Ik had vanochtend een gesprek via Teams. Hebben jullie ook wel eens gehad dat de interviewers zichzelf amper voorstellen? En ze zaten onderling met elkaar te chatten volgens mij, vond ik een beetje lullig.
Ik had na het gesprek wel een ok gevoel en nu zo achteraf en elk antwoord 1000 keer overdacht te hebben, twijfel ik sterk of ik het wel over heb kunnen brengen. Herkenbaar?
Er is nooit een goed moment om weg te gaan, er is altijd wel iets. Als je al langer het gevoel hebt dat het tijd is voor een volgende stap, dan gewoon doen en actie ondernemen (daar hoef je geen schuldgevoel voor te hebben). En ja, misschien is het gras niet groener aan de overkant, maar hier bent je ook niet happy. Dus het vervelendste scenario is dat je misschien nog eens op zoek moet gaan, maar daar zou ik niet vanuit gaan!
Ja herkenbaar dat over analyseren. Nu kan je er niet veel meer aan doen.
Wel aso als ze zo beperkt voorstelden en te chatten onderling. Ik ben zelf ook wel van mezelf kort introduceren maar wel altijd aandacht bij diegene met wie ik praat. Hadden ze dat verder wel?
Ja je hebt gelijk. Als ik het niet probeer weet ik het niet.
Haha, ik had vanmorgen een gesprek met een recruiter en werd net teruggebeld door dat derde bedrijf zelf. Dat mân cv zo goed aansluit en dat ze het gesprek met mij willen afwachten voor ze meer mensen uitnodigen, omdat ze denken dat ik er zo goed zou passen.
Ik wist echt even niet hoe ik moest reageren, haha. Moest ook mân best doen om niet meteen helemaal mee te gaan doen in haar enthousiasme. Ik bedoel, een serieus gesprek hebben we nog helemaal niet gehad 
Maar stiekem voel ik me hartstikke vereerd. Ook omdat ze mij benaderd hebben ipv andersom. Ben benieuwd! Ik zit er volgende week woensdag 
Nou mijn gesprek gehad. Toen ik het afsloot dacht ik ja! leuk gesprek. En ze bevestigde dit ook.
Nu ga ik zitten overdenken en word ik heel onzeker. 
Klinkt goed! Hoop dat het inderdaad een goede match is! Veel succes 
Ik ben van mezelf een heel nuchter en niet echt enthousiast persoon, althans dat toon ik nooit echt. Maar ik merk dat dat best wel in mijn nadeel werkt bij sollicitaties. Ik probeer maar altijd te zeggen dat ik enthousiast ben over de vacature en het gesprek, maar ik ben gewoon een vrij ingetogen persoon. Moet ik dan maar nep enthousiast en spontaan gaan doen?
Het zijn trouwens best leuke gesprekken en ik ben niet verlegen ofzo, maar ik hoor vaker dat er een gebrek aan enthousiasme is. Terwijl ik niet in de sales werk of iets waarbij je enthousiasme/spontaniteit nodig heb. Vind ik dan best jammer, vooral als ik gewoon de juiste kwalificaties heb.
Ik las even IK WIL EEN BANAANN (sorry hoop dat je er om kunt lachen)
ik snap het overdenken stukje helemaal⊠hoop je helpen op een goed vervolg!
Ik herken het wel⊠Heb je wel eens eerlijk aangegeven dat je een ingetogen persoon bent, maar wel degelijk enthousiast bent over de vacature? Uiteindelijk zullen ze op de werkvloer toch wel merken hoe je bent als persoon.
Ja vaak hebben mensen het wel door, of dat denk ik dan in ieder geval. Maar ik denk dat ik de volgende keer wel aangeef âik weet dat ik vrij ingetogen overkom, maar ik ben wel degelijk enthousiastâ oid. Ik vind het eigenlijk vooral stom dat dit blijkbaar nodig is voor het werk dat ik doe, maar ja daar verander ik niks aan bij de werkgevers.
Bedankt voor de tip in ieder geval!
Ik heb recent gesolliciteerd en in plaats van mezelf te verkopen, ben ik heel eerlijk geweest en mezelf gebleven tijdens het gesprek. Mijn vriend heeft als mening dat je in een sollicitatiegesprek soms moet liegen, maar ik ben niet iemand die goed is in liegen.
Uiteindelijk hebben ze mij gekozen ondanks ik niet volledig voldeed aan het profiel wat ze zochten. De voornaamste reden voor hen was dat ik open en eerlijk was geweest!
Ik weet niet of je op dit moment actief bezig bent met solliciteren. Zo ja, succes!
Ah nee joh, als het op dat moment goed voelde, zal het ook vast goed gegaan zijn!
Zelfde functies, hele andere branches (bewuste keuze). Office Manager kun je gelukkig overal zijn 
Vind ik juist niet, tenzij het echt mega klein is en niet echt relevant. Naast dat het je wss (of mij in ieder geval) extra spanning geeft en je minder gemeend over komt. Waarom jezelf anders voordoen dan je bent? Ik ga met liegen dus uit van een âhoe je dingen aanpaktâ / âwat je karakter eigenschappen zijnâ-achtige vragen. Kom je straks in een team/bedrijf waar mensen net zo kut zijn als je nep sollicitatie persona en verwachten dat jij ook zo bent/doet. 
@Nefertiti Ik sluit me aan bij @Guchi Ik denk dat eerlijkheid meestal loont. En bij bedrijven waar ze dat niet waarderen, maar waar ze liever willen dat je nep-enthousiast zou gaan doen (die zijn er ook vast) zou je dan toch niet op je plek zitten.
Ik heb tijdens mijn sollicitatiegesprek 2 jaar geleden iets aangedikt (want ik was heel blij dat ik tenminste ergens op gesprek mocht komen) en ik heb daar nu nog steeds last van, omdat ik dus steeds die taak krijg waarvan ik toen zei dat ik er goed in was. Ik heb hier wel van geleerd dat je beter maar gewoon helemaal eerlijk kan zijn
Ik heb jullie advies nodig!
Ik heb een hele leuke baan, maar moet hier over 2 jaar definitief weg en weet ook waar ik tegen die tijd heel graag zou willen werken. Nu heb ik een contract voor 0.6 en dat is voor dit jaar uitgebreid naar 1.0fte, maar ik hoor in juni/juli pas of dat na de zomer doorgezet wordt.
Nu staat er een vacature online voor mijn âdroombaanâ, waar ik 2 jaar geleden toen ik bezig was met afstuderen ook op heb gereageerd. Ik was toen op meerdere vlakken een geschikte kandidaat (ik liep mijn afstudeerstage bij die organisatie en wist al dat ik daar 2 dagen mocht blijven, daarnaast was mijn eerste referent een oud-manager van die afdeling en had ze daar nog zeer nauwe banden en mijn tweede referent was degene wiens baan vrij zou komen. Verder voldeed ik aan de eisen, behalve dat ik zeer weinig ervaring had met x en 0 met y). Ik kreeg toen 2 maanden na de sluiting zoân automatisch gegenereerde mail met een afwijzing en dat heeft me behoorlijk geraakt, omdat mijn refererenten beiden hadden verwacht dat ik minimaal op gesprek had mogen komen. En nu had niet eens iemand de moeite genomen om me zelf te bellen of persoonlijk een afwijzingsmail te typen.
Mijn idee was eigenlijk om over 2 jaar, als ik bij mijn huidige baan weg moet, daar weer te solliciteren. Ze zoeken mensen die ervaring hebben bij x en bij voorkeur ook bij y. Nu heb ik inmiddels 2 jaar ervaring bij y, maar mijn ervaring bij x is nog steeds minimaal. Nu zeggen mensen om me heen dat ik gewoon nu al moet solliciteren, maar a) ik zit echt op mijn plek nu en wil graag mijn contract afmaken en b) ik ben bang dat ik weer niet uitgenodigd wordt en dat ik dan over 2 jaar daar echt niet nog voor een 3e keer kan solliciteren, omdat ik dan voor lul sta.
Daarnaast is het een baan voor 0.6-0.8 fte en ik zou eigenlijk minimaal 0.9 willen om goed rond te kunnen komen. En tegelijkertijd weet ik dus niet of ik na de zomer bij mijn eigen werk meer dan 0.6 kan houden. Irritant.
Mijn vraag aan jullie: wat zouden jullie doen? Wel of niet solliciteren?
Alles wat je zegt is zo zo zoooo waar.
Ik ben iemand die heel gevoelsmatig te werk gaat en dat begint al bij de vacature. Sommige vacatures maken mij helemaal zenuwachtig waardoor ik het gevoel heb mijzelf weg te cijferen. Heb het idee dat ik daar dan zo goed voor de dag moet komen, dat de onzekerheid van niet genoeg weten mij super veel stress geeft. Dan eet en slaap ik ook veel slechter omdat ik me voor mijn gevoel nooit goed genoeg kan voorbereiden. Dit zijn niet zomaar âgezondeâ zenuwen, maar volgens mij echt instinct.
Andere vacatures zijn soms niet direct hetgeen wat je zoekt maar als je beschikt over de vaardigheden om de baan uit te voeren en je hebt affiniteit met de branche, dan zou ik de gok wagen. Weten wat je kan en waar je geĂŻnteresseerd in bent, zorgden er uiteindelijk voor dat ik voor die sollicitatiegesprekken nauwelijks stress heb gehad in de voorbereiding.
Ik wist niet altijd precies wat de functie inhield maar mijn hoofd stroomde wel vol van ideeĂ«n van hoe ik die functie zou vervullen. Voorbereiding kostte mij nul moeite. Het gevoel van comfort, zelfverzekerdheid en relaxtheid dat je op zoân moment voelt, weegt voor mij zo zwaar.
Liever er van tevoren zelfverzekerd instappen met de kennis, ervaring en interesses die je hebt. We brengen zoveel tijd in ons leven op het werk door. Laat het alsjeblieft ook wat levensvreugde opleveren 
Dit is een lastige situatie die je schetst. Hoe ik het zo lees, ben je de eerste keer bij je droombaan niet aangenomen omdat je âzeer weinig ervaring had met x en 0 met yâ. Nu heb je inmiddels ervaring bij y, maar ervaring bij x is nog steeds minimaal terwijl ze iemand zoeken die ervaring heeft met x. Is er een manier om je ervaring bij x naar een hoger niveau te tillen? Misschien een part-time job of stage waar je met x bezig zal zijn? Dit kan uiteraard alleen als je bij je huidige werk naar 0,6 FTE zou gaan. Wellicht dat je dan voldoende kennis en ervaring hebt om het over twee jaar nogmaals bij je droombaan te proberen?
Ik zou dus nog niet solliciteren, maar pas over twee jaar.
@Henry @Victoria @Nestley_Toulhouse: he-le-maal eens met jullie! Wat een wijze woorden! 
Al moet ik eerlijk toegeven dat ik vorige week bij mân andere sollicitatiegesprek ook een paar dingen had aangedikt. Gelukkig is dat niks meer geworden omdat ik de baan bij een ander bedrijf heb gekregen vanwege mân eerlijkheid. We brengen ontzettend veel leven op het werk door. Als ik voor mezelf spreek: ik sta doordeweeks altijd op om 07.00 uur om mezelf klaar te maken voor werk en ben ergens tussen 17.30 en 18.00 uur thuis. Ik ben dus dagelijks 10,5 tot 11 uur bezig met werk. Als je dit van een dag aftrekt + de uren dat je slaapt, heb je maar 5 tot 5,5 uur per dag aan vrije tijd.
Zoals Victoria het ook al heel mooi heeft geschreven: we verdienen allemaal een leuke baan die bij ons past! Dus stay true to yourself, want anders kun je jezelf in je vingers gaan snijden.
Dank voor het meedenken! Ik heb wel wat ervaring met x, alsin meerdere stages en daarna een paar maanden gewerkt, maar dat telt niet echt.
Het is technisch gezien mogelijk om in die andere 2 dagen een baan als x ernaast te nemen, maar de ervaring leert dat ik 2 hectische banen naast elkaar niet trek. En ik zie 4 of 5 dagen werken in x op dit moment echt niet zitten 
Normaal gesproken zou ik iets hebben van: ik zie het over 2 jaar wel weer, maar merk dat het toch wel stress geeft dat ik niet weet hoeveel dagen ik na de zomer mag blijven.
@Victoria Ja eens en heel herkenbaar! Daarom ook dat ik 2 jaar geleden niet helemaal eerlijk was tijdens mijn sollicitatie 
Vanuit een baan kun je gewoon kritisch zijn en kijken of iets echt bij je past. Een beetje hetzelfde als bij huizen zoeken: als je echt een woning nodig hebt, leg je de lat veel lager dan wanneer je fijn woont, maar gewoon net wat beter/anders wil.
Ik ben een verlegen en rustig persoon (dat is ook erg merkbaar bij bijv. een sollicitatiegesprek), en ik heb het gevoel dat ik daarom vaak wordt afgewezen door organisaties. Soms vraag ik me daarom af of het niet beter is om me anders voor te doen⊠maar dat is inderdaad niet de oplossing.