Ik heb ook meerdere keren opmerkingen gekregen waarbij ik me afvroeg of ik die ook gehad zou hebben als ik een man was geweest. Bijvoorbeeld afgewezen omdat ik te jong zou zijn om een beladen onderwerp te onderzoeken (ik was 24, het was een startersfunctie en ik had meer ervaring dan de gemiddelde pas afgestudeerde). Toen ik eens tegen een professor inging, kreeg ik: “goed dat je een mening hebt, probeer dat elegant in je discussie te verwerken.” In plaats van dat ik inhoudelijk een reactie kreeg op mijn argumenten.
als je dit interessant vindt moet je ook even op www.athenasangels.nl kijken en dan met name deze pagina, echt ongelofelijk sommige verhalen…
Dit is een tijdje terug gebeurt, maar ik was gister in een gelijke situatie en nu ben ik er toch wel boos om.
Ik moest de auto van m’n vader fileparkeren bij hun in de straat, ik ben daar best slecht in en was er al veels te lang mee bezig. Uiteindelijk stond die niet recht maar wel gewoon in het vak en niemand tot last.
Toen ging een buurman uit de straat zeggen dat het nog niet goed genoeg was en ik meer zo en zo moest doen.
Dus ik zei nou daar begin ik niet aan maar ik haal m’n vader wel, dan kan hij hem recht zetten.
Dus ik zei tegen m’n vader dat de buurman het nog niet goed genoeg vond en toen ging die man tegen m’n vader helemaal z’n excuses aanbieden en dat de auto best zo kon blijven staan??
Nou ik dacht echt lekker makkelijk hé op mij wel commentaar hebben.
(ik weet trouwens niet of het per se een genderding is, dus mss moest deze ergernis ergens anders)
Wilde dit eigenlijk bij zwanger en kinderen posten, maar het past hier beter. Ik was vanochtend op het consultatiebureau voor mijn dochter van 6 weken oud. De mevrouw naast ons begon tegen ons te praten en noemde m’n dochter ‘hij’. Dus mijn man zegt: het is een meisje. De vrouw verontschuldigt zich (wat niet hoeft want ja, het is een baby, zie je niet echt wat het is). En vroeg toen: wisten jullie niet wat het zou worden?
Blijkbaar omdat mijn kind een geel/wit truitje en zwart broekje aan had was ze niet meisjesachtig genoeg? Ik moest er echt een beetje om lachen.
Had ze zelf wel genoeg roze aan om duidelijk te maken dat ze een vrouw is??
Hahahaha niet echt op gelet, maar volgens mij gewoon zwart ofzo. Haar kind had dan weer wel een roze legging aan. De regel zal wel alleen gelden onder de 2,5.
Ik las trouwens net ook dit:
Blijkbaar is er wel het eea aan te merken op het onderzoek. Jammer want dit soort dingen zijn te belangrijk om door prutswerk onder tafel geschoven te kunnen worden. Terwijl het nu dus een excuus kan zijn, “het onderzoek deugt niet, dus er is niks aan de hand, dus je stelt je aan”.
Nee maar het stuk van opzij gaat alleen over dat kwantitatieve onderzoek van de vakbond, terwijl het stuk dat overal in de media verscheen vooral ging over het onderzoek door het LNVH (landelijke netwerk vrouwelijke hoogleraren).
Dat was een kwalitatief onderzoek en inderdaad ook niet mega breed uitgezet (20 diepteinterviews en 33 schriftelijke getuigenissen) maar de onderzoeker erkent ook wel dat dit waarschijnlijk slechts het topje van de ijsberg is:
‘Het nieuwe Nederlandse onderzoek is kwalitatief, niet kwantitatief, en Nederlandse percentages zijn onbekend. Ook iets voor vervolgonderzoek, zegt Naezer. „Maar ieder geval is er een te veel. En als je ziet hoe ingebed het is in de academische structuren, en hoe terughoudend vrouwen bovendien zijn om hun ervaringen als harassment te benoemen, denk ik dat dit het topje van de ijsberg is.’
Sowieso is zoiets denk ik moeilijk te meten, omdat er nog zo’n taboe op heerst. Zeker in de academische wereld waar er echt veel machtsverschil bestaat wil je niet het gevaar lopen dat je je eigen carriere om zeep helpt door er open over te praten/iemand te beschuldigen.
Ah ok! Ik dacht dat het om hetzelfde ging!
En ja klopt, ook al heb ik zelf persoonlijk niet iets vervelends meegemaakt omdat ik een vrouw ben ik ken wel voorbeelden van dingen die eigenlijk niet ok zijn die met collega’s zijn gebeurd. Geen echte harassment want ik denk dat we daar wel alert op zijn maar meer net wat minder serieus genomen, commentaar als “je wil daar zeker heen omdat je vriend er zit” (uh ja maar het was ook gewoon een top universiteit in Amerika), een post doc die toch wel uit de gratie was toen ze een kind had.
Aan de andere kant heb ik ook wel veel positieve verhalen trouwens! Dat de meerderheid van de aios bij ons vrouw was en net zo goed dezelfde kansen kregen als mannen en er geen onderscheid werd gemaakt en je beoordeelt werd op het werk wat je deed. Het hangt gewoon heel erg van de afdeling af en je promotoren.
Ik weet niet precies in welk topic dit hoort, maar ik ‘mis’ een eigenschap die vaak aan vrouwen wordt toegeschreven. Ik huil niet: niet om films, niet om muziek, niet om dood en geweld, niet om het nieuws. Ik zou soms wel willen dat ik iets meer mijn gevoelens zou kunnen uiten. Of tijdens ongesteldheid onredelijk willen zijn. Ik kan wel weer makkelijk boos worden.
Wat jammer dat je het gevoel hebt dat je onvoldoende je emotie kan uiten. Jezelf uiten doet iedereen op een andere manier. Het feit dat je niet huilt, zegt niks over hoe heftig je emoties voelt, hoe erg je iets raakt of hoe je je emoties verwerkt.
En zolang je zelf niet idee hebt dat je met opgekropte emotie zit, denk ik niet dat het een probleem is dat je het niet op de stereotype manieren uit. Als je wel dat gevoel hebt kan je misschien alternatieven proberen. Over je emoties praten, het opschrijven, sporten, wat er maar voor jouw werkt. Of als je er echt veel last van hebt professionele hulp zoeken via je huisarts.
Ik denk overigens niet dat er eigenschappen zijn die typisch mannelijk of vrouwelijk zijn, maar meer uitingen van emotie die bij vrouwen maatschappelijk als acceptabel worden gezien en andere uitingen van emotie die bij mannen als ‘normaal’ gezien worden. Zolang je zelf emotioneel geen last hebt van het missen van deze specifieke eigenschap (huilen bij films, etc), zou ik er niet te zwaar aan tillen dat je dat niet hebt.
Ik weet niet of dit echt in dit topic hoort, maar wil het graag even kwijt. Vandaag heb ik gemerkt wat voor verschil ik voel in het lopen en fietsen naar mijn bestemming. Zodra ik ergens te voet naartoe ga voel ik me onderweg echt niet op mijn gemak. Waar ik vandaag echt van walgde: twee mannen die expres achter mij gingen lopen en ook tegen elkaar zeiden ‘zo laten we deze jongedame maar even voor ons lopen’. Het was niet op een vriendelijke toon en voor mij leek het alsof ze mijn achterkant eens even goed wilden bekijken. Ik merk als ik te voet ben dat ik me erg machteloos voel, want ik durf bijvoorbeeld niets te zeggen tegen die mannen en je kan bijvoorbeeld ook niet snel weg zijn uit zo’n situatie door heel hard weg te rennen.
Ik ben er ook zo mee bezig! Heb zelf ervaring met abortus dus voel me toch aangesproken als er van die nare uitspraken worden gedaan door die groepen…
Ik kreeg vandaag de nieuwsbrief van de bovengrondse, met een actie om vrouwen bij abortusklinieken te helpen. Even screenshots in een spoiler, hoop dat het oké is dat ik dit hier post!
Ik vind dit echt heel goed dus heb me ervoor aangemeld, als mensen hier ook in geïnteresseerd zijn kan ik de link wel door pb’en!
Ik heb me ook aangemeld!
Wil je mij die link even pb-en?
Wil je mij ook pb’en?
En in Georgia ook al abortus na 6 weken (heel veel vrouwen weten dan nog niet eens dat ze zwanger zijn!?) illegaal. What is happening.
Wat is dit dat we de laatste tijd vooral terugslagen maken in plaats van vooruitgang?
Ik vind dit echt heel, heel erg.
Hoorde vanmorgen een reclame van NIX18 over dat je nu je puber mee kan nemen naar de bios. Ging ook over een puberdochter dat die normaal alleen met d’r vriendinnen naar de bios wil, maar als je dan zegt dat er knappe superhelden en mannen in de film zitten, dat ze dan wel wil. Schoot me zó in het verkeerde keelgat.