Huh maar dat is helemaal niet mijn punt? Ik vond het vooral vreemd om beduidend minder emotie te zien toen ze vertelde over het moment dat ze erachter kwam dat haar zoon misbruikt was. Toen ze vertelde over haar eigen pijn (soort van verstoten te worden door haar familie en de pijn die dat haar deed), brak ze ineens in tranen uit.
Maar goed idd iedereen uit zijn emoties anders maar ik krijg gewoon een naar gevoel van die vrouw en sommige opmerkingen die ze maakt.
Nou, dat laatste scheelde anders niet veel.
Maar daar kan je toch helemaa niet op ordelen? Wanneer je huilt, zegt niet per se iets over het verdriet. Ik kan een begrafenis met droge ogen doorkomen en vervolgens in huilen uitbarsten omdat ik boodschappen moet doen en dat echt niet trek. Dat zegt niets over wat ik voel, enkel over wat de uiteindelijke trigger is. Zeker als je weet dat de hele wereld gaat kijken, kan ik me goed voorstellen dat je tijdens het vertellen denkt: verman je. Het is best kwalijk om te oordelen op hoe en wanneer iemand emotie uit omdat je letterlijk niets weet over wat er van binnen gebeurd.
Das ook waar. Neemt niet weg dat ik haar opmerkingen soms wat ongelukkig overkomen vond.
Het meest nare van dit alles is, dat ze van alles gaan vertellen over een persoon die niet meer op aarde is. Dat kan niet. Bij R. Kelly zijn er bewijzen (videoâs) en getuigen. Dat van Michael Jackson vind ik zo ongepast, lekker discussies houden over een persoon die al is overleden en daar geld uit willen halen? Dit is toch bizar. Ik hoop dat geen enkele rechter een rechtzaak âwintâ van dit kaliber. Het is sneu.
Weet je wat ik ongepast vind? Een volwassen man die kleine jongetjes in zijn bed laat slapen. Over de doden niets dan goeds, gaat niet op als je een smeerlap bent wat mij betreft.
Vind je het dan naar voor Michael Jackson of zijn familie of voor wie precies? Ik denk dat je dat als slachtoffer er niet bij stilstaat dat het ongepast zou kunnen zijn een discussie te voeren om iemand die al overleden is, want zij weten zeker dat het echt gebeurd is. En dat is denk ik ook belangrijker dan of het misschien raar is omdat hij al niet meer leeft.
En als er genoeg bewijzen zijn die de zaak bewijzen vind ik het niet onterecht als hij alsnog ââveroordeeldââ wordt. Vraag me alleen af wie dan de geldsom zou moeten betalen nu?
Heb je de docu gezien? Ik vond het niet zo zeer een schuldig-onschuldig verhaal, maar eerder een blik op wat misbruik met je doet. Door heel de documentaire heen hoor je ze enkel zeggen dat ze zo blij zijn dat ze hem hebben mogen leren kennen, dat ze van hem houden, dat ze pas later het besef hadden dat het niet juist was (en nog steeds zie je ze in dubio). En ja hij is dood, maar ja hij is wel in die jongens hun leven geweest, het is hun verhaal.
Nee ik heb niet de documentaire gekeken. Ik heb echt tig en tig jaar Michael Jackson geluisterd en in allerlei situaties en ik heb er ook om gehuild. Dit klinkt waarschijnlijk overdreven. Dus ik vind het jammer dat ik dan ook die docu moet zien. Omdat zijn muziek vaak heel veel voor mij betekende. En dat voelt vies van mezelf
Mensen die zeggen: âHij is dood dus het is toch klaar?!â Ik denk dat de slachtoffers daar een andere mening over hebben. Die moeten daar nog dagelijks mee leven.
Het blijft gewoon een lastige zaak om over te oordelen, want de aangeklaagde is er niet meer. Ik denk wel dat er bepaalde feiten in het verhaal van de mannen niet helemaal kloppen, maar ik denk ook dat er dingen gebeurden bij MJ die niet helemaal klopten
Mooi, het is nog steeds niet bewezen. Ik was niet zijn vriend. We go further searching.
Maar het misbruik is niet dood he? Hij is gestorven op vrij jonge leeftijd, lang voordat de slachtoffers in staat waren het misbruik als misbruik te labelen. Een van de twee geeft zelfs aan dat hij het pas als misbruik erkende toen hij zelf een kind kreeg en doorhad hoe klein dat is.
Ik had in eerste instantie ook zoiets van âhij is dood, waardoor de waarheid niet meer te achterhalen isâ, maar dat een dader sterft maakt de daad niet ongedaan. Het is idioot dat je als slachtoffer niet meer naar voren mag komen met je verhaal als de dader sterft
Ik zou je echt aanraden om toch de docu te kijken voordat je meediscussiert. Als in: het is belangrijk om wel te weten waar je precies over praat.
In the 2003 documentary Living with Michael Jackson, the singer defended his well-known habit of sleeping in the same bed with his young friends. He told journalist Martin Bashir: âI have slept in a bed with many children.â
Je kunt toch niet ontkennen dat dit zeer ongepast gedrag is? Hoe zou jij je voelen als blijkt dat je buurman/goede vriend etc met kleine jongetjes in bed slaapt. Ongeacht of bewezen is dat ze aangeraakt worden.
Precies dit. Enkel het slapen alleen al is zo enorm ongepast. De kern van een vriendschap is gelijkwaardigheid. Vriendschap tussen een volwassene en kind is daarom per definitie zeer ongepast. Uiteindelijk is de volwassene consequent degene die de dienst uitmaakt, tegenover een kind dat zich onmogelijk kan verdedigen, noch wapenen.
Om nog maar te zwijgen trouwens over die honderden fax berichten die een van die jongens kreeg met I love you, I miss you etc.
Dit is toch sketchy as fuck.
Precies en het urenlang bellen dagenlang. Wat heb je als volwassene urenlang met een kind van zeven te bespreken? Berichten als âI love youâ? Zelfs al ben je jong van geest en speel je graag met treinen, kan je toch prima iemand van je eigen leeftijd zoeken om mee te spelen.
Ik heb de docu helemaal gezien en gevoelsmatig geloof ik de twee mannen 100%. Je ziet gewoon wat het met ze gedaan heeft en ik weet ook hoe verwarrend seksueel misbruik kan zijn, vooral als de dader iemand is waar je een hele sterke band mee hebt. Maar ik durf ook niet met zekerheid en volle overtuiging te zeggen dat hij schuldig is. Dat vind ik dan weer te rigoureus.
Maar zoals @Lula en @Shaaar al zeggen: de manier waarop hij vriendschappen onderhield met jonge kinderen is hoe dan ook verkeerd en echt grensoverschrijdend. Dat durf ik dan weer wel met zekerheid te zeggen.
Als er geen discussies gevoerd zouden mogen worden over dode mensen, kunnen alle geschiedenisboeken de prullenbak wel in.
Het is al begonnen toen hij nog leefde hé? Twee zaken (schikking en rechtzaak) dateren van voor zijn dood.
Maar eerlijk; ik dacht ook wel: misschien is hij gewoon een mega exentriek iemand. Getekend door zijn jeugd en daarom eeuwig kind gebleven en daarom oprechte vrienschappen met een kind. Niet dat het daarmee gezond is, in tegendeel zelfs, maar een aantal jaar geleden hoopte ik dat hij dan die ene man is die wel gewoon een toffe vriend kon zijn voor kinderen en met kinderen op een kamer kon slapen zonder dat het vies is.
Super naĂŻef misschien maar ergens hoopte ik dan toch dat in een ideale wereld dit gewoon ok kon zijn.
*een aantal jaar geleden dacht ik dus zo, nu niet meer.
