Met dat concurrentiebeding had ie veel eerder moeten komen. Niks tekenen!
Over het algemeen kan ik vrij goed omgaan met kutopmerkingen, maar net tijdens mijn lunchwandeling moest ik ineens denken aan een “vriendin” op de middelbare school.
Ik heb mijn neus ooit een keer gebroken met sporten, was denk ik rond 10 jaar oud. Neus deed tijdje pijn, maar destijds hadden mijn ouders niet echt het idee dat hij gebroken was oid. Pas na tijdje kwamen we tot de conclusie dat hij toch echt gebroken was geweest. Nou goed, niet mooi maar is niet anders.
Die “vriendin” vond het echter nodig elk moment dat zij daar zin in had wat over mijn neus te zeggen en begon hem op een gegeven ogenblik zelfs na te tekenen. Dan kreeg ik briefjes toegeschoven waarop zij mijn neus had afgebeeld, in een gedramatiseerde versie. Ze liet haar tekeningen ook aan iedereen zien: onze andere vriendinnen, klasgenoten die toevallig in de buurt zaten. Vanaf dat moment begon het voor mijzelf eigenlijk pas een probleem te worden en werd ik super onzeker over mijn uiterlijk.
Nu zit ik niet meer zo mee, het is wat het is en hoor van vriendinnen dat het echt heel erg meevalt. Keerpunt was dat mijn moeder aangaf dat ik het maar moest corrigeren als ik er zo veel last van had. Bedenktijd voor genomen en conclusie was dat ik niet opeens een leuker persoon door operatie zou worden en als mensen me niet mochten vanwege mijn neus ik toch niet met dat soort mensen zou willen optrekken.
Stom eigenlijk, hoe één persoon je hele zelfbeeld overhoop kan halen
Woow wtf?!?! Sorry hoor, maar wat een bitch! Fijn dat je er nu niet meer zo erg mee zit, hopelijk trekt dat gevoel nog helemaal weg.
Dit doet mij denken aan een ‘vriendinnetje’ van de basisschool. Dik 20 jaar geleden maar zo zie je maar weer hoeveel impact sommige dingen kunnen hebben. Ik heb o-benen (mijn onderbenen raken elkaar niet helemaal) maar stond er nooit zo bij stil dat dit raar zou kunnen zijn. We liepen van de gymzaal terug naar school, zij liep achter mij met een ander meisje. Toen zei ze: Zora, jij hebt echt o-benen he?? waarop ik iets mompelde van oh ja klopt. En toen zei ze tegen dat andere meisje, net alsof ik het niet kon horen: Vies is dat he?
Destijds maakte mij dat zo onzeker, nu kan ik het alleen maar heel debiel vinden. Helemaal niks mis met mijn benen. Als er iets is dat ik mijn kinderen wil meegeven, is dat het niet oké is om dit soort opmerkingen te maken over andermans uiterlijk. Dat we niet allemaal hetzelfde zijn en dat dit ook helemaal niet hoeft.
@Sjar-x @Evenveel Echt hè, zal ondertussen wel zo’n 10-12 jaar geleden zijn dat ik bij haar in de klas zat, maar soms heb ik nog dat ik ineens weer aan haar moet denken en dat nare gevoel zo weer voor de geest kan halen. Wel fijn dat jullie beamen dat het een rotstreek was, heb tijdje gedacht dat ik zelf niet zo overdreven moest reageren. Het was jammer dat we gezamenlijke vriendinnen hadden dus op school wel met haar in aanraking bleef komen, maar na dat schooljaar heb ik zelf nooit meer contact gehad met haar.
@Evenveel @Zora wel heel vervelend dat jullie ook in soortgelijke situaties hebben gezeten. Nooit leuk om uitgelachen te worden, maar denk dat het wat meer erin hakt als het door een vriend of vriendin gebeurd, je hebt toch een mate van vertrouwen in de andere persoon en je stelt je kwetsbaar op bij het sluiten van een vriendschap.
Hoe gaat het nu op je werk? Kun je het nog een beetje volhouden?
Mwah… het is echt volhouden… lief dat je ernaar vraagt!
Het is een hele goede vriendin van mij en echt wel een hele lieve meid maar ze wil altijd soort van aandacht van mijn vriend. Nu had ze hem aan de telefoon (zijn collega’s) toen zei ze tegen mij: ja hij was zo aan het flirten met mij
Terwijl dat niet zo is en hij haar juist heeft afgewezen tijdje geleden
Je vriend heeft haar afgewezen, dus zij heeft hem geprobeerd te versieren, terwijl jullie al samen waren? En het is een goede vriendin van jou?
Nee we waren toen niet samen, ze vond hem best wel leuk maar hij haar niet
Oh zo, lijkt me wel een vervelende situatie ook. Misschien kan je tegen haar zeggen dat je die opmerkingen vervelend vindt.
Het is heel gek om het te zeggen maar het is ook echt een bepaalde onschuldigheid van haar, ik ga het wel bij een volgende keer zeegen. Ik weet sowieso dat ze totaal niet het type is voor mijn vriend.
Ik denk dat ze ergens wel een beetje jaloers is, ze doet soms alsof ze hem heel goed kent. Mijn vriend wil graag (over tijdje) samenwonen met mij en dan zegt ze oh vriend heeft zo zijn eigen leven geen huisje boompje beestje voor hem.
Maar hoe gek het ook klinkt, het is ergens wel schattig, ze heeft vaak het idee dat iedereen achter haar aanloopt . Iedereen flirt met haar etc etc
Een vriendin als ik wat vervelends mee maak: ‘Ja jezus maar jij trekt ook gewoon rare mensen aan hoor.’
Ok.
Jeetje, wat kut. Die opmerking heb ik precies ook een keer gehad. En je kan er niets mee.
Nee inderdaad. Het is een soort insinuatie dat het waarschijnlijk dan wel aan jezelf ligt.
Iedereen komt altijd rare mensen tegen. Da’s het leven, zeg maar.
Ik heb zo’n hekel aan de fysio en dat komt onder andere door mijn oude fysio (een vrouw). Die zei tegen mij, goh je bent ook echt een zak botten hè. Omg als ik het zo typ en lees denk ik echt wtf waarom heb je niks gezegd. Dat zou ik nu echt niet meer pikken. Ben er geloof ik ook nooit meer terug geweest.
Ik was net bij de dierenarts. Hele aardige vrouw, heb wel een klik met haar, tot nu dus. Ze zei aan het eind van de afspraak: ‘‘hoe gaat het verder met je, je hebt een wat bollere toet gekregen dan ik van je gewend ben?’’ Inclusief handgebaren bij bollere toet. Ik kon er niet eens op reageren. Ik heb een eetstoornis, het gaat op dit moment helemaal niet goed, heb de hele dag door eetbuien, braak elke dag en ondanks dat ben ik inderdaad best wel aangekomen en houd ik veel vocht vast. Hele weg naar huis huilen.
Wat onprofessioneel. Al zou ze je mensenarts zijn zou ze die opmerking niet mogen maken. Krijg je nu het slechter gaat wel de juiste hulp?
Echt, wat bezielt mensen??? Ik kan dit echt niet begrijpen gewoon. Sterkte.
Ik krijg helaas ook regelmatig opmerkingen over mijn gewicht. Vooral mijn moeder kan er wat van, al is ze er het afgelopen jaar een stuk minder mee bezig en dat geeft mij heel veel rust. Daarvoor heeft ze ook echt regelmatig pijnlijke opmerkingen gemaakt en berichten naar me gestuurd, terwijl ik echt een goede band met haar heb en heel vaak heb aangegeven dat ik dat soort dingen niet hoef te horen. Ik begrijp ook echt niet waar iemand dan de behoefte vandaan haalt om zoiets te zeggen.
Een hele tijd geleden was ik op de bruiloft van een vriendin en daar waren ook de ouders van een klasgenoot van de basisschool, die ik echt al jarenlang (minstens 15 jaar) niet had gezien. De openingszin van die moeder richting mij was: ‘Zo, jij bent flink veranderd zeg!’ Toen zei ik: ‘Ja is ook wel logisch hè na zoveel jaar.’ En alsnog ging ze erop door: ‘Ja je bent aardig dik geworden.’ Ik wist gewoon niet wat ik moest zeggen? Volgens mij stamelde ik iets als ‘Oké bedankt hè’ en toen voelde ze nog behoefte om te zeggen: ‘Ja maar dat betekent dat je van het leven geniet hè?!’ Oké is goed meid
De collega die naast mij zit heeft altijd commentaar op wat ik eet. ‘Goh, daar zitten veel calorieën in’. ‘Zo, dat is een flink stuk. Dat je dat op kunt’ zijn een paar voorbeelden…
Echt hou je bek…