@Dr.Watson Ik vind het zo bizar dat mensen hun mening zo lopen te ventileren over andermans leven. Het is toch echt jullie keuze. Wij hebben 1 kind, hadden er graag nog 1 bij gewild maar dat kan niet. We zijn zo met zijn drietjes ook heel gelukkig. Maar dan durft opeens niemand te zeggen “oohjaa 1 kind is geen kind! Echt heeeel zielig voor je ene kind dat die geen broertje of zusje krijgt”. Waarom zou je dat dan in godsnaam wel tegen mensen gaan zeggen, die er er bewust voor kiezen het bij 1 kindje te houden? Blows my mind
En ook @Roguee, ja bizar die uitspraak hè? Gelukkig is dat maar 1 iemand. Ik kan er goed mee dealen hoor, maar als het geen vrijwillige keuze was geweest dan was ik al wel geklapt denk ik.
Ik kan ook echt boos worden om zulke uitspraken. Ik ben dus geen echt kind? En had mijn moeder dan haar gezondheid/leven moeten riskeren, zodat we een echt gezin zouden zijn. Mensen denken gewoon niet na als ze zulke dingen zeggen.
Mijn vriend en ik zijn toevallig allebei enig kind en hebben het er wel eens over, voor ons zou 1 kind ook goed zijn, als ons dat uberhaupt gegund is.
thanks!
Bij mij zeggen ze altijd meteen ‘Oh wat een eenzaam kind zal dat worden’, ‘wat zielig’, ‘hoe ga je dat doen op vakantie?’ of nog erger ‘Dat zijn meestal helemaal geen leuke kinderen, die eenlingen’.
Echt sorry wat?? Vroeg ik een mening? Ik HEB nog niet eens een kind of een vriend, ik spreek gewoon mijn voorkeur uit. En dan verbaast worden als ik een snauw terug geef.
“Ik vind jou ook niet leuk en jij hebt broers en zussen, zegt dus blijkbaar helemaal niets ” echt onzin dat enige kinderen geen leuke kinderen zijn. Ik zou ook terug snauwen.
Hahaha oh dat is een heeeele goede comeback
Hahahahaha hoe ga je dat doen op vakantie
Nou vriendin ik zal je de fotos sturen hoe ongelukkig we zijn vanuit onze villa op Bali. Veel plezier in je bungalow tent in schubbekutteveen met je 2.3 kind.
Goeie reden wel om meer kinderen te willen dat je zelf minder tijd met je kinderen door hoeft te brengen?
Deze week 2 ouders gesproken die aangaven hoe leuk hun kinderen af en toe samen kunnen spelen, maar vooral heel erg ruziemaken. Dan denk ik dus; heeeeerlijk “maar 1” kind, wat uiteraard net zo goed zowel een aanslag op als een verrijking van je leven is. Zojuist sprak een buurman mij aan; tijd voor een 2e? Iets in die trant en ik zoek dus nog een leuke tegenreactie ipv wat ik mezelf nu hoor zeggen: alsjeblieft niet. Terwijl ik dat eigenlijk niet wil zeggen.
Ik belde gisteren met m’n vader en stiefmoeder en ik zei iets over dat ik blij was dat de opvang weer open was en dat mijn dochter wel een beetje diva-gedrag begon te vertonen de laatste weken doordat ze steeds alle aandacht kreeg van ons. Toen zei m’n stiefmoeder iets over dat het ook een ding was voor een enig kind.
Dan zegt ze dus eigenlijk niet van: wanneer komt er een tweede, maar het gedrag van je kind wordt wel op ‘enig kind zijn’ gegooid. Je hebt gelijk @Mhysa dat het niemands zaak is, maar bij dit soort opmerkingen wordt er eigenlijk alleen onderhuids iets gezegd en dat maakt het ook lastiger om te reageren. (Heb wel gewoon gezegd dat het daarom maar goed was dat ze weer naar de opvang kon, maar ja).
Zo had ik er nog niet eens over nagedacht, maar inderdaad, dat zou betekenen dat alle eerste kinderen eerst verwend gedrag vertonen totdat ze een broertje of zusje krijgen.
Nou men 2de kind is de grootste Diva ooit ! Dus die theorie van je schoonmoeder klopt niet echt.
Nee dat wist ik al wel hoor! Ging me er ook meer om dat er dus eigenlijk werd gesuggereerd dat er toch wel een tweede kind moest komen, maar dan op een hele indirecte manier. Ik vind dat best lastige opmerkingen die ervan getuigen dat twee kinderen nog steeds de norm is.
Bij m’n dochter op de opvang zijn afgelopen weken 3 kleine zusjes geboren. Ze was gister heel verdrietig dat zijn geen zusje heeft en ook nooit gaat krijgen. Of ze met 3 jaar precies snapt wat het concept ‘zusje’ inhoud weet ik niet, maar het brak m’n hart wel een beetje. Zeggen dat wij in plaats van een zusje een kat hebben voelt toch als een magere vervanging.
Wij voelen m ook nog steeds niet… zie overal om me heen gevoelens voor een tweede ontstaan, maar ik ben super tevreden nu met wat we hebben eigenlijk?
Dacht vroeger ook altijd 2 enzo. Enige wat ik nog zou willen is zwanger zijn en dan niet in coronatijd. Maar dat zou nu de enige reden zijn, dus dat is geen geldige reden haha.
Hahahahaha sorry, ik moest heel hard lachen aan je vergelijking met de kat
ik weet wel dat ik vroeger heel vaak in een flits m’n broertje voor een kat had vervangen als het had gekund dus misschien kun je jezelf daarmee troosten
hoe oud is jullie kindje nu? Ik neig gevoelsmatig ook steeds meer naar “one and done”.
Ons zoontje is nu 20 maanden en ik vind het echt heerlijk om te merken dat je meer ‘lucht’ krijgt, dat je vaker lang weg kan, dat je meer leuke dingen met hem kunt ondernemen, het idee om nog een keer een baby te hebben en zo beperkt te zijn in wat je allemaal kunt doen benauwt mij echt. Dat vind ik wel heel fijn aan een ouder wordend kindje.
4 jaar, ik dacht steeds ‘ik kijk wel of dat gevoel weer komt’, maar dat kwam niet echt serieus meer.
Same here. Mijn dochter wordt er 5. Heb hier al eerder gepost met al mijn bezwaren en redenen waarom ik het liever niet meer doe. Het houdt mij nog steeds bezig, vnl omdat de klok aan het tikken is (ben 33). En toch geniet ik zo van het gemakkelijk leven met 1 kind. Ze heeft al onze aandacht, we kunnen gemakkelijk elkaar aflossen in de zin van haar rondvoeren naar vanalles en nog wat (met 2 of meer kinderen is het toch meer geregel of sleep je ze overal mee naartoe) en ik vind het gewoon gezellig zo. Voor mijn vriend hoeft het sowieso niet meer en we hebben een flinke relatiecrisis gehad vorig jaar, dat is voor mij nog de grootste factor die mij tegenhoudt om het nog eens te doen.
2 was voor mij ook het ideaal maar ik denk dat het goed is zo. Als ik écht een 2e zou willen zou ik het wel voelen en dan vallen alle bezwaren sowieso weg. Ik probeer mij daar aan vast te houden, ook al schreeuwt de maatschappij dat je er minstens 2 moet hebben.