Mij kwets je sowieso niet hoor maar omdat het expliciet gaat over “het bij een kind houden” vond ik het een beetje onnodig om te gaan vertellen waarom jij er wel meer dan een zou willen.
Lijkt me niet echt nodig om toegangseisen op te stellen wanneer je hier wel of niet in mag posten 
Huh, wat? Als je dat soort karaktertrekken als ouder gaat afschuiven op het wel of niet hebben van broers en/of zussen, dan is het denk ik tijd om op jezelf en de gegeven opvoeding te reflecteren. Het zal zeker kunnen dat dergelijke eigenschappen bij kinderen zonder broers/zussen voorkomt, maar maakt het niet de oorzaak. Ook zullen deze eigenschappen net zo goed voorkomen bij mensen met broer & zus.
Ik ben overigens zonder broers & zussen opgevoed & kan prima voor mezelf opkomen, ook kan ik goed omgaan met het overlijden van mijn vader. Ik denk daarbij ook niet dat je verdriet met verdriet kunt vergelijken, ook niet als het om hetzelfde verlies gaat. De ene gaat daar toch anders op reageren dan de ander. Of dat nu komt om de opvoeding, je karakter of de band die je met de overledene had.
7 likes
Ik heb zelf wel broers/zussen maar denk dat het soms wel te rooskleurig wordt geschetst dat je dan altijd een veel gezelligere jeugd hebt hoort. Het had me saai geleken om alleen met m’n ouders op vakantie te gaan en vond het leuk om met ze te spelen, maar als ik kijk naar hoeveel ruzie wij hadden vroeger tussen de kinderen en dat het me zelf nog weleens steekt dat zij meer aandacht krijgen dan ik (terwijl ik volwassen ben), tja. Dan is er net zo goed iets voor te zeggen om wel alle aandacht te kunnen schenken aan één kind als ouder. Uiteindelijk is het het belangrijkst waar jij je als ouder goed bij voelt denk ik. Een kind kan ook prima de sociale contacten halen uit vriendjes/neefjes/nichtjes denk ik!
3 likes
Het lijkt me inderdaad dat je als eerste kijkt of je er zelf de energie voor hebt en zin om alles voor een tweede keer te doen. (Heel kort gezegd)
Het is niet de vraag of het leuker is om wel/geen broertjes of zusjes te hebben want elke situatie is uniek. Je weet niet beter. Dus als je het zelf ziet zitten kun je kijken of het lukt. Zo niet, wacht je tot dat moment misschien nog gaat komen. It’s all good.
1 like
Wij hebben maar één dochter, zij is nu 9 jaar. Er was in mijn hoofd wel altijd een kinderwens maar dat gevoel kwam nooi. Nu heb ik helaas ook een lijf wat niet meer meewerkt.
Ik heb mijn gevoel uitgesproken naar mijn man en een hebben toen besloten het te laten rusten tot ze op school zou zitten.
Maar die tweede kinderwens kwam niet! We zijn zo blij met zijn drieën.
Onze dochter kan goed alleen zijn en is best introvert. En ze zegt zelf ook vaak genoeg dat ze blij is dat wij maar met zijn drieën zijn. (Als ze bij vriendjes is gaan spelen)
Wij vormen met zijn drieën een driehoek, en dat is de sterkste vorm 
Ze is ook heerlijk rustig, slaapt altijd goed en is makkelijk en luisterd goed.
Zul je net zien dat nummer twee en druk kind is 
Ze sport graag (hockey turnen en karate) en dat kunnen we me een kind ook betalen.
Vakantie is makkelijk en goedkoper. Ze kan bij ons op de kamer, alles past makkelijker in de auto Hahah
En werkelijk waar, ik heb een vriendin met 3 kinderen en die zei: ik ben vaak jaloers op jou, één kind en dan ook nog zo lief als … 
11 likes
Ik lees hier zoveeeel over uitvaarten he! Maar er zijn ook genoeg mensen zonder kinderen.
Je kunt zelf je uitvaartwensen toch al kenbaar maken? Daar heb je echt niet meerdere kinderen voor nodig.
Mocht ik nu onverwacht komen te overlijden is het allemaal al geregeld.
2 likes
Dit dus. En daarnaast geven broers en zussen je geen garanties. Mijn zus en ik hebben al 10 jaar geen contact met mijn broer.
Het gaat er meer om dat je dan als kind in je eentje het verdriet moet dragen en alles moet regelen en dat is echt heel zwaar. Maar goed of mensen met broers en zussen het daarin gemakkelijker hebben hangt gewoon af van de situatie. Ik vind het persoonlijk (en als iemand die veel met nalatenschappen te maken heeft) niet echt een reden om meerde kinderen te moeten willen.
Een ding is zeker: je kunt in ieder geval geen ruzie krijgen over de erfenis.
3 likes
Ik heb met m’n beide broertjes een oké relatie, maar zij hebben onderling dan weer geen tot minimaal contact.
Mijn vader en zn broertje zijn ook alleen on speaking terms als ze zich ergens treffen, mijn opa en oma hebben beide dus daarom al een draaiboek klaarliggen voor de uitvaart.
Dus idd, geen garantie.
@Flamoes maar wat moet je dan regelen als er al een heel draaiboek klaarligt? die vraag blijft maar steeds in me opkomen. Ik heb al m’n wensen bij mijn uitvaartverzekering opgegeven, het is alleen dat er dan nog een datum hoeft te zijn.
Ik besef natuurlijk wel dat niet iedereen al een heel wensenpakket heeft, maar ik vind dat je dat wel zou moeten doen.
Toch een stuk makkelijker voor de nabestaande of als die er niet zijn de uitvaartmaatschappij,
We gaan tenslotte allemaal dood, kun je het maar beter al geregeld hebben. Wensen kun je altijd aanpassen met de tijd.
2 likes
Qua praktische zaken:
de begrafenisondernemer/verzekeraar bellen, rouwkaarten versturen, naar de notaris en naar de bank, huis ontruimen en eventueel verkopen, alle bedrijven waarvan je post ontvangt/een abonnement hebt/etc. aanschrijven (de meeste mensen hebben zo’n 30-50 bedrijven waar ze ‘iets hebben lopen’) met de mededeling dat je bent overleden en of ze alles willen stopzetten (en daarna nog een keer want bijna nooit gaat dat in 1x goed), aangifte inkomstenbelasting jaar van overlijden en soms van het jaar ervoor, aangifte erfbelasting, alle online dingen afmelden zoals sociale media.
Veel mensen zijn met alles afwikkelen wel een half jaar tot een jaar bezig en dat is onder normale omstandigheden.
(Uiteraard kun je dit ook uitbesteden aan mij tegen mijn op dat moment geldend uurtarief )
Maar goed nog steeds geen reden om extra kinderen te ‘nemen’ wat mij betreft. Ik snap alleen wel dat enig kinderen op zo’n moment zeggen: het was fijn geweest als ik broers of zussen had. Want dit is natuurlijk nog niet eens het emotionele gedeelte.
*sorry ik ben echt een weirdo. Ik vind het heel leuk om dit te vertellen.
6 likes
Ja da’s waar! kan ook echt ingewikkeld zijn, weet ik van bij m’n opa. Maar mams heeft ook ontzettend veel hulp gehad van de uitvaartmaatschappij.
Ik vind dit nogal een interessant onderwerp schijnbaar, m’n hoofd zit boordevol vragen nu.
Ik riep vroeger dat ik zeker 2 kinderen wel een perfect plaatje vond. Toen de eerste was geboren heb ik meteen gezegd dat ik dit nooit meer ging doen. Zwanger zijn, ik vond het echt een hel. En die baby huilde continue. Ik had er echt niks mee. Dit kwam na een tijdje wel, maar het heeft er wel voor gezorgd dat ik echt nooit meer zwanger wilde zijn. Daarna ook omdat mijn dochter en ik zo’n hechte band hebben, daar zou een eventuele 2e nooit tussen kunnen komen.
Het lot besliste anders. En over een paar weken krijgen we nummer 2 en nummer 3. Van mij had het niet gehoeven, maar ze zijn meer dan welkom en geliefd. Maar als ik kijk naar mijn gezin, is meer kinderen geen garantie op een liefdevolle band later. Ik zie 1 broertje regelmatig. En we zijn met 5 kinderen thuis. Dat is geen heel erg goed percentage
3 likes
Maar een “enig kind” is bij een overlijden toch niet echt alleen???
Als ik nu kijk in mijn omgeving wie er helpen bij een uitvaart zijn dat nooit alleen maar de kinderen. Vrienden rest van de familie etc…
Ik vind de fase waarin iedereen vraagt “wanneer komt de tweede” ook zo lastig.
Die zijn we nu wel voorbij. Maar doe maar gewoon niet…
Of, “maar één kind is zo kwetsbaar”
Oh ja dus je verdriet bij het verlies van een kind is minder erg als je nog een kind hebt? Que???
2 likes
Dat laatste valt bij mij echt onder hetzelfde kopje: als je al een kindje hebt en je krijgt vervolgens een miskraam; maar gelukkig heb je al een kind.
Ik ben nu zwanger van onze eerste maar ben al bij mensen aan het droppen dat de kans groot is dat het hier ook bij blijft. Dan hoef ik dat gezeur straks in ieder geval niet meer aan te horen hopelijk. 
Ik was er vroeger van overtuigd dat ik twee kinderen wilde, omdat ik zelf een mega goede band heb met mijn zus. Dus dat zag ik als vanzelfsprekend. Maar zoals hier al vaak benoemd weet ik inmiddels dat je zo’n band gewoonweg niet kunt afdwingen of vanzelfsprekend is.
Ik weet ook niet zo goed wat ik van het hele zwanger zijn vind. Zit nu in week 30 en fysiek is het zwaar, maar vooral mentaal vind ik het wel echt een ding. En ik denk dat ik ook een leuker mens (en moeder) ben als ik lekker blijf werken en dan al mijn aandacht daarnaast aan onze zoon kan geven. Ik zie om me heen dat werken/gezin/sociaal leven gewoon een stuk zwaarder is met 2+ kinderen.
Kortom; ik ben er nog niet helemaal uit en ik heb ook geen idee wat mijn lijf en hart straks willen. Maar voor nu ben ik al heel blij als we straks 1 gezonde en hopelijk gelukkige zoon op de wereld kunnen zetten.
1 like
Ik denk dat dit wel een heel belangrijke overweging is, en een waar ik ook over denk! Ik wil zowel een heel betrokken moeder als een maatschappelijk betrokken en sociaal mens zijn. Ik weet niet of ik er echt op vooruit zou gaan op beide vlakken als ik mijn aandacht verder zou moeten verdelen. Verder lijkt een gezinsconstructie van twee ouders en een kind me ook best wel fijn en intiem ofzo. Geen strijd tussen kinderen, geen vergelijkingen, geen oudste-jongste kinderen rollen. Dat lijkt me ook wel heel gezellig en leuk (hoewel ik zoals ik al eerder zei close ben met mijn broertje). Verder sluit ik totaal niet uit dat ik na een keer bevallen tegen mijn vriend zeg, ‘ik zou mijn best maar op deze doen als ik jou was, want ik doe dit nooit meer’ hahaha.
3 likes
Oh my lord 
Hier houden wij het ook bij 1 kind. Wegens medische redenen is het niet verstandig om nog een kind te krijgen. Maar anders waarschijnlijk ook deze keuze gemaakt. Ik vind het wel goed O met 1 kind. Meerdere kinderen lijkt mij heel veel energie kosten, weet niet of ik dat kan.
Mijn zoontje heeft een neefje waar hij 4 jaar mij scheelt die ook enig kind blijft en hij ziet mijn zoontje wel als een soort broertje.
Ps: blij dat ik overgestapt ben naar dit forum, het andere vervangende forum voor EGF was wel erg stil.
5 likes
Ik heb zelf geen kinderen en kan niet uit ervaring praten, maar ik denk dat je je absoluut niet schuldig hoeft te voelen als je het bij een kind houdt. Je weet simpelweg niet hoe het leven loopt. Veel mensen die veel waarde hechten aan broertjes en zusjes gaan er direct vanuit dat ze ook een leuke warme gezellige band zullen hebben. Daar is uiteindelijk geen garantie voor. In mijn geval (geen enigskind, maar fors leeftijdsverschil met broertje/zusje) heb ik mensen om me heen die dichterbij voelen dan mijn broertje/zusje.
1 like