Als hij in het water ligt, of het nou een plas is of een zwembad, wordt hij onzeker omdat hij geen bodem voelt. Dan heeft hij geen controle. Alle situaties waar hij mogelijk opvalt ziet hij als een bedreiging dus moet vermeden worden. Water is 1 van de mogelijke bedreigingen. Ik ook.
Als het regent dan komt hij sowieso niet buiten, want hij heeft geen controle over de regen dus dat maakt hem onzeker. En als het onverhoopt toch begon te regenen als we buiten liepen begon hij als een aap te rennen en te schreeuwen. Hij heeft me een keer schreeuwend een overvolle tram in proberen te duwen omdat het regende. Als het niet past past het niet…
Typografie maakt hem onzeker omdat hij geen controle heeft over de manier hoe de letters lopen, als hij het niet kan lezen kan hij dat interpreteren als abstracte kunst. Als dat niet zo blijkt te zijn is het een aanslag op zijn ego en wordt hij alleen maar onzekerder. Als hij een realistisch kunstwerk of duidelijke typografie ziet weet hij waar hij aan toe is en loopt hij ook niet het risico om fouten te maken. Daarnaast ziet hij dat mensen dingen doen waar zij beter in zijn dan hij, dus dat is ook weer een aanslag op zijn ego, ook al heeft hij totaal geen interesse in het onderwerp.
Dit was er gebeurd
We waren op vakantie en ik wilde graag naar graffiti kijken. Wist een leuk plekje in de stad en in eerste instantie wilde hij dat niet eens doen, want dan verloor hij de controle over zijn vakantie.
In ieder geval, we gingen daar dus heen en daar was dus echt van alles, van duidelijke typografie, tot realistische street art, tot wildstyle pieces… en daar ging het dus ook mis. Hij bleef hangen bij een wildstyle piece (mensen die zich niet bezighouden met graffiti kunnen het vaak niet ontcijferen) en zwijmelde over wat voor mooie sfeer het uitbeeldde, dat de maker van die prachtige excentrieke kunstwerk zijn problemen uitte in de dynamiek en de vormen van het kunstwerk. Hij vond het ook zeer jammer dat dit niet in een museum hing.
Dus ik zo heel droog: dit is graffiti he. Hier staat een naam, en het enige wat deze kerel doet is zijn naam verspreiden op deze manier. De enige emoties die erbij komen kijken zijn de emoties die met zijn ego te maken hebben.
Hij heeft een half uur voor zich uit staan staren. Daarna zei hij op een passief agressieve manier dat graffiti en abstracte kunst niks waard was en dat er enkel realistische kunst op de wereld mocht zijn, heeft daarna tot aan vervelens toe naar een realistisch kunstwerk staan staren want het was zó realistisch, hij herkende zich er zó in, hij kon er zijn gevoel in kwijt en en en hij kon er niet onzeker van worden. Hoe kun je je gevoelens en gedachten herkennen in een realistische duif met een kroon op zijn harses… oke.
Het erge is dat ik dit niet eens aangedikt heb.
Sowieso heel deze vakantie was klote.
