger was, zeker in mijn eerste jaar, maar het voelt soms echt alsof we daar allemaal voor piet snot zitten. Dan moet de docent alle antwoorden eruit sleuren waardoor we, naar mijn gevoel dan, veel langer over bepaalde onderwerpen doen dan nodig is.
En ik wil ook niet degene zijn die constant haar hand opsteekt.
Ik was 22 toen ik aan mijn huidige bachelor begon en hoewel dat niet heel oud was, merkte ik wel een enorm verschil met studenten van 17/18. Scheelde ook dat ik een relatie had en niet van uitgaan hou EN nogal serieus ben.
Dat wat je beschrijft herken ik heel erg en is bij mij (in mijn afstudeerjaar!) helaas nog steeds zo. Verwacht vooral niet teveel van je medestudenten.
In het begin kon ik er erg lastig mee omgaan en nog steeds vind ik het erg moeilijk soms. Naar verloop van tijd zijn sommige medestudenten me een soort van gaan waarderen en respecteren en nu help ik hen ook. Voel me soms wel een halve docent.
Ik doe een studie waar ik elke week 400 blz voor moet lezen, samenvatten lukt dan niet. Heb soms ook niet alles gelezen want het is gewoon erg veel. Ik focus me meer op werk en hoorcolleges idd. Alles met vlag en wimpel gehaald.
Edit: zie nu pas dat dit bericht bijna een maand oud is oeps
Laatste jaar bachelor en de docent moet alle antwoorden eruit slepen. Komt niet omdat ze niks durven te zeggen maar gewoon niks lezen. Komt weinig verbetering in dusâŠ
Pfoe, ik heb net mân studieplanning opgemaakt voor dit semester. Ik doe een combinatie van afstands- en contactonderwijs, dus ik moet wel een beetje een langetermijnplanning hebben, anders loopt het fout. En pfoe, dit semester wordt zwaar!
Ter compensatie zal het tweede semester wel een stuk rustiger zijn, gelukkig. Dus dit wordt knallen t.e.m. januari.
Ik ben ergens wel blij om te horen dat ik niet de enige ben die in deze situatie zit! Ik weet wel dat ik er vooral voor mezelf zit maar toch, soms wil ik gewoon uitvallen en zeggen van âHey, weet je hoeveel je/je ouders moet(en) betalen voor jouw aanwezigheid hier? En dit is wat je er maar mee doet?â. Stomme gedachte, I know.
Dit heb ik ook al een paar keer gedaan haha.
Jaa, ik ook. Vooral omdat ik zelf ook voor de klas sta en weet hoe kut het is als niemand antwoordt haha