Haha sorry, totaal niet relevant, maar waarom zou 2 uur reistijd niet haalbaar zijn? Ik heb dat momenteel ook, maar ik ben niet van plan om van baan te wisselen als ik aan kinderen wil beginnen. Mijn vriend en ik hadden bedacht om allebei 4 dagen te gaan werken in plaats van 5 en het kind zou dan 3 dagen naar de opvang/gastouder moeten.
We willen pas over 3 jaar aan kinderen beginnen hoor, maar ik vroeg het me gewoon even af!
Mij lijkt het niet handig als je kind op de opvang is in je woonplaats en er gebeurt iets, bijvoorbeeld het kind wordt ineens doodziek. Dan moet je dus nog twee uur reizen.
Daarnaast zijn de meeste kinderdagverblijven open tot uiterlijk half 7. Maar dat probleem is minder met gastouder die flexibele werktijden heeft of oma/opa die oppast natuurlijk.
Ik was heel blij dat alles echt heel dichtbij was, mijn werk was vijf minuutjes fietsen en het KDV op 1 minuut hier vandaan. Maar toen werd ik ontslagen, ik moest wel even schakelen bij het solliciteren dat ik dan dus niet meer zo dichtbij de baby zou zijn.
3 likes
Omdat ik het een fijner idee vind om dichter bij huis te zijn als er iets gebeurt, als het kind bijvoorbeeld ziek wordt en opgehaald moet worden, dan moet ik eerst nog een uur terugrijden voor ik er ben. Mijn vriend heeft gemiddeld ook 45 minuten reistijd (werkt op verschillende locaties). Opa’s en oma’s hebben helaas ook niet echt flexibele banen dat ze even in onze plaats het kind zouden kunnen gaan halen.
Ik zie het wel eens gebeuren bij collega’s met kinderen die in de buurt wonen en even snel naar huis moeten, dat is toch wat makkelijker. Maar misschien zit het ook te veel in mijn hoofd, ik weet zeker dat er ouders zijn die wat verder van hun werk wonen en het kunnen combineren. Voor mijn gevoel is het niet zo handig
1 like
Ik hoorde laatst dat ze bij kindjes die gepoept hebben ook de ouders opbellen om te komen verschonen? Dat vond ik wat vreemd, maar misschien heb ik het niet goed begrepen, wie weet dat? Dan zou je dus letterlijk voor elke scheet op en neer moeten naar de opvang/bso oid?
Misschien was het een basisschool kindje? Sommige basisscholen weigeren kindjes die nog niet zindelijk zijn of bellen idd de ouders op als het kindje in de broek heeft gepoept.
2 likes
Dat klopt over het algemeen wel denk ik. In principe verwachten ze wel dat je kind met 4 jaar zindelijk is in groep 1. Een vriendin van mij moet nog steeds naar school hiervoor omdat haar zoontje helaas problemen heeft hiermee. Gelukkig doen haar ouders en schoonouders veel dus die gaan dan ook regelmatig.
Denk dat veel scholen gewoonweg geen tijd hebben om een kind met een poepbroek goed te verschonen. Als jij 25-30 kleuters hebt die je alleen moet laten om 1 kind 15 minuten buiten de klas te helpen snap ik dat je de ouders belt om het op te lossen.
5 likes
zeer rammelige eierstok dag vandaag 
net testjes zitten doen welke kleur oog enz onze baby zou kunnen hebben
3 likes
Spijtig haha ik grapte een beetje naar mijn vriend of mijn spiraal er niet al uit mocht 
maar hij vind het te vroeg, eerst een huis kopen (was ook onze afspraak; dus fair enough haha)
1 like
Ik zou het ook zo graag willen, opeens is dat gevoel weer zo sterk maar het is niet verstandig momenteel. Eerst samenwonen, op medisch gebied onderzoekjes en dan kijken we wel. Ik zou het zo zonde vinden als het nooit zou lukken, kan er soms verdrietig van worden van het idee dat het misschien helemaal niet verstandig is en het misschien geeneens lukt.
2 likes
Ik krijg steeds vaker een gevoel dat ik het nu zou moeten doen, want straks werkt het niet en duurt het nog heel lang? (Ik heb meer medische dingen gehad dus het zou me niet verbazen wat dat betreft)
1 like
OH dit herken ik zo goed! Maar ik ben dit uiteindelijk juist geworden sinds ik moeder ben. Eerst zat er niet zo veel in mij, was best lui en passief. Zat in een sleur, werkte veel en haalde daarnaast weinig uit mijn vrije tijd. Ik heb nu zo’n leuker leven en ben echt een leuker mens geworden. Ook door het zelfvertrouwen dat het moederschap mij geeft (maar dat is niet bij iedereen zo).
25 likes
mooi gezegd dit!
1 like
Zo herkenbaar dit!
1 like
Ik vind de laatste berichtjes super fijn om te lezen. Ik ben soms juist bang dat ik mezelf zou verliezen met kind, maar het lijkt me soms ook wel fijn om te zorgen zodat je je eigen gevoel even aan de kant kunt zetten/minder belangrijk is ofzo. Dat je in ieder geval voor een ander de hele wereld bent. Dan hoop ik dat de natuur het zo bedacht heeft dat het allemaal goed komt zodra het zover is.
5 likes
Nog geen echte rammelene eierstokken hier, maar kent iemand van jullie mensen of verhalen van koppels waarbij de ene doordeweeks weg van huis is voor werk en ze toch een gezin starten? Ik moet nog een aantal jaar ver van huis werken en door omstandigheden gaat mijn vriend nog niet verhuizen met mij. Maar we willen misschien wel vroeger al een gezin starten. Ik zou alleen echt niet weten hoe, dus alle mogelijke tips of herkenning is welkom! En anders zullen we maar onder ogen moeten zien dat het niet zal lukken.
Gisteren weer een aankondiging van een zwangerschap gekregen. Heb echt het idee dat er een soort babyboom om me heen is haha.
Ik ben oprecht heel erg blij en enthousiast voor al die mensen, maar ik merk wel dat ik er voor mijzelf een klein beetje down van raak, hoe raar dat ook klinkt. We zijn er aan toe en onze redenen om te wachten tot de bruiloft lijken me ineens ook niet meer zo boeiend. Niet om dramatisch te doen, meer een vorm van realisme dat ik er sterk rekening mee hou dat ook in juni alles nog niet zo door kan gaan zoals we willen en eigenlijk wil ik ook niet nog langer wachten. De planning is wel nog steeds om in februari/maart te stoppen met anticonceptie. Duurt niet heel lang meer, maar voor mijn gevoel een eeuwigheid
Daarbij komt ook nog eens dat ik een beetje angstig ben dat het bij ons niet gaat lukken. We hebben helaas heel veel verhalen in onze familie en vriendenkring van mensen die moeilijk zwanger raken of te maken krijgen met miskramen en dat heeft er best wel ingehakt. Eigenlijk meer bij wie het moeilijk gaat dan mensen bij wie het makkelijk gaat. Ik weet rationeel gezien wel dat dat niks over ons hoeft te zeggen, maar mijn gevoel verandert er niet door.
Mijn vriend en ik zitten beiden in de luchtvaart, dus allebei veel en lang weg en de baby komt over zo’n 20 weken. (ik ga wel minder werken, dus meer thuis) Komt dit een beetje overeen?
Ik herken wel wat in jouw verhaal. Met name de “beren op de weg” die je allemaal ziet. Ik ben nu 6 maanden zwanger en vooral in het begin van de zwangerschap heb ik me druk gemaakt over hoe mijn werk zou reageren (werk er nog niet zo heel lang), hoe mijn beste vriendinnen zouden reageren (geen of nog geen kinderwens). Ik was ook best zenuwachtig om het te vertellen op werk en aan vriendinnen maar uiteindelijk reageerde iedereen super leuk en heb ik het los kunnen laten. Nu vind ik het best zonde dat ik me zo druk heb gemaakt hierom, terwijl het nergens voor nodig was.
Daarnaast stelde ik me ook de vraag wat als ik nu een jaar later zwanger zou worden, dan zijn er waarschijnlijk ook weer dingen te bedenken waarover je je druk kunt maken.
Mijn tip is dus, probeer al die “wat als vragen” los te laten. Vaak zijn ze nergens op gebaseerd en zitten ze vooral in jouw hoofd :).
Ik heb een tijdje geleden een app groep aangemaakt, voor diegene die willen meepraten maar dat ivm privacy oid niet op dit forum willen doen, nu nog niet zo actief maar als je interesse hebt stuur me maar even een pb.
1 like