Feminisme

@Flamoes: ik ben er helemaal mee akkoord dat een bedrijf mag vragen van zijn werknemers om zich deftig te kleden, zeker als je bvb met klanten moet praten. Ik zou ook nooit een lezing geven op slippers. Maar dat soort regeltjes van ‘roklengte moet zo lang zijn,’ mouwen zo lang, zijn ook niet altijd even zinvol. Ik vermoed dat de meeste mensen wel weten wat echt niet kan. En anders kan bvb een of andere baas of hr medewerker hen daar nog steeds op wijzen.
Opmerkingen als ‘vrouwen mogen geen te korte rokjes of diepe decolletés dragen want dat leidt de mannelijke collega’s af’ vind ik wel echt dom. Ik heb nog nooit iemand iets horen zeggen als “gespierde mannen mogen geen te strakke T-shirts dragen want hun gespierde torso leidt vrouwelijke collega’s af.”

En voorschriften over hoe bruin, glad en gespierd je benen moeten zijn, alvorens je een rokje/short mag dragen, komen voor mij al snel in de buurt van body shaming.

Tot slot: ik vind echt wel dat mannen met dit weer het onderspit delven doordat een short vaak nog als not done wordt beschouwd. Er zijn echt veel deftige shorts, vind ik. Deftiger dan bvb linnen broeken die heel snel kreuken en voor mij toch al snel een vakantiesfeer uitstralen. En met dit weer in een lange jeans zitten, lijkt me echt niet prettig. En vrouwenbenen of mannenbenen, dat maakt toch geen verschil.

12 likes

100% mee eens!

*(Dat iemand er op wijzen lijkt me trouwens wel een intens kutte baan, maar iemand moet dat wel doen. Ik heb ook wel eens op een kantoor gewerkt waar dat dan achter de rug van iemand om ging maar de baas durfde niks te zeggen. Ik overigens ook niet maar ik was werkstudent dus was ook niet echt mijn plek.
Maar ik denk wel dat bedrijven daarom soms van die specifieke regels hebben, omdat iemand aanspreken moeilijker is dan overdreven veel regels stellen.
Maar goed er zou sowieso een hoop, sneller opgelost zijn als mensen eerder aangesproken worden. Misschien is dit meer wat voor het werkergernissentopic.)

Tl;dr: het is nogal makkelijk om als ‘machtig persoon met een hoge positie’ achter je computer een hoop regeltjes te bedenken zodat je niemand ‘live’ hoeft aan te spreken.

2 likes

Doet me denken aan de keer dat ik hoogzomer in een jurkje voorbij wandelde en er nét op dat moment een collega werd aangesproken op het dragen van een korte broek. Collega “Waarom mag Swelgje wel een jurkje aan?” En die manager ‘omdat Swelgje er de benen voor heeft’. De manager heeft zich daarna wel 3x verontschuldigd bij mij voor deze opmerking. (Het was een keurige manager zowel in gedrag als kleding :joy:) De betreffende collega had ook echt zo’n cargo-korte broek aan, vond ik ook teveel vakantie-gevoel. Denk dat een nette korte broek best had gemogen mits er die dag geen contact met klanten (gemeente) is.

1 like

Ik heb vandaag een dappere collega die een korte broek aan heeft (wel ongelooflijk lelijk en veel te casual, zo’n afritsbroek in beige en dan lang opgetrokken sokken in sandalen)!
Extra dapper omdat hij vorig jaar op zijn kop had gekregen.

6 likes

Maar: ik vind het juist ook wel belangrijkd at er van te voren duidelijke regels zijn. Dan weet je wanneer je iemand aan moet spreken en wanneer niet en dan krijg je niet van die gekke ambigue situaties waar iemand met maat 34 niet wordt aangesproken op het dragen van een rok 10 cm boven de knie, maar iemand in maat 44 wel omdat dat om een ofa ndere reden sneller als ongepast gezien wordt.

3 likes

Ja klopt. Ik zei het net ook in een ander topic maar het zou gebaseerd moeten zijn op regels die ergens terug te vinden zijn als werknemer.

Bij dat bericht van het ministerie kreeg ik een beetje zo’n idee van ‘we verveelden ons tijdens de lunch en hebben dit zojuist even bedacht.’ (Ook niet waar denk ik.)

1 like

Ja ik kwam na deze post er achter dat je in een ander topic ook al op mij had gereageerd, liep een beetje door elkaar.

Ja klopt, ik ook. Maar ik val in dat bericht ook vooral over “verzorgde benen”. Ik heb soms eczeem in m’n knieholtes, zou ik dan nooit een rok aan mogen?!

2 likes

Heel dapper want het is nogal koud vandaag.

2 likes

In het Zuiden wordt het een stuk warmer.
Bovendien is het hier binnen nog steeds stikheet.

Ohja ik zie het! Wat arelaxt.

Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen, waar gaat het heen met Amerika? Het is echt op weg naar een soort Handmaid’s Tale waar vruchtbare vrouwen als wandelende couveuses worden beschouwd.

Hoe (HOE?!?) is die Grand Jury ertoe gekomen om wel het slachtoffer (die in haar buik geschoten is én haar kindje heeft verloren) aan te klagen maar niet degene die schoot…? Want je hebt vast “per ongeluk” ineens een wapen in je hand, overmacht, of? Weet iemand of je de beraadslaging van zo’n Grand Jury kan teruglezen?

6 likes

Ik heb dit een keer of vier moeten lezen, en ook andere bronnen erbij moeten halen om te begrijpen wat hier gebeurt is, want eerst dacht ik dat een hoax was. Maar dit is echt zoooo fout. Ik denk dat hier meerdere denkfouten (vanuit mijn standpunt, natuurlijk) achter zitten.

Ten eerste: Het doorschieten van de prolife beweging. Het leven van het ongeboren kind wordt hier belangrijker gevonden dan het leven van de moeder. Alweer.

Ten tweede: Het lijkt toch ook sterk op victim blaming: "dan had de moeder het gevecht maar niet moeten ‘uitlokken’ "

Ten derde: De (ik generaliseer even) Amerikaanse voorliefde voor vuurwapens: De schutter voelde zich bedreigd en had het recht om zich te verdedigen, ook met een mogelijks dodelijk vuurwapen. Ik weet niet hoe ‘dreigend’ de moeder was, maar volgens mij kan je je ook niet dodelijk verdedigen.

Dat zijn drie conservatieve ideeën die in sommige delen van de VS (en ook bij ons) erg populair zijn. Als je het vanuit dat standpunt bekijkt, is het misschien helemaal niet zo fout of gek. Daarom is het misschien nog belangrijker dat we blijven concepten als victim blaming blijven uitleggen. Victim blaming wordt naar mijn gevoel naar vrouwen toe nog steeds heel snel als een valabel argument gezien, vrouwen hebben heel vaak iets ‘uitgelokt’ of ‘het aan zichzelf te danken’. De bekendste vbn zijn natuurlijk aanranding, verkrachting, stalking. Maar sommigen vinden dat het glazen plafond en de loonkloof ook gewoon blijven bestaan ‘omdat vrouwen niet zo hard willen werken’ (vind ik ook een vorm van victim blaming). Als je dat doortrekt, dan zal een vrouw die geweld ondergaat, het ook wel zelf gezocht hebben, hoe extreem ook. Ik kan mij trouwens inbeelden dat dit voor zwarte vrouwen nog meer geldt, dankzij het beeld van de ‘angry black woman’.

Bij ons is het gelukkig zo ver nog niet, maar heel wat van de toxische ideeën die aan de grondslag van deze veroordeling liggen, zijn bij ons toch ook in opmars…

8 likes

Nou, echt hè? Het lijkt wel een artikel van de Speld… Zo bizar, als iemand ruzie met je maakt/zoekt kun je bijvoorbeeld

  • Terug schreeuwen;
  • De ander uitschelden;
  • Bedreigingen uiten in je woede die je eigenlijk niet meent;
  • De ander boos een duw geven; of - ik noem maar wat:
  • Weglopen en je onttrekken aan de discussie

Alsof de situatie je ~dwingt~ om je pistool te trekken en de trekker over te halen…?! Only in America gaat de discussie niet over het echte probleem (waarom hebben mensen een wapen bij zich op de parkeerplaats van een winkelcentrum?) maar over het feit dat vrouwen zich beheerst horen te gedragen en vooral niet mogen provoceren. Zwangerschapshormonen? Pff, in toom houden is toch niet teveel gevraagd? 🤷


Ah wat rot @Mhysa, het zou niks uit moeten maken en iedereen zou lekker in een korte broek of jurkje naar buiten moeten kunnen als het lekker weer is, maar ik snap heel goed dat het best een drempel is omdat mensen zo naar kunnen reageren op alles wat ze niet kennen of wat afwijkt. Dan is het al zo’n overwinning om eindelijk met blote benen de deur uit te durven, naast dat exzeem natuurlijk vooral vervelend is voor jezelf qua pijn en jeuk. Fijn dat je inmiddels gewoon aan kunt trekken waar je zelf zin in hebt en toch ook fijn dat er geen vervelende opmerkingen komen.

2 likes

Ja, dit dus! Ik had mijn reactie hierboven vanochtend al getypt maar was nog niet helemaal klaar. Wat een bizarre situatie hè, ik geloofde het ook niet eerst…

1 like

Ik heb dit artikel niet gelezen maar het ontgaat mij even waarom de schutter niet vervolgd wordt. Zij is uiteindelijk degene die schiet, ongeacht wie de ruzie begon of uitlokt. Of is het gebruik van een geweer hier geen reden om de schutter te vervolgen? cuz Murica

idd, cuz America. De schutster is vrijgesproken omdat ze zich wel moest verdedigen tegen de zwangere.

Had de zwangere een mes oid? Schieten bij een normaal gevecht is zooo disproportioneel. Maar ja Murica… Daar mag je straffeloos iemand doodschieten als diegene op je erf komt.

Ik ga zo toch maar mijn benen scheren, puur en alleen omdat ik onzeker ben om wat andere mensen denken. Voor mezelf hoeft het niet meer, maar ik voel me er buiten toch niet oké mee. Ik was de afgelopen paar dagen een beetje verdrietig dat dit het enige is wat me tegenhoudt, maar ik heb er nu maar vrede mee dat ik er gewoon nog niet klaar voor ben. En alsnog is het ook gewoon een stapje vooruit dat ik me besef dat het voor mezelf niet meer hoeft…

1 like

Misschien kan je er stapsgewijs aan wennen? Na 2 dagen weer scheren, na 4 dagen weer scheren, na 6 etc. Totdat je je er wel prettig bij voelt? Kijk om je heen of je echt merkt dat anderen er op letten. Heb je de laatste podcast aflevering van Bonnie geluisterd? Gaat ook over lichaamshaar en die vriendin deelt haar ervaring en misschien heb je daar iets aan?
Nu wil ik je niet tot iets dwingen of iig zo overkomen, maar ik hoop dat je je over een tijdje prettig voelt bij welke keuze je ook maakt.

2 likes

Ah het komt zeker niet over als dwingen, ik vind het juist heel lief dat je meedenkt, en bedankt voor de tips! Ik ga de podcastaflevering opzoeken, is denk ik inderdaad wel interessant om te horen hoe iemand anders hiermee is omgegaan.