In je eentje op vakantie

Dit klinkt zoo gaaf

1 like

Ik ga straks richting het vliegveld voor 3 weken Ierland! Backpack staat klaar (12,7 kilo incl wandelschoenen :ok_hand:t2:), nu nog even een paar uur wachten haha

11 likes

Vraag voor de solo vakantiegangers die ook een paar weken helemaal alleen weggaan: wat doen jullie qua contact met mensen thuis?
Ik merk dat ik als ik weg ben ook helemaal weg wil zijn en weinig behoefte heb om van alles te delen met m’n ouders of vrienden. Het liefst zou ik eigenlijk 3 weken m’n telefoon uitzetten.
Mijn moeder daarentegen wil dat ik elke dag wat laat weten. Los van dat ik begrijp dat ze dat fijn vind, vind ik het eigenlijk heel irritant. Ik vergeet het namelijk en het voelt als een verplichting waar ik geen zin in heb. Ik erger me dus ook dood als ze meteen gaat bellen of op instagram berichtjes gaat sturen dat ze zich ongerust maakt omdat ik de avond ervoor niet meteen d’r whatsapp heb beantwoord.
En enerzijds vind ik het flauw van mezelf dat ik mezelf niet gewoon verplicht elke dag een appje te sturen, maar anderzijds denk ik ‘hállo, ik ben 31, laat me lekker even weg zijn’. Nou, interne struggles dus, herkennen mensen dit?

1 like

Ja dit herken ik wel een beetje. Ben 32 en voel me ook een pubermeisje als ik mijn ouders wekelijks een berichtje moet sturen dat ik nog ok ben. Maar aan de andere kant is het ook fijn dat mocht er iets gebeuren, er wel naar me gezocht zal worden. En ik snap ook wel dat mijn ouders af en toe een teken van leven willen, ik ben hun enige kind. Ik doe nu meestal wekelijks een kort berichtje uit mezelf (alles ok, joe). Of een fotootje. Letterlijk een teken van leven. En de verhalen komen na mijn vakantie wel. Ik app trouwens wel altijd even als ik van plaats verwissel en naar welk hotel ik dan toe ga. Mocht er iets gebeuren, dan weten ze in welk gebied ze moeten zoeken. Ik vind het voor hen fijn, maar ook voor mezelf geruststellend. Want als ik bijv 6 weken weg ga en niets van me laat horen, maar er gebeurt iets op dag 2, dan is er niemand die naar je op zoek gaat. Dus ik vind het eigenlijk zelf toch wel fijn dat ik op afstand wel door hen in de gaten wordt gehouden.

Elke dag een berichtje zou ik ook wel veel vinden. Kun je niet afspreken met je moeder dat je zelf zo nu en dan laat weten dat alles ok is?

Ik ben trouwens deze zomer in mijn eentje een week naar Malaga gegaan. Was fijn! Leuke stad, beetje gewinkeld en door de straatjes gelopen en veel naar de zee geweest. Geen ongemakkelijkheid met 's avonds alleen eten, want ik kon zelf koken in mijn appartementje. Overdag heb ik wel in verschillende leuke tentjes geluncht. Op de een of andere manier vind ik dacht helemaal niet ongemakkelijk.

3 likes

Tof! Klinkt goed

Ik had precies hetzelfde, ben 9 maanden weggeweest. Foto’s zette ik wekelijks op fb dan kon iedereen ze zien en hoefde ik dat niet per persoon te doen. Tegen Mn ouders zei ik alleen als ik van locatie veranderde en af en toe gewoon een appje. Had Mn iPhone en iPad via ‘zoek Mn vrienden’ met die van hun verbonden, had toch geen data dus ze konden alleen zien als ik met WiFi was verbonden, maar dan konden ze ff snel zien dat ik ergens was (als in een stad, niet de exacte locatie) en dat ik recentelijk online was geweest en dus vast nog leefde.

Dat vonden we allemaal een goeie oplossing, Zij keken elke avond ff en dan waren ze weer gerustgesteld.

2 likes

Ik deed afgelopen jaren vooral veel weekendtripjes, dat zagen ze dan op instagram, en dan kreeg ik weer een appje van mijn moeder “Ben je nou alweer weg? Veel plezier!”. Maar toen ik zes weken ver weg was stuurde ik mijn ouders sowieso al mijn reserveringen door, zodat ze wisten waar ik was, en boekte alles in eerste instantie maar voor 1 of twee nachten, dus ze kregen elke 1 à 2 dagen iig een mailtje doorgestuurd van me. En stuurde ook altijd wel een berichtje als ik op een nieuwe plek aankwam om te laten weten dat ik veilig was aangekomen. Doen zij ook altijd als zij op langere vakantie (> 2 weken) zijn, is er bij ons echt ingesleten. En soms een fotootje.

Ja, dat is precies wat ik heb gezegd, dat ik uit mezelf iets laat weten, maar dat is niet genoeg blijkbaar
 Het helpt ook niet dat ze zo gaat lopen stressen want dat werkt alleen maar averechts bij me.
Vorig jaar was ik ook drie weken weg (in Engeland, dus superdichtbij en niet spannend) en toen postte ik elke dag een foto op insta. Toen had ik een keer een dag geen goede foto om te posten dus had ik niks geplaatst. PANIEK was dat. Toen belde ze ‘s ochtends heel vroeg, maar toen had ik nog m’n niet storen aan staan, dus kreeg ze gelijk voicemail. Nou, het huis was te klein, terwijl ik gewoon lekker lag te slapen.
Ik heb er al heel veel discussies over gehad, ik vind dat ze zich gewoon aan moet passen en erop moet vertrouwen dat ik vanuit mezelf iets laat horen, maar dat werkt dus niet :unamused:

@Zemraluani Als ik zo lang en verder weg zou gaan, zou mijn locatie wel wat zijn, maar ik heb al mn reserveringen al doorgestuurd, dus ze weet al precies waar ik ben.

In mijn familie is “geen nieuws is goed nieuws” ook gewoon wel de afspraak. Al stuur ik vaak wel om de dag ofzo een foto dus ik ga nooit helemaal op zwart voor lange periode, maar heb eigenlijk ook nog nooit mijn reserveringen aan m’n ouders doorgestuurd ofzo? Maar mijn ouders zijn best wel makkelijk moet ik zeggen en maken zich sowieso nooit zo veel zorgen om me en hebben geen social media dus ik heb makkelijk praten. Ik stuur meestal wel een berichtje van “ik ga nu hier heen” als ik doorreis naar een volgende bestemming, maar dat vind ik ook niet zo erg want dan zit je toch vaak wel ergens te wachten op een trein of bus ofzo.

1 like

Ik heb een moeilijke relatie met mijn moeder, dus ik houd haar sowieso niet op de hoogte. Vaak weet ze niet dat ik weg ben. Ik gruwel eigenlijk ook een beetje van het idee om reserveringen e.d. door te sturen. Ik begrijp zeker waarom je het zou doen, maar ik ben nogal (extreem) onafhankelijk.

Tijdens mijn wereldreis probeerde ik wel iedere 2-3 dagen op mijn Facebook-pagina te posten, zodat er wel min of meer geweten was in welk deeltje van de wereld ik was, haha. In West-Europa vind ik het ook helemaal niet nodig en ik wilde nu zeggen dat ik het in andere landen wel wat meer zou laten weten, maar ik herinner me net dat ik dat in Oezbekistan ook niet heb gedaan :joy:.

Als kind was ik enorm onder de indruk van een vriendin van mijn moeder die in haar eentje de hele wereld rondreist en ik moet heel vaak aan haar denken als ik op ‘avontuur’ ga. Want meestal heb je overal wifi en data, je kunt timetables van bussen en treinen vaak op internet vinden en ook hotels en hostels zijn online te boeken. En het thuisfront is ook altijd binnen handbereik/op de hoogte. In ‘haar tijd’ stuurde ze postkaarten en brieven met updates, haha. Dat lijkt me zo’n ander level van avontuur.

4 likes

Ik ga over een week ook (voor het eerst) in mijn eentje naar Londen! Heb je nog tips? :))

2 likes

:grinning: Morgenochtend ga ik naar Londen! Spannend en doodeng, haha. Mijn koffer is trouwens belachelijk zwaar, het is maar goed dat ik niet vlieg.

2 likes

Ik ben dol op stedentrips in mijn eentje <3
Mijn eerste tripje was een weekendje naar Brussel,en daarna heb ik 3 maanden in een appartement in Milaan gezeten.Dit deelde ik met 3 ĂĄ 4 andere meisjes (af en toe ging er iemand weg en kwam er iemand anders voor in de plek).Heel fijn om zo snel nieuwe mensen te leren kennen en om samen de stad te ontdekken.Maar dit waren eigenlijk vooral werkgerelateerde reisjes.
Nu ik weer single ben en een hele andere baan heb,heb ik ook steeds meer de behoefte om alleen weg te gaan.Afgelopen februari ben ik met mijn verjaardag naar Parijs gegaan (4 dagen),en in mei ben ik (ook 4 dagen) naar Praag geweest.En over precies een week vertrek ik weer naar Parijs,maar dit keer voor een hele maand.Ik wilde al zo lang een keer voor een langere periode alleen naar Parijs maar ik durfde het nooit Ă©cht te doen.Heb er dus heel veel zin in maar heb stiekem ook wel een beetje buikpijn van de spanning.
Verder staat voor dit jaar Londen nog op mijn wishlist,en dan het liefst in de winterperiode/rond kerst.

4 likes

Ik ga op mijn verjaardag (plus de dag ervoor en de dag erna) naar Londen voor Hamilton en ik merk dat sommige mensen het best wel sad vinden dat ik dan op mn verjaardag in mn dooie eentje in het buitenland zit. Terwijl ik alleen maar denk “ehhh uitslapen in een zacht hotelbed, uitgebreid Engels ontbijt, de hele dag rondkuieren en precies doen waar ik zin in heb, en 's avonds naar de beste musical aller tijden? EXCELLENT USE OF BIRTHDAY :blue_heart:”

26 likes

Er was hier iemand die alleen naar zuid-Korea was geweest toch? @Sjern misschien? Is het een beetje mogelijk om mensen te ontmoeten in hostels enzo daar?
Ik wil graag hikes maken daar, maar alleen lijkt me dat best lonely

Ja Ik!! Mwah, veel hostels waren vrij leeg. Vaak kon ik in het hostel wel een praatje met iemand maken en af en toe deed ik iets samen, maar je moet je voorbereiden op wel veel tijd alleen. Ik vond dat zelf geen probleem. Ik heb geen idee of de tijd er nog mee te maken heeft. Ik ging zelf in oktober(wat een goede tijd is)

Ik ga morgen naar Sevilla, iemand die daar eerder ook alleen is geweest en goede tips heeft?

1 like

Ik ga een week naar Portugal, iemand tips? Dit wordt mijn eerste trip alleen, dus vind dit wel spannend. Porto, Lissabon en misschien Lagos staan op het lijstje. Misschien veel voor 1 week.

2 likes

Als je van moderne kunst houdt, sowieso Museu Coleção Berardo in Lissabon, heel vet! Pastel de Nata niet in Belem halen, die is overschat. Manteigaria is beter en ook centraler

2 likes