Ik mocht geen oorbellen van mijn moeder, omdat haar zus vroeger heel vaak ontstoken gaatjes had en ze herinnerde nog dat dat zoveel pijn deed toen bij haar zus en dat wilde ze mij niet aandoen. Maar na lang zeuren mocht ik eindelijk gaatjes! Ik was 11/12 jaar.
Af en toe had ik weleens ontstoken gaatjes, maar dat zei ik niet tegen mijn moeder, want ik was dan bang voor de opmerking ‘‘zie je wel’’ of iets in die trant.
Toen had ik op een gegeven moment een oorbel in, maar de achterkant deed best wel zeer en ik was er geloof ik best wel mee aan het klooien. Ik weet dus niet meer precies wat ik gedaan had en hoe het, maar er zit nu dus een achterkantje in mijn oor. Als ik aan mijn oorlel voel, dan voel ik hem nog steeds zitten.
Mijn moeder weet het nog steeds niet, want ik heb het haar nooit durven te vertellen. Eigenlijk weet niemand het, behalve mijn vriend.