Wat mij altijd een beetje verbaasd, en hier ook teruglees is dat iedereen alleen maar lijkt te denken aan de babytijd. Hoe bijzonder het is om zwanger te zijn en te knuffelen met babies en borstvoeding te geven en dat is het ook. Maar het lijkt voor mij altijd alsof er niet echt bij word stilgestaan dat de zwanger/baby tijd niet heel lang duurt en je daarna gewoon een kleuter, schoolgaande kind, puber en volwassene hebt waar je iets mee moet? Misschien denk ik er teveel over na of komt het omdat ik ook de struggles van een vriendin zie die nu in haar eentje twee pubers van 16 en 18 aan het opvoeden is, maar ik zie mezelf dus ook gewoon echt niet als ouder van een ouder kind.
20 likes
Daar dacht ik laatst ook aan! Ik vermoed dat het een trucje van moeder natuur is ofzo, dat je vooral gewoon een baby wil. De afhankelijkheid van een baby is ook het allergrootst dus het is wel handig dat er vooral in eerste instantie een babywens is.
Later groei je met de rest denk ik vanzelf wel mee. Pubers misschien uitgezonderd 
4 likes
Ik kan dat gewoon echt niet begrijpen? Moet ik ook zeggen dat ik babies niet bijzonder leuk vind en ook vriendinnen heb die zeggen dat ze die periode juist liever hadden overgeslagen. Maar mij lijkt een baby juist veel minder zwaar dan een ouder kind?
1 like
Nou een volwassen kind lijkt me best leuk, als diegene tenminste een beetje geslaagd in het leven is.
Baby gaat ook nog wel, alhoewel saai, geen slaap, gejank, hoofdpijn, gore kak, maar voor de rest redelijk overzichtelijk.
Maar die kleuter en kindertijd lijkt me dus niks, zo intensief. Ja ze kunnen meer, maar ze willen ook véél meer. En de hele tijd interactie, altijd, overal, constant. Daar zou ik dus echt gillend gek van worden.
4 likes
Ja zo eens met dit bericht. Mn vriend wil nu al graag een baby, liever vandaag dan morgen. Ik heb zovaak gezegd dat ik het idee heb dat hij er te makkelijk over denkt. Die schattige baby kan net zo goed een ontspoorde puber worden die je dagelijks kopzorgen geeft.
2 likes
Ja, mij lijkt de periode leuk van baby tot aan 4 jaar en dan weer de periode van volwassen kinderen vanaf ongeveer 20. Die 16 jaar daartussen lijkt me niet echt leuk.
Daarnaast heb ik ook wel wat @ellegirltalk zegt, ik heb wel een lichamelijke kinderwens maar rationeel weet ik niet of ik ooit kinderen wil. Ik kan me wel voorstellen dat met de juiste partner het gevoel van een kinderwens sterker wordt.
Niet in een meidenblad maar ik heb wel in een ander blad gestaan met een verhaal.
1 like
Heb je het kind uiteindelijk wel gehouden?
Ik vond de peuter en nu de kleutertijd met mijn zoontje echt het leukst. Heerlijk die interactie. De grappen die hij al kan maken. De blijdschap dat hij heeft als hij maar school gaat. Al de verhaaltjes die hij te vertellen heeft zodra ik hem ophaal. En hoe bijdehand en scherp hij is. Samen boekje lezen voor het slapen gaan. Hoe trots hij is al hij ergens vanaf springt en of iets nieuws doet. Heerlijk.
Babytijd vond ik niet zo leuk, vooral de dagen alleen en al dat gewieg om het stil te krijgen. Alleen maar eten poepen slapen. Gelukkig is die fase voorbij. En zwanger zijn, tja echt heel geweldig vond ik dat ook niet.
10 likes
Ik heb geen kinderwens, maar heb nu die docu over euthanasie van boos gekeken en daar zat Tim met een baby’tje op schoot en nu wil ik een baby met Tim Hofman.
23 likes
Ik weet het niet, maar ik vind de babytijd dan ook niet echt zwaar. Dat verschilt per persoon en per baby denk ik.
Als je eenmaal zwanger bent is het toch wel handig dat je graag een baby wilt, gezien er geen 8-jarig kind uit komt. Evolutionair gezien is een babywens logischer dan een ouder kind wens, omdat voor die baby gezorgd moet gaan worden.
Mij lijkt een 8-jarig kind ook wel pittig omdat die allemaal activiteiten heeft waar die naartoe moet en je moet er veel dingen mee doen. Momenteel kan ik vrij veel lui op de bank liggen en na het avondeten al helemaal. Maar gelukkig is een kind niet plotsklaps 8 jaar en groeien zowel het kind als de ouder langzaam in stapjes.
Sowieso vind ik die kinderwens wel interessant, het doel van elk organisme is uiteindelijk toch om zich voort te planten. Al zijn de mensen zich er nu bewust van, maar toch is een kinderwensgevoel goed onder woorden brengen wel lastig.
3 likes
Love pubers. Breng ze dan maar naar mij toe. 
2 likes
Nee ik kwam er gelukkig heel vroeg achter en heb een abortus onderģaan. De relatie die ik toen had was ook niet stabiel, moet er niet aan denken dat ik nu een kind met mn ex had. Was ook niet goed voor het kind geweest.
1 like
Ik heb niks met kinderen die niet kunnen praten en heel aanhankelijk zijn. Daarna lijkt het me pas leuk worden en naar die tijd zou ik uitleven, vooral vanaf 5 jaar (ook soort biecht dit, maar open voor reacties).
2 likes
Het speelt voor mij wel heel erg mee in een keus voor een evt 2e. Toen ik zwanger werd in 2017 was ik daar helemaal niet mee bezig, maar ben de laatste tijd wel heel bang wat de toekomst ons brengt qua klimaat, nieuwe pandemieën, de grote verdeeldheid tussen mensen etc. dat ik denk, moet ik dit een kind wel aan doen? Ik maak me ook best wel zorgen over de toekomst van mijn zoontje en voel me dom dat ik daar destijds niet echt mee bezig was maar ‘gewoon een kind wilde’ 🥲
3 likes
Ik heb in de girlz gestaan over Emetofobie!
4 likes
Maar dat weet je dus niet, en misschien* blijven ze dan wel tot ze 50 zijn bij jou wonen, of worden ze heel ongelukkig of komen ze helemaal fout terecht en maak je je constant heel erg veel zorgen.
- ongenuanceerd beeld van (niet) geslaagd leven
Ik heb er geen ervaring mee, maar je groeit daar toch ook langzaam in mee? Dat kind wordt ouder, maar jij krijgt ook steeds meer ervaring.
2 likes
Ik neem dat inderdaad ook mee in mijn overweging. Ik vind baby’s/kleuters leuk. Maar ouder lijkt me niet heel leuk om eerlijk te zijn. Zit je dan met je klagende (jonge) slungelige puber die nergens zin in heeft op de camping. Heb je eindelijk vakantie, krijg je dit.
6 likes
Klopt, daarom lijkt het me alleen leuk als ze wel geslaagd zijn.
En daarom neem ik geen risico en begin ik er überhaupt niet aan.
3 likes